EK-deelnemers onder de loep: Groep C

Door Pieter Hanson

Italië


Aantal deelnames: 1968, 1980, 1988, 1996, 2000, 2004, 2008
Beste prestatie: Eindwinnaar (1968)
Bondscoach: Roberto Donadoni

De Italianen kunnen komende zomer op het EK een unieke prestatie neerzetten. In navolging van Frankrijk mag het Zuid-Europese land proberen om na een WK ook het eerstvolgende EK te winnen. Het lijkt geen onmogelijke missie, want Italië beschikt over een geslepen elftal met veel toppers. De kwalificatiereeks van de regerend wereldkampioen verliep bijzonder moeizaam. Na een nederlaag tegen Frankrijk en een afgang tegen Litouwen leek het EK ver weg, maar de manschappen van bondscoach Roberto Donadoni werden op tijd wakker. In de stromende regen werd een moeizame 1-2 uitzege geboekt tegen Schotland, waardoor Italië zich op Hampden Park verzekerde van een ticket voor Oostenrijk en Zwitserland.

Om het EK te winnen moet Italië aanmerkelijk beter presteren dan vier jaar geleden. Door een tijdelijk gesloten pact tussen Zweden en Denemarken, die onderling gelijkspeelden en daarmee alle beide doorgingen, mochten de Italianen na de groepsfase hun koffers pakken. Op het vliegveld in Bergamo wachtte de selectie een massa ziedende tifosi en een spervuur aan rotte tomaten. De supporters verweten de Italiaanse internationals een gebrek aan inzet en toewijding. Die boodschap die ter harte werd genomen. Bondscoach Marcello Lippi bouwde twee jaar lang aan een compleet en geslepen elftal, dat in Duitsland de vierde wereldtitel in de Italiaanse voetbalhistorie veroverde. Na een bloedstollende finale werd Frankrijk na strafschoppen verslagen, hetzelfde land dat zes jaar eerder in Rotterdam de Italiaanse EK-droom in blessuretijd op brute wijze had verstoord.

In vergelijking met de WK-selectie heeft het huidige keurkorps enkele mutaties ondergaan. Alessandro Nesta (AC Milan) en sterspeler Francesco Totti (AS Roma) besloten zich na de wereldtitel op hun clubs te concentreren en zijn niet meer van de partij. Ondanks de absentie van Nesta beschikt Italië nog altijd over een indrukwekkend defensief blok. Marco Materazzi (Internazionale) en Fabio Cannavaro (Real Madrid) vormen een geroutineerd centraal koppel. Bovendien heeft Donadoni met Andrea Barzagli (Palermo) en Giorgio Chiellini (Juventus) twee uitstekende alternatieven achter de hand. De backposities worden nog steeds bezet door Christian Panucci (AS Roma) en Gianluca Zambrotta (FC Barcelona). Zij moeten de concurrentie aangaan met Fabio Grosso (Olympique Lyon). Mocht de Italiaanse defensie toch uit positie gespeeld worden dan staat er altijd nog Gianluigi Buffon (Juventus) die geldt als één van de beste goalies van de wereld.

Op het middenveld maken Simone Perrotta (AS Roma), Andrea Pirlo (AC Milan), Mauro Camoranesi (Juventus) en Gennaro Gattuso (AC Milan) nog steeds de dienst uit. Wel zwelt de concurrentie van de jonge garde steeds verder aan. Het grote talent Riccardo Montolivo (Fiorentina) gaat door een conditieachterstand niet mee naar het EK, maar met Alberto Aquilani (AS Roma) zit er een fluwelen voetballer met een geweldig schot in de selectie. Daarnaast kan Donadoni een beroep doen op Daniele de Rossi (AS Roma), die in het Stadio Olimpico is uitgegroeid tot een Europese topspeler, en Massimo Ambrosini (AC Milan).

