Beerschot: Globetrotters op rand van de doorbraak

In tijden van personeelstekort moet de jeugd een oplossing bieden. Georgy Zhukov (18) en Wanderson (18) krijgen bij Beerschot dus een uitgelezen kans om zichzelf in de etalage te zetten. Zhukov mocht twee jaar geleden als 16-jarige tegen KV Kortrijk al even proeven van de nationale voetbalkeuken, vorige week zondag kreeg hij op Lokeren zijn eerste speelminuten van het seizoen. Zijn leeftijdsgenoot stond tegen Cercle Brugge al een keertje in de basis en liet ook al twee invalbeurten noteren.

Door de rist afwezigen op het Kiel is de kans reëel dat een van hen tegen Anderlecht aan de aftrap verschijnt. De paars-witte youngsters blijven er opvallend kalm onder. 'Als het moment zich aanbiedt, moetje ervoor zorgen dat je klaar bent', klinkt het matuur uit de mond van Zhukov. 'Mijn vader heeft heel veel ervaring, ik hou me rustig', boogt Wanderson op het verleden van voetbalpapa Wamberto (ex-Standard en Ajax).

Ambitie staat bij beiden vooraan in hun woordenboek. 'Er mag druk zijn, maar mijn doelstellingen hou ik liever voor mezelf', vertelt Zhukov. 'We zijn nu achttien jaar, de tijd is gekomen om door te breken. Kijk naar andere jongens van onze leeftijd, zoals Dennis Praet, die staan er ook al.' Ook Wanderson legt de lat voor zichzelf hoog: 'Op het einde van het seizoen wil ik bij Beerschot mijn vaste stek in de basis hebben.'

Luie Wanderson
Kwaliteiten hebben de twee pocketspelers alvast in petto. Bij de fysieke testen toonde Zhukov zich zelf bij de beteren van het hele pak. 'Eerlijk, dat was voor mij niet echt een verrassing. Ik was altijd de snelste van mijn ploeg.' Voor Wanderson ligt daar nog veel werk op de plank. 'Hij is een beetje lui', grijnst Zhukov. 'Mijn conditie is inderdaad niet goed', onderstreept Wanderson zijn zelfkennis met een lachje. 'Slecht zelfs.' 'Ik moet het van mijn techniek hebben, de actie zoeken. Kracht is zo mijn ding niet, al ben ik er de laatste maanden wel veel meer mee bezig.'

Zhukov is meer het type spelverdeler. Balletje vragen en doorspelen. Maar ook hij is met zijn kleine gestalte niet bevoordeeld op de Belgische velden. 'Ik moet het slim aanpakken en de duels vermijden. Op het niveau van de beloften kan ik al veel, de stap naar de eerste ploeg is nog iets anders.'

Toch schrikt Anderlecht hen niet af. 'Die jongens hebben veel kwaliteiten, maar ze hebben ook zwakke punten', stelt Zhukov. Besluiten doen ze in koor: 'Er is een gezonde druk, maar als je ooit heel hoog wil mikken, mag je niet bang zijn van Anderlecht.'

Talenten met apart parcours
De voetbalverhalen van Zhukov en Wanderson tonen opvallende gelijkenissen. Beiden kregen het sportbloed bij hun geboorte mee in hun genen. Wamberto bezorgde zijn zoon het voetbal-DNA, Zhukov kreeg de fysieke capaciteiten van zijn vader mee. 'Hij was vroeger een topatleet, een langlaufer. Jammer genoeg moest hij stoppen voor zijn hart.' Een gelijkaardige carrière zat er voor Zhukov niet in. 'Ik kan zelfs niet skiën', klinkt het met een lach.

De afgelegde route is ook niet alledaags. Zhukov voetbalde nog een jaar voor Anderlecht en werkte een jaar onder het regime van de Jean-Marc Guillou-academie in Tongerlo. 'Dat jaar heeft mij gevormd tot de voetballer die ik nu ben', is Zhukov lovend. 'Die manier van werken is ongezien in België.' Al heeft hij ook zijn twijfels voor jongens die er heel hun jeugd doorbrengen. 'In België wordt er anders gevoetbald. Ik weet ook niet of er veel van hen zullen doorbreken. Ze denken als een individu. Het is nog afwachten wat ze in een ploeg presteren. Of mijn parcours dan de ideale mix was? Als voetballer moet je vooral je zelf opleiden.'

Wanderson speelde nog in de jeugd van Ajax, een periode waar hij een Nederlandse tongval aan overhield. Drie jaar geleden hing hij zijn voetbalschoenen plots aan de haak. 'Ik woonde toen in Brazilië en had er geen zin meer in. Als voetballer is het leven daar heel moeilijk. De concurrentie is moordend. Mijn aandacht ging naar mijn studies en ik genoot van het leven. Een jaar lang was ik gestopt, het kwam nooit in mij op dat ik toch nog een prof zou worden.'