Taylor excelleert bij Ajax: zijn kwaliteiten, grote verbeterpunt en vervolgstap

Door Lars Visser

Dynamiek op alle vlakken
Het eerste dat opvalt als je Taylor dit seizoen ziet spelen, is zijn grote motor. De middenvelder van Ajax beschikt over bijzonder veel loopvermogen en pendelt geregeld van zestienmeter naar zestienmeter. Taylor oogt niet alleen fitter, dat is hij ook. De afstanden die hij dit seizoen aflegt, liggen hoger dan vorig jaar, verzekerde zijn trainer Francesco Farioli al.

Afbeelding 1: Taylor sprint terug om een counter van Feyenoord te verijdelen. (Bron: ESPN)

Afbeelding 2: Taylor is vijf seconden later al meer dan veertig meter verder naar achteren toe gesprint, en heeft daarmee (samen met andere ploeggenoten) een counter voorkomen. (Bron: ESPN)

Maar het is niet alleen zijn uithoudingsvermogen dat opvalt; zijn diepteloopacties zijn inmiddels een specialiteit geworden. Vooral vanuit het middenveld in de opbouw zijn Taylors loopacties uitstekend getimed, waardoor hij zelden buitenspel staat. Hierdoor wordt hij óf zelf aanspeelbaar, óf trekt hij ruimtes open voor medespelers, vaak de linksbuiten.

Op deze manier is hij dit seizoen cruciaal geweest in het vrijspelen van teamgenoten. Taylor beheerst bovendien de kunst van het 'onzichtbaar' diepgaan, door zich slim in de 'dode hoek' van verdedigers te positioneren. Zo voorkomt hij dat hij voortdurend in het zicht is van de tegenstander en duikt hij vaak op het juiste moment op, precies wanneer verdedigers even elders kijken. Dankzij deze loopacties komt hij vaak in scorings- of assistpositie.

Afbeelding 3: De 2-1 tegen Feyenoord is een schoolvoorbeeld van een loopactie van Taylor. Op het moment dat Givairo Read niet naar hem kijkt, sprint hij snel in het gat waardoor Read te laat reageert en Taylor de goal kan maken. (Bron: ESPN)

Afbeelding 4: Een minder opvallende, maar ook zeer belangrijke loopactie. Door dit sprintje trekt hij namelijk het gat voor Mika Godts die kan indribbelen. Simpel maar effectief. (Bron: Ziggo Sport)

Ook in het drukzetten toont Taylor zijn grote dynamiek. Hij neemt vaak het initiatief om druk te zetten en is niet bang om ver door te stappen richting de keeper, waarmee hij het momentum voor Ajax weet te creëren. Dit doet hij met dezelfde intensiteit als zijn aanvallende loopacties, wat hem regelmatig succes oplevert.

Afbeelding 5: Op het moment dat Eintracht Frankfurt wil gaan opbouwen ziet Taylor zijn kans schoon, en zet vanuit de passlijn naar de middenvelder snel druk, en forceert daarmee dat Frankfurt de bal terug moet spelen. (Bron: Ziggo Sport)

Toch schuilt hier ook een risico. Soms is hij door zijn enthousiasme te gretig en stapt hij door op het verkeerde moment, waardoor er ruimtes achter hem ontstaan. Dit leidt soms tot gevaarlijke situaties. Op dergelijke momenten mist hij het overzicht om te bepalen of hij moet instappen of juist even moet afwachten. Dit is een van de redenen waarom Farioli soms voor Davy Klaassen kiest.

Afbeelding 6: Op dit moment zet Taylor een sliding in, waarmee hij niet de bal blokt, en Frankfurt uiteindelijk vrij gemakkelijk door kan voetballen. De sliding is niet nodig, als hij gewoon meeloopt neutraliseert hij de aanval ook al tijdelijk en kan hij wachten tot Godts is teruggezakt om te gaan verdedigen. (Bron: Ziggo Sport)

De multifunctionele speler
Farioli grapte eerder dit seizoen dat zijn eerste gedachte bij een blessure van de keeper was om Taylor te vragen. Hoewel dit natuurlijk met een knipoog werd gezegd, onderstreept het wel Taylors veelzijdigheid. Hij speelde dit seizoen op een indrukwekkend aantal posities: linksbuiten, rechtsbuiten, nummer 8, verdedigende middenvelder, en zelfs als linker wingback. De middenvelder past zich moeiteloos aan en voert uit wat er van hem gevraagd wordt.

Zijn tactische intelligentie is hierbij een grote troef. Nieuwe opdrachten neemt hij snel op en voert hij overtuigend uit. De rol van nummer 6 is bijvoorbeeld significant anders dan die van nummer 8 - zijn favoriete positie - maar ook die rol vult hij regelmatig goed in, onder meer door slim terug te zakken tussen de centrale verdedigers.

