AZ klopt angstgegner en neemt voorschot op de titel

Frans Raaijmakers
BREDA

Was het een tikje nervositeit door het naderende kampioenschap? Of bleek NAC toch die uiterst lastige hobbel voor de Alkmaarders? Vragen die na de vertoning van AZ in Breda op zijn plaats zijn. De aanstaande kampioen speelde in ieder geval minder fris dan de voorbije maanden, dat was een feit. Maar daarin schuilt ook direct een andere kracht van het kampioenenteam. Want naast kleurrijk voetbal kunnen de Alkmaarders ook zakelijk en efficiënt de overwinning over de streep trekken.

Hierdoor kan het aanstaande kampioenschap zondag al een feit zijn, al lijkt die kans nihil. Dan moeten zowel FC Twente als Ajax punten morsen in hun thuiswedstrijden tegen twee laagvliegers, respectievelijk Roda JC en Willem II. De titel zal daarom waarschijnlijk volgende week, in het thuisduel met Vitesse, worden behaald.

Met het gelijkspel kwam overigens ook een einde aan een opvallende reeks aan de kant van de thuisploeg. NAC wist immers de laatste drie ontmoetingen tegen de aanstaande kampioen in een overwinning om te zetten. Wel werden deze zeges allemaal in Alkmaar behaald, waren ze nipt (allen 1-2) en volgens Van Gaal onterecht. Nu zat een hernieuwd overwinning van AZ's Angstgegner er niet in.

De eerste helft werd vooral gekenmerkt door het aftastende gedrag aan beide kanten. Vooral AZ ? waar Niklas Moisander na lang blessureleed terugkeerde in de hoofdmacht ? was niet van plan de defensieve stellingen frequent te verlaten. Het resulteerde in een gezapige eerste helft, waarin de passie van de thuisploeg iets dominanter aanwezig was dan de technische hoogstandjes van de aanstaande kampioen.

De uitploeg kwam ook niet verder dan enkele speldenprikjes, terwijl NAC het vooral van de dode spelmomenten moest hebben. De verfijnde trap van Martijn Reuser werd daarbij als grootste wapen gebruikt. De middenvelder zag zijn inswingers door Patrick Zwaanswijk en Rob Penders over gekopt worden, waarbij gezegd moet worden dat de moeilijkheidsgraad ook vrij hoog lag.

Dat kan niet gezegd worden van de kopkans die Matthew Amoah ten deel viel. De Ghanees kreeg van een paar meter een dot van een kans, maar schampte het leder waarna deze over de achterlijn verdween. Het was typerend voor de vorm waarin de spits momenteel verkeerd. Want waar de aanvaller in de eerste seizoenshelft nog twaalf maal het net liet bollen, laat zijn scoringsdrift het deze jaargang afweten. In 2009 scoorde hij namelijk nog geen enkele maal.

Dit liet ook de vrijstaande Kees Kwakman in het begin van het tweede bedrijf na. De Volendammer zag zijn vrije schietkans aan de verkeerde kant van de paal belandden. Daarna greep Van Gaal in. Hij verving Demy de Zeeuw en liet aanvaller Ari opdraven. Het was overigens opvallend dat de Braziliaan pas na een uur zijn opwachting maakte, aangezien Mounir El Hamdaoui in de rust al was gewisseld. Maar niet Ari nam zijn plaats in eerste instantie in, maar de relatief onbekende Marko Vejinovic.

Toch was geen van de laatstgenoemden verantwoordelijk voor de openingsgoal. De Alkmaarders hebben met Moussa Dembélé namelijk nog een aanvaller die met zijn individuele kwaliteiten het verschil kan maken. Dat liet de Belg zien. Hij kreeg de bal, trok met een actie naar binnen en schoot via een Bredaas been raak: 0-1.

Een klap voor de thuisploeg, die zeker niet de mindere van de twee was. De Bredanaars gingen daarna ook op zoek naar de gelijkmaker, maar stuitte telkens op de degelijke organisatie van de Alkmaarders. Daarmee lieten de manschappen van Van Gaal zien waarom het in de laatste acht uitduels slechts twee doelpunten moest incasseren. Want eigenlijk werd alleen Vejinovic (schot op de vuisten van Jelle Ten Rouwelaar) na de treffer van Dembélé nog echt gevaarlijk.

Het was daarmee alweer de veertiende wedstrijd zonder uitnederlaag voor de Alkmaarse formatie. Maar belangrijke nog, AZ kan volgende week officieel slagen voor het kampioensexamen.