Frivole Nilsson verkiest gevoel boven ambitie

Anno 2009 speelt Lasse Nilsson weer in Nederland, ditmaal voor Vitesse.

Wouter Quint
ARNHEM

Met zijn frivoolheid, snelheid en creativiteit trok Lasse Nilsson al op zijn vijftiende de aandacht van een aantal Engelse clubs. "Onder andere Ipswich Town. Ik kon daar jeugdprofessional worden, maar mijn moeder wilde dat niet. Ik moest eerst mijn school afmaken", blikt Nilsson terug in gesprek met VoetbalPrimeur. Prof werd hij toch, allereerst in zijn geboorteland. Ook de stap naar het buitenland volgde. Op zijn 23e vertrok hij naar sc Heerenveen.

In eerste instantie bestreek hij in Friesland, afwisselend met Georgios Samaras, de linkerflank in een aanval met Klaas-Jan Huntelaar en U?ur Yildirim. "We hadden een goede ploeg en de trainer gaf me veel vrijheid op het veld. Bovendien was het fijn dat de mentaliteit van de club én die van de spelers bijna hetzelfde was als in Zweden. Daardoor kon ik makkelijk acclimatiseren." Bovendien klikte het met toenmalig trainer Gert-Jan Verbeek. "Hij is iemand met veel autoriteit. Daar moet je aan gewend raken, maar toen we elkaar leerden kennen hebben we een mooie tijd gehad. Ik heb veel van hem geleerd. Als persoon en als trainer heb ik hem hoog zitten."


Met Gert-Jan Verbeek bij Heerenveen. "Als persoon en als trainer heb ik hem hoog zitten." (Foto ProShots)

In de zomer van 2007 vertrokken Huntelaar en Samaras en switchten de Friezen naar een 4-4-2-formatie, waarin Nilsson een koningskoppel vormde met Afonso Alves. "Klaas-Jan en Afonso waren beiden echte goalgetters. Als je actie goed was, wist je bij die spelers dat ze er stonden. Maar Huntelaar is meer een box-speler, terwijl ik met Afonso vooral sterk was in de combinatie. We speelden voetbal op dezelfde manier, dat maakte de samenwerking makkelijker."

In de schaduw van de Braziliaanse goaltjesdief ontdekte Nilsson dat zijn kracht niet enkel in het maken van goals ligt. "Ik ben geen topscorer. Het duurde even voordat ik dat accepteerde, maar het komt mijn spel niet ten goede als ik me volledig concentreer op scoren. Aan het eind van mijn tijd bij Heerenveen kon ik daar mee leven."


In het 'Scandinavische' Friesland. "Fijn dat de mentaliteit bijna hetzelfde was als in Zweden." (Foto Proshots)

Met het Europees kampioenschap voor de deur hoopte de Zweed na dat seizoen via een transfer naar een grotere club te kunnen strijden om een basisplaats in de Zweedse nationale ploeg. Hoewel ook het Spaanse Real Betis interesse toonde, viel zijn keus op het Franse Saint-Etienne. "Als ik naar Betis was vertrokken, was het zeker niet slechter gegaan. Maar ik heb die keuze gemaakt. Spijt heb ik niet." Want hoewel zijn verblijf bij Saint-Etienne uitdraaide op een teleurstelling, klonk het verhaal van de Fransen goed: Nilsson zou als hangende vleugelspeler of spits in een aanvallende 4-4-2-formatie spelen. Daar kwam echter niets van terecht, waar de trainer vasthield aan een 4-5-1-opstelling. Een systeem waarin de Zweed naar eigen zeggen niet op zijn plaats is. "En er speelden daar veel goede spitsen. Als ik eerlijk ben, vond ik mezelf ook niet de beste optie voor die ene plaats in de aanval." De stap naar Saint-Etienne was ook op andere fronten fors. "Alles is daar zoveel groter. Je kunt de middenmoot van Frankrijk qua geld, omvang en professionaliteit vergelijken met de Nederlandse topclubs."

Als voetballer ontwikkelde Nilsson zich nauwelijks in Frankrijk, als mens des te meer. "Ik realiseerde me dat voetbal geen zaak van leven of dood is. Op voetbalgebied heb ik niet veel geleerd bij Saint-Etienne. Maar het was wel een belangrijke fase in mijn leven qua niet aan voetbal gerelateerde zaken." Nilsson, die moest leren omgaan met verschillende problemen, voelde zich zowel binnen als buiten het veld niet lekker in Frankrijk. "Daardoor zakte ik steeds verder weg. Eén van de twee onderdelen moet goed zijn, dan kun je het aspect wat slecht is makkelijker verbeteren." Door de tegenslag leerde hij zichzelf wel beter kennen. "Ik had veel tijd om na te denken over mezelf en mijn doelen in het leven. Dat maakt me geen betere voetballer, maar helpt me wel om betere beslissingen te nemen. Privé en in het voetbal."