Afbeelding 7: In de uitwedstrijd tegen Fortuna Sittard speelt Taylor als nummer 6 na de rust. Hier zie je dat hij herkend heeft dat hij terug moet zakken tussen de centrale verdedigers om zo rugdekking te kunnen geven en zijn man uit kan schakelen. (Bron: ESPN)

Zelfs als linksbuiten, een positie die in het systeem van Farioli normaliter wordt ingevuld door een 'plakker aan de zijlijn', weet Taylor te excelleren. In de thuiswedstrijd tegen Almere City (3-0) werd hij daar zelfs uitgeroepen tot Man of the Match, mede dankzij zijn kenmerkende loopactie en inzet in verdedigend opzicht - zonder dat hij daar over een langere periode op getraind had.

Afbeelding 8: De kenmerkende loopactie van Taylor, maar nu vanaf de positie van linksbuiten, waarna hij met een schitterende lob de 2-0 maakt. (Bron: ESPN)

Daarnaast herkent Taylor ook vaak ruimtes tijdens wedstrijden. Op sommige momenten. als tegenstanders Ajax goed onder druk krijgen, zakt hij dan meer uit richting de flank om vanuit daar meer ruimte te creëren voor óf hemzelf óf zijn spits door de passlijn vrij te maken. Deze intelligentie kenmerkt hem als voetballer ook.

Afbeelding 9: In deze situatie zakt Taylor uit om de tegenstander voor een keuze te stellen. Als hij meeloopt licht de passlijn richting de spits open. Loopt hij niet mee, komt Taylor aan de zijkant vrij. (Bron: ESPN)

Zijn multifunctionaliteit maakt Taylor extra interessant voor topclubs. In het moderne voetbal veranderen formaties snel en wisselen spelplannen regelmatig. Voor trainers is het een zegen om een speler te hebben die zich razendsnel kan aanpassen.

Toch schuilt ook hier een risico: spelers als Taylor vallen soms als eerste af bij een nieuwe trainer, zoals ook bij Jens Toornstra het geval was. Gelukkig voor hem heeft de Ajacied inmiddels bewezen dat hij het beste tot zijn recht komt als 'nummer 8' in een systeem met de punt naar achteren. Op die manier benut hij zijn loopvermogen optimaal, zonder dat hij continu in kleine ruimtes moet opereren, iets wat minder goed bij hem past.

Te weinig dominant aan de bal
Hoewel Taylor een bijzonder complete speler is, is hij niet foutloos. Een jaar geleden werd hij nog uitgefloten door de Ajax-aanhang, en hoewel hij op veel vlakken enorme stappen heeft gezet, is één verbeterpunt nog altijd zichtbaar: zijn gebrek aan dominantie in de passing. Hij speelt de bal vaak prima naar een medespeler, maar zijn passes missen regelmatig verrassing en creativiteit, waardoor ze eenvoudig te verdedigen zijn. De data bevestigt dit beeld: hij zit bij de laagste 8% qua passnauwkeurigheid en bij de laagste 20% wat betreft progressive passes (passes die minimaal 10 meter vooruit gaan).

Afbeelding 10: Een ogenschijnlijk simpele pass voor Taylor, die hij niet goed geeft, waardoor NAC gemakkelijk kan onderscheppen. (Bron: ESPN)

Dat ligt deels aan de technische uitvoering, maar vaak ook aan zijn overzicht: hij herkent soms niet waar de ruimte ligt of is te gefixeerd op een dribbel, waardoor hij niet de juiste keuze maakt. Deze punten zijn cruciaal als Taylor écht de stap naar de Europese top wil maken. Zonder verbetering dreigt hij in dezelfde val te lopen als Donny van de Beek en Davy Klaassen, die beiden moeite hadden zich staande te houden in het buitenland.

Afbeelding 11: In deze situatie kiest Taylor ervoor om te gaan dribbelen met de bal, terwijl er twee betere opties beschikbaar zijn. Een pass naar zijn centrale verdediger, of de bal openen naar de andere flank. Hierin valt op dat Taylor duidelijk niet door heeft waar de ruimte ligt. (Bron: Ziggo Sport)

De vervolgstap
De perfecte vervolgstap voor Taylor is lastig te bepalen. Wat in elk geval cruciaal is, is dat hij wordt gebruikt in een rol die zijn kracht - zijn loopvermogen - optimaal benut, zowel aanvallend als verdedigend. Dat betekent: spelen als 'nummer 8' in een systeem met de punt naar achteren, waar hij niet voortdurend aan de bal hoeft te komen, maar de ruimte kan opzoeken met zijn diepgang.

Clubs die passen binnen dit profiel zijn bijvoorbeeld Arsenal (4-3-3), Borussia Dortmund (3-1-4-2) en West Ham United (wisselende formaties). De vraag is wel of de Oranje-international al klaar is voor het niveau van een club als Arsenal, of dat een tussenstap verstandiger zou zijn. De tijd zal het leren: blijft Taylor nog een jaar bij Ajax, of maakt hij deze zomer al de stap richting de (sub)top in het buitenland?