In de aanvalslinie beschikt Italië traditiegetrouw over geslepen en trefzekere spitsen. De basisplaats van Luca Toni (Bayern Munchen) is onomstreden. De aanvaller scoorde er dit seizoen lustig op los in de Bundesliga en lijkt een belangrijke kandidaat om komende zomer topscorer te worden op het EK. Achter Toni heeft Italië enkele goede alternatieven achter de hand. Marco Boriello is een relatief onbekende naam in de EK-selectie, maar presteerde afgelopen seizoen uitstekend bij Genoa en verdiende daarmee een terugkeer naar AC Milan. Verder heeft Donadoni de beschikking over Fabio Quagliarella en Antonio Di Natale die een gevaarlijk spitsenkoppel vormen bij Udinese. Tot opluchting van het Italiaanse volk gaat ook Alessandro del Piero (Juventus) mee naar het EK. Donadoni liet de schaduwspits de hele kwalificatiereeks links liggen, maar zwichtte in de laatste maand voor het EK alsnog voor de publieke druk en voegde de technicus toe aan zijn selectie. Ook Antonio Cassano mag weer mee naar een eindtoernooi. Het enfant terrible uit Bari miste het vorige WK en kende een teleurstellend avontuur bij Real Madrid, maar heeft zich herpakt met een goed seizoen bij Sampdoria.

Sterspeler: Tussen de blinkende vedettes van de Squadra Azzuri is Luca Toni een opvallende verschijning. De bonkige spits is het toonbeeld van een laatbloeier. De 30-jarige Toni begon zijn carrière in 1994 bij het bescheiden Modena. Tot een doorbraak kwam het niet. Ook bij Treviso, Vicenza en Brescia speelde Toni in de schaduw van andere spelers, maar bij Palermo bleek de sterke aanvaller wel te gedijen. In het seizoen 2003/2004 scoorde hij dertig treffers in de Serie B en voerde de Siciliaanse club daarmee naar het kampioenschap. De beloning was een oproep voor Italiaanse elftal. In de Serie A ging Toni lustig door met scoren. De teller bleef uiteindelijk steken op twintig treffers, waarna hij voor 10 miljoen euro werd weggekocht door Fiorentina.

Ook in Florence ging het Toni voor de wind. De aanvaller scoorde aan de lopende band en leek lange tijd op weg naar het onbereikbaar geachte record van AC Milan-legende Gunnar Nordahl. Het gewonnen WK in Duitsland betekende de definitieve doorbrak van de beresterke centrumspits. Toni verdiende afgelopen zomer een transfer naar Bayern München en presteerde uitstekend in de Allianz Arena. Met enkele cruciale treffers schonk hij zijn club de Duitse beker en het landskampioenschap. Bayern sneuvelde weliswaar in de halve finale van de UEFA Cup, maar met een gewonnen EK en de topscorertitel zou Toni zijn voetbaljaar alsnog op prachtige wijze afsluiten.

De kansen: Ondanks de matige resultaten in de kwalificatiereeks blijft Italië een land om rekening mee te houden. Ook op het komende EK zijn de Italianen een belangrijke kandidaat voor de eindzege. Toch lijkt het huidige elftal minder sterk dan twee jaar geleden. Toen beschikte Italië over enkele toppers in de bloei van hun carrière, een elftal dat compleet in balans was en enkele spelers die boven zichzelf uitstegen. In de huidige ploeg raakt het centrale koppel erg op leeftijd. Bovendien maken de backs, die op het WK boven zichzelf uitstegen, dit seizoen geen beste indruk bij hun clubs. Christian Panucci, Fabio Grosso en Gianluca Zambrotta zorgen voor gevaarlijke aanvallende impulsen, maar op defensief vlak liggen er mogelijkheden voor dynamische en snelle buitenspelers.

Ook op het middenveld staat een vraagteken. Gennaro Gattuso was jarenlang de aanjager bij AC Milan, maar werd in de kwartfinale van de Champions League pijnlijk uit zijn positie gespeeld door de jonge garde van Arsenal. Het lijkt een teken aan de wand. Het vaatje buskruit heeft zijn beste tijd gehad. De overige middenvelders zijn specialisten en met Alberto Aquilani hebben de Italianen een geweldig talent met veel techniek en diepgang. In aanvallend opzicht hoeft bondscoach Donadoni zich weinig zorgen te maken. Luca Toni is een gevreesde centrumspits en ook de overige opties scoorden er dit seizoen lustig op los bij hun clubs. Bovendien is er met Alessandro Del Piero en Antonio Cassano extra klasse.

