Van aanvoerderschap Sparta naar Down Under

Van aanvoerderschap Sparta naar Down Under: 'Maar was eerst niet zo paradijselijk'

28 januari om 16:00
Update: 28 januari om 16:12
6
  • Nordin 't Hart
  • Redacteur

In VP's Avonturiers spreekt VoetbalPrimeur met een in Nederland bekende voetballer die buiten de landsgrenzen actief is. Hoe gaat het er in verschillende uithoeken van de wereld aan toe, zowel op voetballend als menselijk vlak? Het komt allemaal voorbij. Met in deze episode: Bart Vriends, die afgelopen zomer zijn langgekoesterde wens in vervulling zag gaan en Down Under ging.

Nadat hij de jeugdopleiding van FC Utrecht doorliep, groeide Vriends bij zowel Go Ahead Eagles als Sparta Rotterdam uit tot een boegbeeld van de club. Bij beide clubs eindigde de stopper met de aanvoerdersband, terwijl hij het eerste Europese doelpunt ooit maakte voor Go Ahead en met Sparta drie keer de play-offs om Europees voetbal behaalde. Onder meer in de Cor Potcast, de podcast die Vriends samen maakt met voetbalvrienden Thomas Verhaar en Maarten de Fockert, heeft de 33-jarige verdediger er echter nooit een geheim van gemaakt dat hij droomde van een buitenlands avontuur.

Vriends was daar al een aantal keer dichtbij en na een turbulente aanloop, waar de Cor Potcast een transferdagboek van maakte, kreeg hij uiteindelijk zijn zin: deze zomer verkaste Vriends naar het Australische Adelaide United. Down Under kende Vriends echter geen makkelijke start: zo raakte hij al snel geblesseerd, waardoor hij de voorbereiding en eerste duels van het seizoen moest missen. Inmiddels is de routinier echter weer helemaal fit, niet meer weg te denken uit de basis bij Adelaide United en bezet hij met zijn club de eerste plek op de ranglijst.

 
 
 
 
 
Dit bericht op Instagram bekijken
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Een bericht gedeeld door Bart Vriends (@vriends3)

'In het begin vond ik dit helemaal niet zo paradijselijk'
In gesprek met VoetbalPrimeur vertelt Vriends dat hij zich inmiddels als een vis in het water voelt, aan de andere kant van de wereld. "Zeker als je naar Australië gaat, heb je bepaalde verwachtingen, stereotypes en ideeën in je hoofd. Je denkt dan gewoon aan een paradijselijk, makkelijk en zonnig leven. Maar als je de podcast hebt geluisterd, dan weet je dat dat niet onmiddellijk zo was. Ik kwam hier in de winter aan en ik moest behoorlijk wennen aan dingen die toch een beetje anders gaan dan ik gewend was. Ik had nog helemaal geen sociaal netwerk en ik raakte ook in zo'n beetje mijn eerste week geblesseerd."

"In het begin heb ik het dus niet zo paradijselijk gevonden. Maar gaandeweg heeft het zich zo langzamerhand precies in de richting bewogen waarop ik hoopte. Het is nu eind december en ik kijk naar een stralende hemel. Dat ik nu speel vind ik minstens zo belangrijk. Al met al begint het toch verdomd veel te lijken op de wens die ik in mijn hoofd had toen ik hierheen vertrok", zegt Vriends met een grote glimlach op zijn gezicht.

Wat al snel opvalt in het Teams-gesprek met Vriends, is dat hij nogal wat Engelse woordjes in zijn Nederlandse zinnen gebruikt. Als hij er in het gesprek mee geconfronteerd wordt, schiet de stopper in de lach. "Ja, ik word er door Thomas en Maarten ook al mee om de oren geslagen. Ik doe mijn best om het niet te doen, maar ik vrees dat het er af en toe toch tussendoor glipt. Als je een halfjaar lang alleen maar Engels om je heen hoort, dan gebeurt dat wel eens, omdat het toch wel top of mind zit", legt Vriends op typerende wijze, met een Engelse term, uit. "Dus dat spijt me alvast, dat is nergens voor nodig."


Vriends in actie namens Adelaide, tegen Wellington Phoenix

Vriends liet het al vallen, maar het duurde even voordat hij zijn draai wist te vinden in Australië. Het hielp daarbij ook niet mee dat hij eerst in zijn eentje de grote oversteek naar Adelaide maakte: zijn vriendin, die haar baan heeft opgezegd, kwam pas na enkele maanden over. "Ik heb nu wel leren begrijpen hoe pittig het voor jongens kan zijn die bij een nieuwe club in een andere cultuur terechtkomen. Voor mij stonden ook nogal wat seinen op groen. Zo is de taal hier niet vreemd voor mij en is men in Australië heel open en makkelijk. Daarnaast heb ik met mijn leeftijd al wat levenservaring. Maar dan nog vond ik het lastiger dan gedacht, zeker aan het begin. Ik heb vaak teruggedacht aan allerlei jongens met wie ik heb gespeeld. Van hen ben ik goed gaan begrijpen dat ze niet altijd hun beste niveau aantikten of een ongelukkige indruk maakten."

