Ajax-talent Hansen vertelt: 'Het ging naar m'n hersenen, ik leek wel een amateur'
Sontje Hansen debuteerde op zeventienjarige leeftijd in Ajax 1, maar vervolgens werd het stil rond de talentvolle aanvaller. In een openhartig interview vertelt hij over blessureleed, zijn zieke moeder en mentale problemen.
"Het kwartje is gevallen. Als je het betaald voetbal hebt aangeraakt, besef je dat je het niet alleen gaat halen met talent", begint Hansen op het clubkanaal van Ajax. De aanvaller debuteerde bijna twee jaar geleden voor Ajax in de bekerwedstrijd tegen Telstar en maakte vervolgens ook Eredivisie-minuten. Daarna werd het stil. Het begon met zijn 'eerste echte blessure', die hij opliep bij Jong Ajax.
"Ik ging in eerste instantie gewoon door. Ik dacht dat het iets kleins was", aldus Hansen. "Zes maanden later bij een training begon ik te hinkelen: ik kon niks meer, ik leek wel een amateur. Mijn talent was helemaal weg voor mijn gevoel. Dat ging naar m'n hersenen: ik wilde geen pijn, dus ging anders lopen, anders doen. Ik werd ook veel trager. Ik was altijd één van de snelsten, maar was opeens trager dan keepers. Er moest iets gaande zijn..."
Hansen liet een MRI-scan maken en kreeg twee opties: opereren of zijn knie sterker maken. Hij koos voor het laatste. "Krachttraining, conditietraining, alleen maar binnen. Ik ben sterker geworden, ben van 73 naar 66 kilo gegaan. Maar ik moet niet te sterk worden. Als ik te breed word, werkt het niet. Ik moet het van mijn wendbaarheid hebben."
'Ik was mentaal gebroken'
In die periode krijgt Hansen het ook privé voor de kiezen: de gezondheid van zijn moeder gaat achteruit. "Mijn oma en tante zijn er vaak. En ik ook. Het helpt me wel dat ze mij steeds meer los moet laten. Dat maakt mij meer en meer volwassen." De Ajacied had het zwaar. "Vorig seizoen was ik mentaal gebroken. Ik moest regelmatig huilen. Ik gedroeg mij ook niet als een profvoetballer en had schijt aan alles, ofzo."
Hansen wil nu laten zien dat hij allesbehalve afgeschreven is. "Ik las dingen over dat ik was 'weggespeeld', dat ik het niet zou halen. Maar ze wisten niet eens dat ik geblesseerd was, dat ik alleen maar aan het trainen was en niet bij de selectie zat. Het is natuurlijk niet boeiend wat andere mensen zeggen, maar het doet toch wel wat met je. Ik wil mezelf weer laten zien. Mensen zijn mij misschien een beetje vergeten."