Roemenie


Aantal deelnames: 1984, 1996, 2000, 2008
Beste prestatie: Kwartfinalist (2000)
Bondscoach: Victor Piturca

Na een mislukte poging in 2006 slaagde bondscoach Victor Piturca eindelijk in zijn missie om Roemenie weer naar een groot toernooi te loodsen. Het Balkanland was absent op het WK 2002, het EK 2004 en het WK 2006, maar is komende zomer in Oostenrijk en Zwitserland wel weer van de partij. De kwalificatiereeks verliep crescendo. In een relatief makkelijke poule plaatsten de Roemenen zich als groepswinnaar voor het EK. Vooral de resultaten tegen het favoriet geachte Nederland (0-0 en 1-0 winst) geven veel vertrouwen.

De Roemenen kijken reikhalzend uit naar het eindtoernooi in de Alpen. Vooral de Roemeense voetbalbond verwacht een fraaie voetbalzomer. Ondanks de zware loting met Frankrijk, wederom Nederland en wereldkampioen Italië als tegenstanders blaakt bondsvoorzitter Ionut Lopescu van het zelfvertrouwen. Hij stelde afgelopen week zelfs speciaal naar Zwitserland te reizen om de aanstaande overwinning op Frankrijk te aanschouwen. Dit lijken overschattende woorden, maar een realisering van het geschetste droomscenario zou het talentrijke Roemeense elftal als een komeet het toernooi in lanceren.

De afgelopen weken kwamen er ook minder positieve berichten uit het Roemeense trainingskamp. Gigli Becali, de steenrijke en omstreden voorzitter van Steaua Boekarest, beloofde het elftal enorme premies bij goede prestaties op het EK, maar werd de deur gewezen door aanvoerder Cristian Chivu en bondsvoorzitter Lopescu. Deze raadde Becali aan om zijn geld in de ontwikkeling van het Roemeense voetbal te steken.

Ook zonder de financiële injecties van Becali lijkt een stunt voor het Roemeense elftal niet onmogelijk. Frankrijk en Italië zijn sterker, maar kunnen de technisch vaardige Roemenen onderschatten. Bovendien lijkt Roemenie in defensief opzicht sterker dan Nederland. Het Roemeense doel wordt op het EK verdedigd door Bogdan Lobont. De oud-Ajacied speelt na een mislukt avontuur bij Fiorentina weer in de vaderlandse competitie voor Dinamo Boekarest. Voor Lobont vormen Dorin Goian (Steaua Boekarest) en Gabriel Tamas een fysiek sterk en hard centraal koppel. De backposities worden bezet door de ervaren Cosmin Contra (Getafe) en Razvan Rat (Shakhtar Donetsk). Bij een blessure van één van de verdedigers is Stefan Radu (Lazio) het meest voor de hand liggende alternatief.

Door de aanwezigheid van Goian en Tamas kan Cristian Chivu (Internazionale) doorschuiven naar het middenveld. Hij vormt een perfecte tandem met Matei Mirel Radoi (Steaua Boekarest) die jarenlang gold als een potentiële topvoetballer, maar de stap naar het buitenland nooit heeft gemaakt door een starre houding van clubeigenaar Becali. Chivu en Radoi worden geflankeerd door de technisch vaardige Banel Nicolita en de makkelijk scorende Nicola Dica (beiden Steaua Boekarest). Met Paul Codrea (Siena) en Adrian Cristea (Dinamo Boekarest) heeft Piturca goede alternatieven achter de hand. In de voorhoede is de positie van sterspeler Adrian Mutu (Fiorentina) onomstreden. Hij moet samen met Ciprian Marica, die een teleurstellend seizoen doormaakte bij VfB Stuttgart, voor de doelpunten zorgen.

Sterspeler: Adrian Mutu is zonder twijfel de sterspeler van het Roemeense elftal. De 29-jarige aanvaller maakt zich veelvuldig schuldig aan vedettegedrag en werd in zijn periode bij Chelsea zelfs voor enkele maanden geschorst vanwege cocaïnegebruik. Zijn streken zal Mutu nooit verleren, maar hij staat wel te boek als een begenadigde voetballer. De spits van Fiorentina begon zijn carrière bij het nietige Arges Pitesti, maar maakte via een tussenstap bij Dinamo Boekarest in 2000 de overstap naar Internazionale.