Onverwacht hoog niveau, Amerikaanse sfeer en één gedenkwaardig stadion
Buiten alle persoonlijke ervaringen, maakt Vriends op sportief gebied ook veel mee door zijn allereerste buitenlandse avontuur. Als de jeugdexponent van FC Utrecht gevraagd wordt naar zijn ervaringen in de Australische competitie, volgt er een uitgebreid antwoord. "Met Adelaide spelen wij echt in een voetbalstadion zoals we dat in Europa kennen. Het zit behoorlijk vol en is niet gemaakt voor rugby, cricket of Australian football. Bij een aantal andere clubs is dat anders: teams als Newcastle Jets en Brisbane Roar hebben een heel groot stadion, dat te groot is voor de aandacht die het voetbal hier genereert, waar dan relatief weinig mensen zitten. Daarnaast heb je ook een aantal hele bijzondere stadions, zoals die van Central Coast Mariners. Die ligt echt pal aan zee. Ik ga het toch op zijn Engels zeggen: qua scenery (landschap, red.) is dat waarschijnlijk het mooiste stadion waarin ik ooit gespeeld heb."

"De supporters zijn hier niet zo luidruchtig als in veel Europese landen. Als ze op de tribune zitten, voelt het alsof het voor hen meer een lekker dagje uit is. Er zijn een aantal uitzonderingen, maar over het algemeen voelt het een beetje Amerikaans qua sfeer", gaat Vriends verder. "Wat betreft het voetbal in Australië: dat is, misschien een beetje tegen mijn verwachtingen in, nog best verzorgd. Het zit goed in elkaar. Ik vind ook dat er hier bij trainingen en nabesprekingen op een hoog niveau over voetbal gepraat wordt. Ik had gedacht dat het voetbal nog een beetje oud-Engels zou zijn, met veel lange ballen. Maar het tegenovergestelde is waar: bijna iedereen zet hoog en heel intensief druk. En bijna alle teams proberen onder die druk uit te voetballen. Dat zorgt ervoor dat je veel korte combinaties ziet die tot mooie aanvallen leiden. Er gaat daardoor ook wel veel fout. Dat zorgt over het algemeen voor vrij hoge uitslagen. Het spel is daardoor wel heel snel en prettig om naar te kijken."

Twee Australian Dreams
De statistieken onderschrijven de uitspraken van Vriends: Adelaide maakte in 13 duels al 31 goals, terwijl het ook al 21 doelpunten incasseerde. The Reds mogen zich op dit moment de trotse koploper van de Australische A-League noemen. De ploeg van Vriends is onverwachts uitgegroeid tot een serieuze titelkandidaat. "Ik hoop met Adelaide voor het eerst in mijn carrière écht om de prijzen te spelen. Dat was vooraf niet eens zozeer de doelstelling, maar het gaat wel zo goed dat het niet ondenkbaar is", zegt de oud-Spartaan. Om kampioen te worden, moet Adelaide in de reguliere competitie bij de beste zes teams eindigen. Vervolgens strijden die zes clubs in een mini-toernooi om de landstitel.

Naast de stiekeme kampioensdroom van Vriends, lijkt Adelaide ook serieus kans te maken op het behalen van de Aziatische Champions League. Om dat de realiseren, moet de club de eerste plek vasthouden in de reguliere Australische competitie. "Dat zouden zijn wel een beetje life goals zijn, eigenlijk. Spelen in Zuid-Korea, Japan of India: ja, dat zou echt waanzinnig zijn. Ik dagdroom nog even verder, maar ik zou het wel echt heel vet vinden, ja", is de geboren Amersfoorter duidelijk.

'Ik ben nog niet in de buurt van het einde'
Mocht de 'dagdroom' van Vriends uitkomen en Adelaide zich daadwerkelijk plaatsen voor de Aziatische Champions League, dan is hij normaal gesproken van de partij. Het contract van Vriends loopt namelijk door tot medio 2026. Hoe zijn carrière er daarna uit zal zien, durft hij nog niet te zeggen. "Maar ik ben er wel vrij zeker van dat ik nog niet ga stoppen als mijn contract hier afloopt", zo klinkt het.

"Ik ben nog niet in de buurt van het einde: ik zorg goed voor mezelf en ik voel aan mijn fitheid dat de sleet er nog niet op zit. Dat kan over anderhalf jaar natuurlijk anders zijn, maar ik vermoed van niet. Ik denk dat ik dan nog wel wat waard ben", vervolgt Vriends, die het gesprek met een mooie slotsom afsluit. "Het avontuurlijke hier, de levenservaring die ik opdoe: dat heeft me erg aangetrokken. Het spreekt me tot nu toe heel erg aan. Misschien juist omdat het aan het begin niet helemaal vloeiend ging. Misschien was dat juist wel precies waarnaar ik op zoek was. Ik ben ook blij dat ik hier niet voor één jaar heb getekend. Dan zou het toch een beetje als een lange vakantie voelen. Twee jaar maakt je toch een beetje inwoner en deelnemer. Ik ben wat dat betreft nog niet uitgespeeld."