Feyenoord gaat de fout in mede door risicovolle aanpak Van Persie tegen Inter

Door Lars Visser

De rol van Hadj-Moussa
Inter Milan speelt in een 5-3-2- of 3-5-2-systeem, waarbij een belangrijke rol is weggelegd voor de backs, die uiteraard ver naar voren doorschuiven. Tegelijkertijd speelt Inter met één controleur (Kristjan Asllani) en twee aanvallende middenvelders (Piotr Zieliński en Nicolò Barella). Om dat te counteren zet Feyenoord, zoals wel vaker, in deze wedstrijd druk vanuit een 4-4-1-1-systeem. In dat systeem vormt Igor Paixão de nummer 10 en Julián Carranza speelt als spits, met daarachter een linie van vier, bestaande uit Ibrahim Osman, Gijs Smal, Jakub Moder en Anis Hadj Moussa.

Vooral de rol van laatstgenoemde valt op. Op het moment dat een van de drie centrale verdedigers van Inter in balbezit is, positioneert de Algerijn zich in het centrum en schermt hij de passlijn richting Zielinski af, in plaats van Alessandro Bastoni, de linksback, te dekken. Aan de andere kant is het Osman die vaak juist Benjamin Pavard (de rechter centrale verdediger) moet afschermen, terwijl Denzel Dumfries opgevangen wordt door Hugo Bueno. Tegelijkertijd moet Paixão steeds een keuze maken tussen Asllani en een van de overgebleven centrale verdedigers. Deze keuze is gemaakt om het centrum te beschermen en het numerieke ondertal op het middenveld te compenseren. Op deze manier wil Van Persie voorkomen dat Inter via de centrale verdedigers direct een pass naar een van de spitsen kan geven.

Afbeelding 1: In beeld de standaardpositie van Hadj Moussa bij Zielinski, terwijl Osman de naar de zijkant doorgeschoven Pavard opvangt. In dit geval is Asllani ingezakt tussen de centrale verdedigers. (Bron: Ziggo Sport)

Toch blijft Hadj Moussa daar niet voortdurend staan. Bij langer balbezit van Inter stapt de Algerijn geregeld uit naar de linkercentrale verdediger om een lange bal af te dekken. Het probleem is alleen dat hij dit vaak ongecontroleerd doet, waardoor hij enorme ruimtes achter zich laat vallen. Hierdoor komt de passlijn richting het middenveld regelmatig open te liggen, waardoor Moder en Smal moeten uitstappen en er achterin ruimtes vrijkomen. Dit zijn precies de ruimtes waar Inter op loert. Hoewel dit in deze wedstrijd niet direct tot grote kansen leidt, is het een terugkerend probleem bij Hadj Moussa. Zijn jeugdigheid en gebrek aan tactische discipline breken hem soms op. Dat wordt extra duidelijk omdat Bastoni zich in de opbouw vaak laag positioneert en daardoor eenvoudig aanspeelbaar blijft voor Francesco Acerbi.

Afbeelding 2: Hier kiest Hadj-Moussa er voor om Acerbi te dekken, in plaats van het centrum te houden en Zieliński te volgen. (Bron: Ziggo Sport)

Het risico van twee spitsen tegenover twee verdedigers
Een klassiek dilemma voor trainers: hoe verdedig je tegen twee spitsen? Van Persie kiest voor de meest risicovolle aanpak: man-op-man. De twee centrale verdedigers van Feyenoord staan direct tegenover de spitsen van Inter. Deze keuze is op zich begrijpelijk, omdat het Feyenoord de mogelijkheid biedt om hoog druk te zetten. Maar het heeft ook een groot nadeel: zodra een centrale verdediger uit positie raakt of een duel verliest, ontstaat er meteen een numeriek overtal voor de tegenstander. Zeker tegen twee topspitsen als Lautaro Martínez en Marcus Thuram brengt dat een aanzienlijk risico met zich mee – iets wat ook in deze wedstrijd duidelijk wordt. Met name Thomas Beelen heeft het bij vlagen zwaar in de directe duels met Thuram. In het eerste gedeelte van de wedstrijd gaat het een paar keer net goed voor Feyenoord. Hoewel de keuze van Van Persie tactisch te onderbouwen is, schuilt er in een wedstrijd als deze toch een groot gevaar in deze aanpak.

Afbeelding 3: Een voorbeeld van 1-op-1 duel tussen Thuram en Beelen die in dit geval nipt buitenspel blijkt te zijn, waarin wel het risico van man-op-man spelen duidelijk wordt. (Bron: Ziggo Sport)

Voorafgaand aan zowel de 1-0 als de 2-0 gaat bij Feyenoord hetzelfde mis: het verdedigen van voorzetten vanaf de flank. De 1-0 is een bijna typerende goal voor dit Inter. Dumfries sprint diep langs de lijn, ontvangt de bal en legt hem terug op Barella, die een perfecte voorzet aflevert bij de tweede paal. Daar ontsnapt Thuram in de blinde hoek van Beelen en tikt de bal knap binnen. Met name de loopactie van Thuram is typerend: hij zoekt continu de dode hoek van de verdediger op. Tegelijkertijd mag een situatie als deze een centrale verdediger van Feyenoord nooit overkomen. Bij de 2-0 is het dit keer een teruggetrokken voorzet richting Zielinski, die vrij staat op de rand van de zestien. Hij speelt de bal vervolgens naar de volledig vrijstaande Martínez, die eenvoudig kan afronden. Ook hier verdedigt Feyenoord niet fel genoeg: Martínez staat al meerdere seconden ongedekt, en geen enkele Feyenoorder beweegt naar hem toe. Deze twee momenten komen neer op hetzelfde probleem: het agressief verdedigen van voorzetten. Hier gaat Feyenoord de mist in – en dat kost ze deze wedstrijd.