Tot een doorbraak kwam het niet. Mutu verkaste op huurbasis naar Hellas Verona en Parma en verdiende daar wederom een transfer naar een Europese topclub. Chelsea telde een miljoenenbedrag neer voor het Roemeense wonderkind, maar na twee seizoenen volgde een overstap naar Juventus dat hem in 2006 overdeed in Fiorentina. In Florence heeft Mutu definitief zijn status gevestigd als Europese topvoetballer. Zijn wervelende schot, scorend vermogen en pure talent maken hem tot een speler om in de gaten te houden. Een Roemeense EK-stunt zal voor een groot deel afhangen van zijn vorm en geniale ingevingen.

De kansen: Na enkele mindere jaren beschikken de Roemenen eindelijk weer over een beloftevol elftal, maar de voetbalgoden bleken het land niet gunstig gezind bij de loting voor het EK. Door de koppeling aan Nederland, Italië en Frankrijk lijkt een Roemeense EK-stunt welhaast onmogelijk. In andere poules hadden de Roemenen kans gehad op een plek in de tweede ronde, maar de loodzware Groep C lijkt een onneembare vesting voor de manschappen van bondscoach Victor Piturca. Toch moet Roemenie in staat zijn om tenminste éénmaal voor een verrassing te zorgen.

Roemenie heeft in de breedte wel degelijk een goed elftal, mits alle basisspelers fit blijven. Bogdan Lobont is een betrouwbare goalie en mandekker Dorin Goian lijkt klaar voor de overstap naar een grotere competitie. Centraal op het middenveld zorgen Matei Mirel Radoi en Cristian Chivu voor extra zekerheid. Verder geldt de relatief onbekende Nicolae Dica als één van de beste aanvallende middenvelders op de Balkan. Zijn maatje Banel Nicolita wordt geroemd om zijn technische vaardigheden. In aanvallend opzicht is alle Roemeense hoop gevestigd op Adrian Mutu. Het ontbreken van een tweede goede spits kan het land wel lelijk gaan opbreken en houdt de Roemenen waarschijnlijk uit de tweede ronde.

Nederland

Aantal deelnames: 1976, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008
Beste prestatie: Eindwinnaar (1988)
Bondscoach: Marco van Basten

Traditiegetrouw is Nederland komende zomer weer van de partij op een Europees eindtoernooi. Ditmaal mag het 
Oranje-legioen massaal afreizen naar Oostenrijk en Zwitserland. Het is zeer de vraag of het een lange vakantie wordt in de Alpenlanden. Oranje heeft aan kwaliteit ingeboet en het is lang geen zekerheid meer dat de ploeg van Marco van Basten de kwartfinale haalt. Mede door de teleurstellende prestaties op het WK 2006 en de zeer stroef verlopen kwalificatie is het vertrouwen in Oranje ver gedaald.

Ondanks het matige voetbal heeft Van Basten het cijfermatig goed gedaan. De oefenmeester moet het doen met een mindere generatie en heeft te maken met een veeleisend voetballegioen dat mooi voetbal wil zien met resultaten, maar zich vaak niet realiseert dat het Europese voetbal zich stormachtig heeft ontwikkeld. Het verschil tussen de toplanden en de rest wordt steeds kleiner. De kwalificatiereeks van Nederland onderstreept beide ontwikkelingen. Oranje plaatste zich met de hakken over de sloot voor het EK door in een zeer zwak bezette poule Bulgarije achter zich te laten. Beschamend waren vooral de verliespartij in Wit-Rusland en de gelukkig gewonnen duels met het taaie Albanië. In de eindrangschikking moest Oranje het Roemeense elftal, dat het WK 2006 niet haalde, voor zich dulden.

Mede door de zeer pittige loting behoort Nederland komende zomer tot de outsiders voor de eindzege. Het inboeten aan kwaliteit laat zich het meeste voelen in de verdediging. In deze linie behoort Oranje lang niet tot de betere deelnemers. Alleen John Heitinga (Ajax) lijkt mee te kunnen op Europees topniveau, maar heeft nog geen wedstrijden in buitenlandse competities in de benen. Joris Mathijsen (Hamburger SV) en André Ooijer (Blackburn Rovers) hebben dat wel, maar voetballen met hun clubs in de marge. Verder is Giovanni van Bronckhorst (Feyenoord) geen echte linksback. Marco Basten speelt hier op in door een 4-2-3-1-opstelling te hanteren, waardoor de verdediging wordt ontlast en bovendien alle aanvallend ingestelde sterspelers aan de aftrap kunnen verschijnen. De tactische ommezwaai leidde tot overwinningen op Kroatië, Oostenrijk en Oekraïne, maar tegen Denemarken kwamen de defensieve tekortkomingen weer pijnlijk aan het licht. Door de zwakke achterhoede wordt het hele elftal onzeker.

