Addo: kroniek van een publiekslieveling

Momenteel zit de 33-jarige Ghanees zonder club, maar de voetbalschoenen wil hij nog niet aan de haak hangen. VoetbalPrimeur sprak met Eric Addo over de afgelopen zestien jaar en vroeg wat de toekomst nog in petto heeft voor hem: "Ik focus me op een club in het buitenland".

Al op zeventienjarige leeftijd streek Eric Addo in België neer bij de beloften van Club Brugge. Gewapend met jeugdig enthousiasme en passie had hij slechts een doel voor ogen: profvoetballer worden. Amper een half jaar had de Ghanees nodig om Hugo Broos te overtuigen van zijn kunnen.

In zijn eerste volwaardige seizoen moest hij de titel nog verrassend aan Lierse laten, maar een seizoen later, in het kampioenjaar onder Eric Gerets, maakte Addo enorm veel progressie en groeide hij uit tot een polyvalente, faire verdediger van internationaal niveau.

Zijn bekroning tot Jonge Profvoetballer van het Jaar en de Ebbenhouten Schoen kwamen niet uit de lucht vallen. "Dat ik verkozen werd tot Beste Afrikaanse Speler en tot Beste Jonge Prof blijft één van de mooiste momenten uit mijn carrière", glundert de Ghanees nog na. "Dat zijn momenten om eeuwig te koesteren."

Eric Gerets
Na nog een jaar Club Brugge en weer een tweede plaats, verhuisde hij samen met Gerets naar Eindhoven. PSV betaalde het recordbedrag van 5,75 miljoen euro voor Addo. "Langs de ene kant vond het jammer dat ik niet in de voetsporen van Franky Van der Elst kon treden, maar PSV kon ik niet laten liggen."

"Ook het feit dat Gerets me absoluut wou, speelde mee. Hij was op dat moment ontzettend belangrijk in mijn carrière. Als persoon heb ik enorm veel aan hem gehad. Of hij de beste trainer is met wie ik gewerkt heb? Guus Hiddink was ook fantastisch, die had tonnen ervaring en dat merkte je."

Op het veld kon de Ghanees de hooggespannen verwachtingen nooit volledig inlossen in Eindhoven. Onder meer door allerlei blessures kwam hij in zijn eerste seizoen niet verder dan zes wedstrijden voor de lampenclub. Ondanks dat Addo niet veel aan spelen toe kwam, mocht hij na een Belgisch kampioenschap ook een Nederlandse titel aan zijn palmares toevoegen.

Het jaar daarop werd PSV opnieuw kampioen, maar ook deze keer had de ex-Bruggeling maar een beperkte inbreng. "De eerste twee seizoenen waren heel zwaar", vertelt Addo over zijn overgang naar Eindhoven. "PSV betaalde veel geld voor mij en er rustte heel wat druk op mijn schouders. Voor het eerst in mijn carrière werd ik geconfronteerd met de keerzijde van de medaille."

Cultheld
Na twee seizoenen aanmodderen werd hij uitgeleend aan Roda JC. Bij de Limburgers vond Addo zijn draai wel en ook het jaar daarop leende PSV hem opnieuw uit aan Roda. "Het was een leerrijke ervaring. Vooral door blessures was het moeilijk om me in de ploeg te spelen bij PSV." Na twee jaar herbronnen in Kerkrade moest de Afrikaan klaar zijn om de defensie van PSV vorm te geven, maar echt doorbreken deed Addo nooit in Eindhoven.

"Toch koester ik mooie herinneringen aan PSV. Natuurlijk is het jammer dat ik niet elk seizoen de 34 wedstrijden speelde, maar de vele titels, bekers en overwinningen pakken ze me nooit meer af. Dankzij PSV speelde ik samen met Luc Nilis, Mateja Kezman, Ruud Van Nistelrooy en André Ooijer. Stuk voor stuk absolute topvoetballers."

Ondanks zijn hoge transfersom en de weinig vergaarde speelminuten, was Addo net zoals in Brugge en in Kerkrade ook ontzettend geliefd in Eindhoven. "Ik gaf me altijd voor de volle honderd procent en ging altijd vol in de strijd. Ook probeerde ik altijd open te zijn door veel te praten met de supporters. Dat werd enorm geapprecieerd."

"Ik ben de supporters nog altijd dankbaar voor het mooie afscheid dat ze me gaven. Ik heb drie dagen met kippenvel rondgelopen. Als ik nu terugdenk aan een vol Philips Stadion dat minutenlang je naam scandeert, dan word ik opnieuw emotioneel."

Toekomst
Ook bij de technische staf en het bestuur was Eric Addo geliefd. Toen zijn contract bij Roda vorig jaar niet verlengd werd, mocht hij zijn conditie op peil houden bij de selectie van PSV. "Schitterend dat ik nog welkom was bij PSV."
"Het is ook door die trainingen dat ik in januari aan slag kon bij FC Eindhoven in de Eerste Divisie." Maar lang speelde Addo niet bij de tweede club uit Eindhoven. Slechts vier keer kwam hij in actie voor blauw-wit. "Na een goed gesprek besloten we dat het beter was om mijn contract stop te zetten."

Ondanks het vertrek bij FC Eindhoven wil Addo de voetbalschoenen nog niet aan de haak hangen. Op zijn 33ste kan hij naar eigen zeggen nog altijd een meerwaarde betekenen. "Ik ben op zoek naar een nieuwe club, liefst in het buitenland. Het is niet makkelijk om op dit moment om een club te vinden, maar ik blijf positief. Ik heb geduld, de ploeg komt wel van zelf. Er zijn contacten, maar ik wil niks overhaasten. De focus ligt op het komende seizoen."

Nationale ploeg
Na drie jaar Club Brugge verwierf Addo de Belgische nationaliteit en kreeg hij de kans om voor de Rode Duivels uit te komen. Na lang wikken en wegen, opteerde hij toch voor zijn geboorteland Ghana.

"Dat was een hele moeilijke keuze", verduidelijkt Addo. "Uiteindelijk heb ik mijn hart gevolgd. Ik voel me Afrikaans. Ook mijn vader speelde wel een rol in het debat. Hij wou dat ik absoluut voor Ghana uitkwam. Spijt van mijn beslissing heb ik nooit gehad."

In het totaal versierde Addo 28 caps voor de nationale ploeg. "Aan het WK in Duitsland in 2006 koester ik hele mooie herinneringen. Ik speelde alle drie de poulewedstrijden en ook in de tweede ronde tegen Brazilië speelde ik een uur. We verloren, maar het was fantastisch om het op te nemen tegen het grote Brazilië."