Voetbal is voor even een bijzaak bij Vitesse

Wouter Quint
ARNHEM

De enige persoon in de huidige selectie die met hem trainde, terwijl ze beiden nog speler waren, is Theo Janssen. Die liet voorafgaand aan de wedstrijd al weten dat elk eerbetoon tekort zou schieten. "Wat je ook doet, het is niet genoeg. De supporters moeten in elk geval laten zien dat ze aan Theo denken. In het jaar dat Theo nog speelde, kwam ik bij het eerste. Ik zat op de bank bij zijn laatste wedstrijd. Dat zijn wel bijzondere momenten, die ik altijd bij me houd", vertelde hij tegen de NOS.

Hoewel niets volgens Janssen dus recht zou doen aan de status van Bos, lieten zowel de club als de fans zich van hun beste kant zien. Van pais en vree is bij Vitesse zeker niet altijd sprake en de middenvelder liet zich eerder dit seizoen nog kritisch uit over het gebrek aan steun bij het publiek. Het zijn zaken die vrijdag, in elk geval voor even, compleet vergeten en vergeven waren.

Beklemmend en hartstochtelijk

Het is een cliché, maar bij dergelijke dramatische gebeurtenissen is het voetbal weer een echte bijzaak. De indrukwekkende minuut stilte en het eerbetoon in de vierde minuut, toen de voormalig nummer 4 van Vitesse nogmaals luidkeels werd geëerd en scheidsrechter Bas Nijhuis het duel even stillegde: allemaal onderdelen, die de gebeurtenissen op het veld ruim overstegen. Daarna begon de wedstrijd, onder het luidkeels gezongen motto "Helemaal los voor Theo Bos", pas echt.

Jan-Arie van der Heijden had ‘zijn’ nummer vier afgestaan, vele prominenten waren aanwezig, de vlaggen bij supportershome Monnikenhuize hingen halfstok en diverse aanwezigen konden hun tranen niet in bedwang houden. De beklemmende, maar ook hartstochtelijke sfeer deed aan geen enkel ander duel in Gelredome terugdenken. Aan alles was te merken dat de wedstrijd tegen FC Utrecht, hoe belangrijk ook in de strijd om Europees voetbal, slechts het decor vormde van een eerbetoon aan de zo geliefde steunpilaar van de eredivisionist.

Alles overstijgend

Zelfs Wilfried Bony, die veelvuldig liet blijken zo snel mogelijk uit Arnhem te willen vertrekken, toonde bij zijn 2-0 oprechte betrokkenheid. Onder zijn tenue droeg de Ivoriaan een shirt met de beeltenis van de clubheld, dat hij trots toonde aan de fans. De spits, die de afgelopen maanden eigenlijk nooit de indruk wekte echt blij te zijn met zijn doelpunten, liet daarmee treffend zien hoe groot het verlies voor Vitesse is. Alles overstijgend. En dus ook belangrijker dan bijvoorbeeld een niet uitgekomen transferwens.

FC Utrecht kreeg kansen om terug te komen in de wedstrijd, maar leek tegen een onzichtbare muur op te boksen. En dus kreeg Arnhem met de zege de avond, die de club en haar held verdiende. Na een laatste You’ll never walk alone, hartstochtelijk meegezongen door de harde kern op de Theo Bos-tribune, is het eerbetoon voorbij. De videoschermen met karakteristieke beelden van het clubicoon gaan op zwart, maar Mister Vitesse blijft vermoedelijk altijd op het netvlies van de Vitesse-aanhang staan.