Op het middenveld is Orlando Engelaar een lichtpunt. De middenvelder van FC Twente heeft zich dit seizoen stormachtig ontwikkeld en is door zijn rust en zuinige spel een openbaring in het Nederlands elftal. Waarschijnlijk wordt hij op het EK geflankeerd door Wesley Sneijder, die bij Real Madrid is uitgegroeid tot een Europese topspeler. Dankzij het nieuwe spelsysteem kunnen Robin van Persie (Arsenal), Rafael van der Vaart (Hamburger SV) en Arjen Robben (Real Madrid) alle drie aan de aftrap verschijnen. Met Dirk Kuijt (Liverpool), Ibrahim Afellay (PSV) en Ryan Babel (Liverpool) zijn er genoeg alternatieven voorhanden. Nederland kan het zich zelfs veroorloven om Clarence Seedorf (AC Milan) thuis te laten. In de punt van de aanval krijgt Ruud van Nistelrooy (Real Madrid) het volledige vertrouwen als centrumspits. De oud-speler van Manchester United houdt Klaas Jan Huntelaar (Ajax) en breekijzer Jan Vennegoor of Hesselink (Celtic) uit de basis.

Sterspeler: Rafael van der Vaart bevestigde afgelopen seizoen zijn status als één van de beste voetballers in de Bundesliga. De spelmaker speelt bij een subtopper (Hamburger SV), maar scoorde als middenvelder het verbluffende aantal van negentien goals. Bovendien produceerde hij ook nog eens vijftien assists. Cijfermatig kan gesteld worden dat Van der Vaart zijn clubteam draagt. Ook in het Nederlands elftal is zijn status duidelijk. De oud-Ajacied lijkt komende zomer achter Ruud van Nistelrooy op zijn geliefde positie van aanvallende middenvelder te mogen spelen.

Het lijkt een terechte keuze van bondscoach Marco van Basten. De 25-jarige Van der Vaart ging gebroken weg bij Ajax, maar heeft zich in Duitsland op indrukwekkende wijze herpakt. De Heemskerker werkt keihard in het veld, is fysiek veel sterker geworden, gaat voorop in de strijd en onderscheidt zich eveneens met een magistraal overzicht en veel doelpunten en assists. Eigenlijk hoort Van der Vaart bij een Europese topclub te spelen, maar transfers naar Valencia en Juventus vonden afgelopen seizoen geen doorgang. Het EK lijkt de ideale springplak om alsnog de stap te maken.

De kansen: Het Nederlands elftal moet op het EK boven zichzelf uitstijgen om de kwartfinale te halen. De ploeg van Marco van Basten behoort nog steeds tot de bovenkant van de Europese subtop, maar heeft de pech van een loodzware loting. Frankrijk en Italië zijn uitgerekend de twee ploegen die twee jaar geleden in de WK-finale stonden. Tegen de ijzersterke Fransen lijkt een zege lastig te worden, maar tegen Italië is Nederland niet kansloos. De wereldkampioen is niet meer zo sterk als twee jaar geleden en heeft matig bezette backposities. Met het surplus aan aanvallende klasse kan Nederland daar het verschil maken. Bovendien hebben Italiaanse verdedigers vaak moeite met Nederlandse aanvallers. Oranje kan elke tegenstander een lastige avond bezorgen en er ook van winnen.