Nilsson stapte uit het Franse avontuur via een terugkeer naar Scandinavië, om daar het plezier terug te vinden. Eerst bij het Deense Aalborg BK, waar hij met een titel zijn eerste prijs pakte. Daarna vertrok hij naar zijn oude club IF Elfsborg. "We eindigden op een punt van kampioen Kalmar FF. Het was mooi geweest om twee keer in een seizoen een landstitel te pakken. Maar het was sowieso fantastisch om zes maanden thuis te zijn. Mijn vriendin komt uit die stad en was zwanger. Het is belangrijk om dan vrienden en familie om je heen te hebben."

Hij keerde met een goed gevoel terug naar Saint-Etienne, waar inmiddels een nieuwe coach aan het roer stond. "Ik had een goed gesprek met de trainer. Iedereen begon weer op nul. Helaas waren ze al een maand bezig toen ik terugkwam. Zowel de club als ik wilden afwachten hoe het zou lopen, omdat ik niet weg kon als ik ook maar één seconde voor Saint-Etienne speelde. Het schaadde wel mijn concurrentiepositie, omdat ik ook niet kon invallen. Dat was wellicht een mogelijkheid geweest om een basisplaats te veroveren, maar ik wilde niet riskeren dat ik de rest van het seizoen op de bank zou zitten."


"Ik ben geen topscorer." Desondanks laat hij hier Ajax-doelman Maarten Stekelenburg kansloos. (Foto Proshots)

In januari meldde Vitesse zich. Nilsson hoefde niet lang na te denken over het aanbod, hoewel ook hij zag dat de Arnhemmers een slechte seizoenshelft achter de rug hadden. "Ik houd van Nederland en van de Eredivisie. Bovendien had Vitesse eerder dit seizoen veel pech. Maar na de winterstop hebben we het uitstekend gedaan. We hebben nu een aantal slechte wedstrijden gespeeld", doelt Nilsson op de drie verliespartijen van de laatste weken. De Zweeds heeft wel een idee hoe dat zo komt. "We zijn de laatste wedstrijden te bang, durven geen risico?s te nemen en voetballen te veel achteruit." Aan de play-offs denkt de aanvaller niet meer. "We moeten de afstand met de clubs onder ons behouden en punten pakken zodat we niet naar beneden hoeven kijken. Daar maak ik me geen zorgen over: we hebben laten zien dat we goed kunnen voetballen en als we de resterende thuisduels winnen zijn we veilig."

Zelf kampte hij de afgelopen tijd ook met een terugslag. "De eerste twee, drie wedstrijden gingen top. Daarna had ik een moeilijke fase, maar dat is niet vreemd als je zolang niet gespeeld hebt. Ik kreeg last van kleine pijntjes. Tegen NAC heeft de hele ploeg, ook ik, een hele slechte wedstrijd gespeeld. Maar als ik iets positiefs aan die wedstrijd heb overgehouden, is het wel dat ik me weer fit voelde en dus ook meer kan verwachten van mezelf." Ook aan het duel met PSV hield de Zweed, ondanks de kansloze nederlaag, een goed gevoel over. "PSV was slecht, maar wij waren slechter. Als ik naar mezelf kijk had ik in dat duel wel veel goede loopacties en heb hard gewerkt. We hadden echter weinig balbezit en de eindpass was niet goed."

Nilsson staat nog twee jaar onder contract bij Saint-Etienne, maar wil niet naar Frankrijk terugkeren om daar opnieuw op de bank plaats te nemen. Een langer verblijf bij Vitesse ziet hij daarentegen wél zitten. "Ik heb het hier naar mijn zin. Met een aantal versterkingen en door positief te denken kan Vitesse klimmen naar de plaats waar het hoort te staan."


Gelukkig in Arnhem, na een vervelende periode in Frankrijk. "Ik heb het hier naar mijn zin." (Foto Proshots)

Ondertussen blijft Nilsson dromen, met een transfer naar Italië als ultiem geluk. Maar daar plaatst hij, twee jaar later, wel een kanttekening bij. "Het belangrijkste is dat ik me goed voel en dat ik speel. De mogelijkheid om naar Italië te gaan zal ik waarschijnlijk wel aangrijpen, anders zul je nooit weten wat je mist. Maar tegelijkertijd is het belangrijk dat ik en mijn familie buiten het veld een goede situatie hebben."

Ook het spelen van een eindtoernooi met het Zweedse nationale team heeft inmiddels minder prioriteit. "Ik heb wel contact met de bondscoach, maar ik ben momenteel niet goed genoeg. Misschien zit ik op den duur weer eens bij de selectie. Dat zou leuk zijn, maar het is niet het belangrijkste in mijn leven."