Een jaar na Europees succes

De treffer van spits Angelos Charisteas brengt Griekenland in extase. Het sportgekke land staat op z?n kop. Nooit eerder boekte Hellas zo?n groot sportief succes op voetbalgebied. De ene na de andere speler van het Griekse kampioenenteam krijgt een droomtransfer. De hoofdpersoon, Angelos Harry Charisteas, krijgt pas een half jaar later een nieuwe club. Hij kan de hooggespannen verwachtingen bij Werder Bremen niet waarmaken en kwijnt weg op de reservebank.Hij is daarin geen eenling, want ook de andere halfgoden kunnen veelal niet mee bij hun nieuwe Europese topclub. Een jaar na dato herinnert veel nog aan het succes in 2004. Het land dat zomers welvaart op toerisme en recreatie kent duizenden souvenirshops. Waar vroeger de uitbaters vooral shirts van Owen, Henry en Beckham aan de man brachten, prijkt nu prominent het azuurblauwe shirt van Hellas. De toeristen, voornamelijk uit Duitsland en Nederland, vinden het allemaal wel prima. Voor hen is het tricot meer een souvenir dan een shirt waarin zij hun idolen aanbidden. Behalve de uitbaters van de talloze souvenirwinkeltjes lijkt bijna niemand in Griekeland profijt te hebben gehad uit het succes in Portugal. Het voetbal in het cultuurrijke land heeft niet of amper kunnen meeliften op het eerdere succes. ?De oorzaak van het succes destijds ligt hem in het ontbreken van stress, niet in kwaliteit. Ons team speelde vrijuit, had geen zware speelkalender afgewerkt en profiteerde zo van de vermoeidheid van anderen. Maar de spelers van Griekenland waren niet bijzonder, het was puur een sterk collectief?, vertelt Iannis Konstaniou. Hij runt in het Kretenese Agios Nikalos een souvenirwinkel. 3325Zodra zijn collega aan de overkant van de straat, die een tassenwinkel heeft, lucht krijgt van het gesprek over voetbal, snelt hij haastig toe om zijn verhaal te doen. ?Het Griekse elftal heeft inderdaad te weinig kwalitatief goede spelers. Charisteas is bovendien vervelend om naar te kijken.? Zodra het gesprek over voetbal gaat beginnen beide heren te glimmen. In hun dagelijkse werkzaamheden, waarbij dagen van 8 uur ´s ochtends tot 11 uur ´s avonds meer regel dan uitzondering zijn, is een gesprek over voetbal pure ontspanning. Met veel trots vertellen ze over hun club, hoewel die niet dezelfde is. Iannis is fanatiek volger van Panathinaikos terwijl zijn collega Olympiakos Piraeus een warm hart toedraagt. De rivaliteit tussen AEK Athene, Olympiakos en Panathinaikos is enorm in Griekenland. Dat leidt vrijwel elk duel tot confrontaties tussen supportersgroepen. Het gebied rondom de verouderde stadions is vaak levensgevaarlijk wanneer er wordt gevoetbald, zo bevestigen beide liefhebbers. ?Jammer, want wij beleven voetbal weliswaar uit het hart, maar respecteren elkaar als mens.? Grieken zijn echte gevoelsmensen. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het sterke bijgeloof. Vrijwel in alle gebouwen, bussen en langs de weg staan kleine kruisjes en Maria-afbeeldingen. Ook het voetbal beleven zij met hun hart, hoewel dat minder is geworden. ?Vroeger kende het voetbal veel meer gevoel. Nu domineert geld de voetbalwereld. Een keeper die twaalf jaar lang bij een club heeft gespeeld maakt nadat zijn contract is afgelopen zomaar de overstap naar de aartsrivaal. Alleen maar omdat die andere club meer geld biedt. Onbegrijpelijk?, foetert Iannis.Beide uitbaters zijn geboren Kretenezers. Toch heeft OFI Kreta, de club van het eiland, niet hun hart gestolen. ?OFI is geen geweldige club. Ze spelen onderin de competitie en de spelers zijn niet aantrekkelijk.? Toch speelt bij OFI wel ene Nikos Machlas. ?Een lelijke voetballer. Alles wat hij raakt is geluk. Dat zag je ook bij Ajax, waar hij is mislukt.? Het lijkt erop dat het succes van 2004, toen Griekenland Europa verbaasde een incident is geweest. Het Griekse voetbal staat nog immer bol van de vijandigheid, belangenverstrengeling en haat. Daaraan heeft ook het collectieve succes weinig kunnen veranderen. Onze informanten begeven zich weer richting de langsslenterende toeristen. Business as usual.