Problematisch blijft echter de rammelende defensie. Toch de fundering waar een goede ploeg op wordt gebouwd. Ieder topteam heeft een sterke en betrouwbare achterhoede. Je wint makkelijker wedstrijden door weinig goals tegen te krijgen dan er veel te moeten maken. Verder mist Oranje een controlerende middenvelder die in de Europese top speelt. In defensief opzicht zijn Frankrijk en Italië gewoon sterker en dan moet Nederland ook nog winnen van Roemenie, een ploeg die in de kwalificatie te sterk bleek. In principe hangt alles af van een goede prestatie tegen Italië. Bij winst kan Nederland de tweede ronde halen en dan is veel mogelijk. Maar puntverlies kan een vervelend scenario opleveren. Als de Italianen en Fransen allebei winnen van Roemenie kan Nederland er op de slotdag óók met een zege op de Roemenen uitliggen. Italië heeft dan genoeg aan een punt tegen het al geplaatste Frankrijk.

Frankrijk

Aantal deelnames: 1960, 1984, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008
Beste prestatie: Eindwinnaar (1984 en 2000)
Bondscoach: Raymond Domenech

Op het komende EK hoopt tweevoudig winnaar Frankrijk revanche te nemen voor de verloren WK-finale van twee jaar geleden. Toen werden de Fransen vooraf gezien als een outsider voor de titel, maar onder aanvoering van de oude meester Zinedine Zidane groeide de ploeg in het toernooi met een prachtige finaleplaats als eindstation. Zidane is er in Oostenrijk en Zwitserland niet meer bij. Datzelfde geldt voor David Trezequet die in de eindstrijd als enige een penalty miste. Zij hebben plaatsgemaakt voor een nieuwe generatie toptalent die een fraaie mix vormt met de aanwezige routiniers.

De kwalificatiereeks van Frankrijk verliep niet vlekkeloos. De ploeg opende met een knappe zege op Italië, maar kwam daarna in de problemen door twee nederlagen tegen Schotland. In eigen huis verloor de ploeg van bondscoach Raymond Domenech met 0-1 door een fraaie knal van James McFadden. Doordat Schotland uiteindelijk de druk niet aankon tegen Georgie en Italië en Frankrijk in Kiev simpel won van Oekraïne mocht het land toch naar het EK. En daar zijn De Haantjes direct een topfavoriet voor de eindzege. Frankrijk lijkt vrijwel zeker verder te komen dan op het vorige EK toen Angelos Charisteas een uitgeblust en volgevreten elftal in de kwartfinale naar huis kopte.

Intussen staat het Franse elftal weer positiever in de spotlights. Voor de opvolging van Zidane hebben zich twee grote talenten aangediend. Hatem Ben Arfa (Olympique Lyon) en Samir Nasri (Olympique Marseille) beschikken beiden over veel individuele kwaliteiten, maar alleen Nasri mag komende zomer ruiken aan het grote werk. Het lijkt niet ondenkbaar dat hij Florent Malouda (Chelsea) uit de basis houdt en mag opereren vanaf de linkerflank. Nasri wordt waarschijnlijk geflankeerd door het geroutineerde koppel Claude Makélélé (Chelsea) en Patrick Vieira (Internazionale) en de rappe flankspeler Franck Ribéry (Bayern München). Centraal op het middenveld kan Domenech ook kiezen voor Lassana Diarra (Portsmouth) en Jérémy Toulalan, die in de komende jaren gaat uitgroeien tot één van de beste middenvelders van Europa.

Ook in opvallend opzicht hebben de Fransen weinig reden tot klagen. Domenech heeft zelfs de luxe om David Trezequet (Juventus) en Djibril Cissé (Olympique Marseille) thuis te laten. Thierry Henry (FC Barcelona), Nicolas Anelka (Chelsea), Sidney Govou (Olympique Lyon) en Karim Benzema (Olympique Lyon), die afgelopen seizoen topscorer werd van de Franse competitie, moeten de basisplaatsen verdelen. Verder mag ook Bafetimbi Gomis mee naar het EK. De aanvaller van Saint-Etienne debuteerde afgelopen week in het nationale elftal met twee doelpunten in het oefenduel met Ecuador (2-0 winst) en stelde zodoende zijn plekje veilig.

