Oostblog Oranje: 33 vliegtuigen, één startbaan

'Ons vliegtuig is kapot', klinkt het als we vlak voor de wedstrijd staan te wachten op de persbus naar het stadion. 'Er moet een nieuw vliegtuig worden ingevlogen uit Bratislava'. In de chaos die Kharkiv heet zijn dit de normaalste zaken van de wereld, die conclusie kan na twee bezoeken aan de stad wel getrokken worden.

Het propellervliegtuig (foto) had een 'technisch mankementje', werd uitgelegd. De 4200 kilometer die we er de afgelopen week mee hebben afgelegd, komen ineens in een iets ander daglicht te staan. Collega Edwin Struis benoemde het toestel tijdens de eerste vlucht al tot een 'vliegende doodskist'. Hij zat er niet ver naast. 

Enfin, er is ons een straalvliegtuig uit Bratislava beloofd en dat maakt nieuwsgierig. Onze aanvankelijke vertrektijd van 1.10 is achteloos naar 4.10 uur geschoven. Van ons reisagentschap Oad krijgen we daarom na de wedstrijd een hapje en een drankje aangeboden. Tijd zat. Rond kwart voor drie komen we aan op het vliegveld en wat we meemaken is amper te volgen.

De vertrekterminal is, op een paar stomdronken Duitsers na, verrassend leeg. Vergeleken met zaterdag, toen er een paarhonderd Denen stonden, valt het mee. Als we volgens schema gaan boarden, begin ik geloof in een goede afloop te krijgen. Een pendelbus moet ons naar de exotische verrassing uit Bratislava brengen.

Als de bus over het platform hobbelt, zien we een gigantische rookwolk opdoemen. Zaterdag was er een noodlanding, wat nu weer? Barbara Barend schiet in paniek, reisleidster Maaike maant haar tot kalmte. Er schijnt een toestel van Arke Fly problemen te hebben bij het opstarten. Alle passagiers moeten weer terug naar de vertrekhal en, net als ons, wachten op een nieuw toestel.

Steeds meer wordt duidelijk waarom het in de vertrekhal rustig was. Er staan letterlijk tientallen afgeladen vliegtuigen te wachten om op te kunnen stijgen. Door de kleine vliegtuigraampjes zie je de ongeduldige fans zitten. 'Dit vliegveld kan dit helemaal niet aan', vertelt Maaike. Ze heeft voordat wij aankwamen de stuurloze baliemedewerksters geholpen om gestrande reizigers te helpen. In Kharkiv weet niemand wat er moet gebeuren. 

Terug naar de bus. Tussen die tientallen vliegtuigen is het lastig om de juiste te vinden. We staan een klein half uur stil op het platform. Omdat wij ook niet precies weten hoe ons nieuwe vliegtuig eruit ziet, ontstaat er een status quo. '33 vliegtuigen, één startbaan, nul vluchten', zou er op als tekst op onze pendelbus kunnen staan. Ook het privétoestel van de NOS staat nog aan de grond. De spelers zijn wél op tijd vertrokken, als enigen.

Iemand zegt te weten dat we met Air Explore vliegen. Dat wordt op een kladblok geschreven en aan de zoekende buschauffeur getoond. Na een paar nieuwe rondjes vinden we het vliegtuig. Ruim een uur zitten we daarna nog wachtend in het toestel. De helft valt in slaap. Uiteindelijk laten we Kharkiv achter ons en landen we 1.50 uur later in Kraków (anderhalf uur sneller dan met het propellervliegtuig). Het slechte nieuws: zaterdag schijnt de 'vliegende doodskist' opgelapt te zijn. Hopelijk is de luchthaven van Kharkiv dat dan ook weer. 

VoetbalPrimeur volgt het Nederlands elftal tijdens het EK op de voet in de rubriek 'Oostblog Oranje'. Verslaggever @woutstravers bericht jullie dagelijks over het reilen en zeilen in Polen en Oekraïne.