Afbeelding 4: Al voorafgaand aan de voorzet staat Martínez vrij voor de goal. De oriëntatie van de verdedigers van Feyenoord is volledig gericht op de bal, waardoor de Argentijn aan de aandacht kan ontsnappen. (Bron: Ziggo Sport)

Diepgang bij Feyenoord
Eén ding is duidelijk bij van Persie, hij heeft Feyenoord bewust gemaakt van één van de weinige zwaktes in verdedigend opzicht van Inter, diepgang. Dit verklaart gelijk ook het opstellen van Osman als linksbuiten. De huurling van Brighton is nog geen onbetwiste basisspeler bij Feyenoord dit seizoen, maar heeft wel de snelheid en diepgang in zich, die Hadj-Moussa aan de andere kant minder heeft. Op die manier hoopt van Persie met deze diepgang tot kansen te komen, en in het eerste kwartier valt op dat Osman daarin veelal gezocht wordt vanuit alle hoeken en standen. Al snel volgt een diepe bal, om achter Dumfries of Pavard op te duiken. Deze diepteballen leveren een schotkans en een flink aantal corners op voor Feyenoord. Zo is duidelijk te zien dat van Persie bewust koos voor Osman, om Inter pijn te kunnen doen. Uiteraard, ook gevoed door de vele blessures die Feyenoord kent. Helaas voor Feyenoord is Osman bij vlagen niet even gelukkig in zijn keuzes in het laatste gedeelte van het veld, waardoor een aantal kansrijke situaties niet uitgespeeld wordt. Daarnaast worden de ruimtes steeds kleiner voor Osman, omdat Inter met de voorsprong op zak zich steeds verder laat zakken waardoor er minder ruimte is voor de diepgang.

Afbeelding 5: In dit soort situaties kan je er de klok op gelijk zetten dat in deze wedstrijd: Osman de diepte in sprintte, en hij ook direct de bal ontvangt. (Bron: Ziggo Sport)

Tegelijkertijd is het niet alleen Osman die op dit vlak opvalt. Ook Paixão heeft nadrukkelijk de opdracht gekregen om diepte te zoeken achter de verdediging van Inter. In het centrum duikt hij geregeld op tussen de centrale verdedigers van de Italiaanse topclub. Opvallend daarbij is dat Paixão vaak verder vooruit staat dan Carranza. Van nature heeft hij meer diepgang in zijn spel, maar het is duidelijk dat dit ook een bewuste opdracht van de trainer is. Met name diepgang vanuit het middenveld is een van de weinige aspecten waar Inter geregeld moeite mee heeft – iets wat Napoli afgelopen weekend nog etaleerde in hun onderlinge duel. Echter, de Braziliaan wordt nauwelijks bereikt en speelt zelf ook een ongelukkige wedstrijd.

Het probleem voor Feyenoord is dat het spel tot aan de zestienmeter prima verzorgd is, maar daarna laat Inter zijn klasse zien. De koploper van Italië doet wat een Italiaanse club betaamt: goed verdedigen. Alle verdedigende patronen zitten tot in detail goed in elkaar, wat ook verklaart waarom Inter in de Champions League tot nu toe slechts één (!) tegentreffer heeft geïncasseerd. Mede dankzij een defensieve aanpassing van Simone Inzaghi, om niet Bastoni maar Zielinski te laten doordekken richting Jeyland Mitchell, wordt het detailniveau van de Italiaanse ploeg in verdedigend opzicht nog duidelijker.

Afbeelding 6: Op een slordige 20 meter van elkaar staan 9 van de 10 veldspelers van Inter Milan bij elkaar. De linies zitten enorm kort op elkaar, waardoor het lastig is om kansen te creëren tegen deze ploeg. (Bron: Ziggo Sport)

Het werd een typisch avondje tegen een Italiaanse ploeg: het gevoel hebben dat je aardig mee kunt voetballen, maar uiteindelijk de deksel op de neus krijgen. Hoewel het plan van Van Persie een degelijk basisidee had, was Feyenoord niet bij machte om echt tot grote kansen te komen. Daarnaast gingen op cruciale momenten enkele Feyenoorders in de fout, waardoor Inter uiteindelijk in een comfortabele positie de terugreis naar huis kan maken. Volgende week wacht Feyenoord een hels karwei in Milaan, maar onmogelijk is het nog niet. Op naar volgende week.