In de achterhoede was er slecht nieuws voor oud-Ajacied Julien Escudé (Sevilla). De centrumverdediger behoorde samen met Phillipe Méxés (AS Roma) tot de afvallers. Op het EK lijken William Gallas (Arsenal) en Lilian Thuram (FC Barcelona) het centrale duo te vormen. Aanvankelijk leek een basisplek weggelegd voor Escudé, maar deze zakte tegen Ecuador opzichtig door het ijs en er zijn twijfels over zijn fitheid. Daarom gaan Sébastien Squillaci en Jean-Alain Boumsong (beiden Olympique Lyon) als alternatieven mee naar het EK. Op de backposities is het dringen geblazen. Weinig bondscoaches kunnen zich de luxe veroorloven om op de linkerflank te kunnen kiezen tussen topspelers als Eric Abidal (FC Barcelona) en Patrice Evra (Manchester United). Ook aan de rechterkant moet Domenech een harde noot kraken met de keuze tussen het talent van François Clerc (Olympique Lyon) en de routine van Willy Sagnol (Bayern München). Het Franse keeperstricot behoort niet meer toe aan Fabien Barthez. De markante goalie is met voetbalpensioen en heeft plaatsgemaakt voor Grégory Coupet (Olympique Lyon). Deze houdt Sébastien Frey (Fiorentina) en de talentvolle Steve Mandanda (Olympique Marseille) op de bank.

De sterspeler: Franck Ribéry gold afgelopen seizoen als één van de dragende krachten van Bayern München. De rappe buitenspeler veroverde met zijn club de Duitse dubbel en hoopt met een gewonnen EK de kroon te zetten op zijn eerste jaar in de Europese voetbaltop. Ribéry brak twee jaar geleden definitief door op het WK in Duitsland. Bijna niemand hield vooraf rekening met de kleine trukendoos uit Boulogne-sur-Mer, maar na twee wedstrijden swingvoetbal waren alle critici om. Frankrijk had er weer een groeibriljantje bij.

Aanvankelijk wilde het niet zo wilde vlotten met de carrière van de 25-jarigeRibéry. Het straatschoffie was in zijn jeugd betrokken bij een zwaar auto-ongeluk, maar kon toch blijven spelen. Via FC Metz maakte hij op jonge leeftijd een transfer naar Galatasaray, dat hij spoedig weer verruilde voor Olympique Marseille. Aan de Franse zuidkust bleek zijn talent wel tot bloei te komen. Met technisch onderlegd voetbal speelde Ribéry zich in de kijker bij Bayern Munchen dat hem afgelopen zomer voor een 26 miljoen euro aankocht. In de Allianz Arena vermaakt hij het publiek tweewekelijks met zijn snelheid, dribbelkusten en technische hoogstandjes.

De kansen: Frankrijk is komende zomer één van de topfavorieten voor de eindzege. De geroutineerde spelers weten wat nodig is om een eindtoernooi te winnen en de jongere garde zorgt voor extra klasse en dynamiek. Vooral op technisch vlak staat het Franse elftal er uitstekend voor. Karim Benzema en Thierry Henry zijn gevaarlijke spitsen en met Franck Ribéry en Samir Nasri worden er vanaf de buitenkant altijd kansen gecreëerd. Tel daar het betonnen blok op het middenveld bij op en een uitgebalanceerd elftal lijkt geboren.

De kwalificatie verliep weliswaar moeizaam, maar grote landen als Italië, Spanje, Frankrijk en Duitsland zijn er uiteindelijk toch altijd bij. En dan beginnen alle deelnemers weer op nul. In tegenstelling tot landen als Nederland en Spanje gaan dergelijke topnaties niet naar een eindtoernooi om te laten zien hoe goed ze kunnen voetballen, maar bovenal om met de beker thuis te komen. Voor de Fransen biedt de groepsfase voldoende perspectief. Ze treffen eerst de zwakke groepsgenoten Roemenie en Nederland, waarna het treffen met Italië mogelijk om deze keizers baard gaat. Zes jaar na de EK-zege in Rotterdam is het heel goed mogelijk dat Les Blues een derde Europese titel toevoegen aan hun palmares.

Programma
9 juni, 18:00 uur Zurich: Roemenie ? Frankrijk
9 juni, 20:45 uur Bern: Nederland ? Italië
13 juni, 18:00 uur Zurich: Italië ? Roemenie
13 juni, 20:45 uur Bern: Nederland ? Frankrijk
17 juni, 20:45 uur Zurich: Frankrijk ? Italië
17 juni, 20:45 uur Bern: Nederland - Roemenie