Ajacied hing in jeugdjaren iedere dag huilend aan de telefoon: "Het was vreselijk"

In de top van het voetbal draait het vaak om geld en status, de weg naar die top is echter lang niet altijd even rooskleurig. Thulani Serero had een erg moeilijke jeugd. De Zuid-Afrikaan dacht met regelmaat aan stoppen met voetballen. Nu speelt hij zijn wedstrijden in het eerste van Ajax en kan hij zijn moeder iets teruggeven voor alles wat ze voor hem heeft gedaan.

"Ik was zeven jaar toen mijn vader overleed. Toen ik dertien was, verliet ik mijn geboortestad Johannesburg om te gaan voetballen in Cape Town", zegt de middenvelder in gesprek met Humans of Amsterdam. "Op de dag dat ik weg ging, gaf mijn moeder mij een telefoon. Ik herinner me het nog goed omdat het de allereerste keer was dat ik een mobieltje zag. Er stond slechts één nummer in, die van haar."

"De eerste maanden waren vreselijk en ik belde haar iedere dag huilend op en vroeg haar of ik terug naar huis moest komen", vervolgt Serero zijn verhaal. "Ze gaf me nooit advies, ze zei alleen: 'Je kunt terugkomen, maar vergeet niet dat de dagen in de ghetto vaak hetzelfde zijn'."

Serero bleef bij zijn voetbalclub, al was dat soms met grote moeite. "Tijdens voetbalwedstrijden stonden de families van mijn teamgenoten langs de kant te juichen. Omdat mijn moeder in Johannesburg voor mijn zussen zorgde, was er niemand die naar mij keek. Ik moest snel opgroeien. Ik was dan ook blij toen ik een jaar geleden een auto kon kopen voor mijn moeder. Ze belt me iedere dag om te vertellen waar ze die dag naartoe is gereden."