Hoe Bosschaart zijn stempel drukt op Feyenoord

Hoe Bosschaart en Feyenoord de zwakte van Rafael Leão optimaal uitbuitten

Update: 19 februari om 12:30

Ondanks de slechte resultaten in de Eredivisie, een trainersvacature, de bestuurlijke onrust en de waslijst aan blessures kwalificeerde Feyenoord zich dinsdagavond voor de achtste finales van de Champions League. De wedstrijd tegen AC Milan was er een met twee gezichten: vóór en ná de rode kaart. De analyse van VoetbalPrimeur, aan de hand van drie thema's.

Door Lars Visser

Het verhaal van de 1-0
Het is geen geheim dat Feyenoord dit seizoen moeite heeft met het verdedigen van standaardsituaties. Ook bij de 1-0 van Santiago Gimenez gaat het weer mis, en dit keer zelfs op meerdere momenten. Allereerst anticipeert Feyenoord niet op de korte corner, waardoor AC Milan in een twee-tegen-één-situatie komt te staan. Die situatie leidt uiteindelijk tot een uitsprintende Igor Paixão, die daardoor (logischerwijs) zijn post verlaat. Omdat hij te laat is, kan de voorzet alsnog gegeven worden.


Afbeelding 1: Anis Hadj Moussa staat tegenover twee tegenstanders. De afstand tot de eerste Feyenoorder voor ondersteuning is te groot, waardoor AC Milan dit overtal kan uitspelen tot een voorzet. (Bron: Ziggo Sport)

Daarna gaat het op drie verschillende momenten opnieuw mis. Allereerst klopt de positionering bij Feyenoord niet. Hugo Bueno komt in een twee-tegen-één-situatie te staan, terwijl er in het centrum meerdere Feyenoord-spelers zonder directe tegenstander lopen. Dit is fout één. Daarnaast verliest Bueno – of kun je dat eigenlijk wel zeggen als hij het duel niet eens aangaat? – het kopduel van zijn directe tegenstander. Vervolgens laat Thomas Beelen zich ook gemakkelijk aftroeven door Gimenez. Een opeenstapeling van fouten die uiteindelijk leidt tot de 1-0 van Milan. In de 77ste minuut gebeurt iets soortgelijks, wanneer Malick Thiaw volledig vrij bij de tweede paal kan opduiken en er in het centrum Feyenoorders lucht staan te dekken.


Afbeelding 2: Twee Milan-spelers tegenover Bueno, iets wat al niet mag gebeuren, waarna hij ook nog te makkelijk het duel verliest. (Bron: Ziggo Sport)

Feyenoord profiteert van de dynamiek op links
De 1-1 is symbolisch voor het plan van interim-trainer Pascal Bosschaart. In de eerste wedstrijd kwam het meeste gevaar al vanaf de linkerflank bij Feyenoord, en voor deze wedstrijd is het plan min of meer gelijk. Door het wegvallen van Quinten Timber zijn de poppetjes echter anders: Hugo Bueno speelt als linksbuiten, Igor Paixão als linkermiddenvelder en Gijs Smal als linksback.

Smal vult die rol, zoals gebruikelijk, vanaf de binnenkant in, terwijl Bueno het veld breed moet houden. Op die manier voorkomen ze dat ze elkaar in de weg lopen en is er vrijwel altijd een passlijn vrij naar een van de twee spelers. Daarnaast probeert Paixão vanuit zijn middenveldpositie diepte toe te voegen.


Afbeelding 3: De kenmerkende veldbezetting van Feyenoord aan de linkerflank, met Bueno in de buitenbaan, Smal aan de binnenkant en Paixão diepgaand vanuit het middenveld. (Bron: Ziggo Sport)

Bij de 1-1 zien we dit patroon terug: Smal biedt zich aan de binnenkant aan en kan vervolgens snel Bueno inspelen. De Spanjaard geeft daarna een geweldige voorzet, die hard binnen wordt geknikt door Julián Carranza. Voorafgaand aan de goal is er echter ook een belangrijke loopactie van Paixão, die onderdeel was van het plan van Bosschaart: de ruimte achter Kyle Walker aanvallen. Walker volgt zijn tegenstander vaak trouw en zelfs ver naar de buitenkant, waardoor er ruimte in zijn rug ontstaat waar Paixão in kan duiken. Dit gebeurt ook voorafgaand aan de 1-1, waarna de bal via een omweg voor de voeten van Bueno belandt.

Dat dit plan pas slaagde na de rode kaart is geen toeval. Tot dat moment werd Paixão constant geschaduwd door Yunus Musah, maar door de ondertalsituatie kon hij dat niet langer doen en moest AC Milan meer in zone gaan verdedigen.


Afbeelding 4: Zoals al geschetst wordt Walker weggelokt door Bueno, waardoor Paixão in het gat kan duiken en Tijjani Reijnders te laat is om daarop te reageren. (Bron: Ziggo Sport)

Feyenoord kan nog meer kansen creëren
Feyenoord voetbalt, ook vóór de rode kaart, bij momenten best aardig. AC Milan probeert, net als vorige week, druk te zetten vanuit een 4-4-2-formatie, maar dit keer heeft Feyenoord nog beter ingespeeld op de verdedigende zwakte van Rafael Leão. De Portugees is tactisch absoluut niet de sterkste speler aan Italiaanse zijde en Bosschaart wil daar gebruik van maken. Hij doet dit door Thomas Beelen de opdracht te geven te wachten tot het moment dat Leão in zijn richting wil doorstappen. Op dat moment probeert Jakub Moder in de rug vrij te komen, en via een simpele kaats komt Givairo Read dan vrij.

Soms stapt Theo Hernández vervolgens roekeloos uit in de richting van de rechtsback van Feyenoord, waardoor Anis Hadj Moussa vrijkomt. De rechtsbuiten wordt vaak aangespeeld, maar daarna stokt het spel regelmatig. Toch krijgt Feyenoord dit zowel aan de linker- als rechterkant bij vlagen voor elkaar vóór de rode kaart. Soms ontbreekt echter de zekerheid, waardoor er snel voor de lange bal wordt gekozen. Door het gebrek aan kopkracht voorin leidt dit vaak tot simpel balverlies. Dit toont aan dat het elftal niet overloopt van zelfvertrouwen, maar daarin wel groeiende is.


Afbeelding 5: Leão loopt zonder te kijken om druk te zetten op Timon Wellenreuther, waardoor de volledige passlijn naar Read open komt te liggen. (Bron: Ziggo Sport)

Bij Feyenoord stokt het spel daarna vooral door een gebrek aan diepgang op cruciale momenten. Wanneer Hadj Moussa bijvoorbeeld wordt aangespeeld, is er te weinig steun of diepgang van spelers om hem heen. In andere situaties ontbreekt de diepgang bij Feyenoord volledig, terwijl er, zeker bij vlagen, legio mogelijkheden waren om uit te breken – ook in de eerste helft.

Dit probleem speelt al langere tijd: het ontbreekt aan patronen en spelers die consequent de juiste loopacties maken. Als Feyenoord dit beter gaat doen en op de juiste momenten meer diepgang creëert, kan het gemakkelijker tot kansen komen en een wedstrijd als deze sneller in het slot gooien. Zeker in het laatste kwartier waren er genoeg mogelijkheden om de wedstrijd te beslissen, maar vergat het elftal van Bosschaart om diep te lopen op de juiste momenten.


Afbeelding 6: In dit geval moet Antoni Milambo dieplopen om er zo voor te zorgen dat Hadj-Moussa ruimte krijgt voor zijn actie, echter, blijft hij daar stilstaan waardoor Hadj-Moussa geen ruimte heeft voor zijn actie. (Bron: Ziggo Sport)

Ontegenzeggelijk is dit een enorm knappe overwinning van Feyenoord. Hoewel ze geen pech hadden met de oliedomme rode kaart van Hernández, zat het tactische plan opnieuw goed in elkaar. Bosschaart - en zijn assistenten Etienne Reijnen en John de Wolf - hebben laten zien een wedstrijdplan te kunnen maken en te zoeken naar details om het verschil te maken. Dit plan was, naast uiteraard de rode kaart, een belangrijke factor in het doorgaan van Feyenoord in de Champions League.