Van Gaal had gelijk: Eredivisie gelijk aan Serie A
Het is ook wel te verklaren. Als spelers vertrekken, zijn ze vaak een dragende kracht in het elftal. Na een rondgang over de Europese velden wordt zo’n zelfde heldenrol opnieuw van ze verwacht. Dit terwijl de jaren zijn gaan tellen. Dat was te zien aan Mark van Bommel, vooral door de dramatische defensie van PSV.
Terugkeren in de Eredivisie, zo vaak gebeurt dat niet meer. Phillip Cocu was een groot succes. Giovanni van Bronckhorst deed het, al werd ook hij in zijn laatste seizoen bij Feyenoord flink bekritiseerd. Pas in Oranje ging iedereen, mede door die schitterende knal tegen Uruguay, weer achter hem staan. Ik wil maar aangeven: ook Gio heeft het zwaar gehad in De Kuip.
Toen John Heitinga Ajax geëmotioneerd verliet, sprak hij de wens uit ooit terug te keren. Wesley Sneijder draaide er vorig jaar niet omheen. “Momenteel ligt het niet in mijn ambities om terug te keren naar Ajax. Maar kom ik ooit op het punt te staan dat ik mijn loopbaan kan afsluiten in Nederland en klopt het gevoelsmatig allemaal, dan doe ik het", zei hij, voordat hij zag hoe Van Bommel de hoon over zich kreeg. Alleen als je nog tot de top behoort, is een terugkeer naar Nederland aantrekkelijk. Anders verzuip je in de hoge verwachtingen van kritische fans.
Finalemaand, ook in Italië
Iets anders. Mei finalemaand, zoals Eredivisie Live het een keer of 88 heeft aangekondigd, zit er bijna op. Ik moet zeggen, het viel niet tegen. Was het niet zo dat finales per definitie horen tegen te vallen? Het begon met de Nederlandse bekerfinale. Oké, het verdedigen was bedroevend, maar AZ en PSV maakten er een meeslepende pot voetbal van.
De eindstrijd van de Europa League volgde. Oók mooi, al won de verkeerde ploeg. Het was me nog niet vaak overkomen dat ik achter een Portugese ploeg stond, maar het geweldige voetbal van Benfica riep sympathie op. De finale op de Copa del Rey in Spanje was een spektakelstuk met een excellerende Thibaut Courtois. Het toetje op Wembley, afgelopen zaterdag, paste perfect in het rijtje van mooie finales.
Ik had ‘m niet in mijn agenda staan, maar zondagavond viel ik in de Italiaanse bekerfinale. AS Roma-SS Lazio. Na een minuut of dertig moest ik terugdenken aan Louis van Gaal, die rond de oefenwedstrijd tegen Italië zei dat de Eredivisie niet onder doet voor de Serie A. "En misschien zelfs wel sterker is", aldus Louis. "Er zijn drie of vier topcompetities. Duitsland, Spanje en Engeland horen daarbij, Italië niet hoor."
Kijkend naar Roma-Lazio kwam ik tot de conclusie: Van Gaal had gelijk. Wát een armetierig voetbal. Geen tempo, te ver doorgevoerde acties en amper kansen. Op de coëfficiëntenlijst zitten Portugal en Frankrijk de Serie A inmiddels op de hielen. Fabian, wat kunnen onze Italiaanse vrienden doen om weer mee te tellen? Kijk je überhaupt nog wel eens naar de Serie A? Na afgelopen zondag hou ik het voorlopig voor gezien.
In de rubriek Tweestrijd legt de hoofdredactie van VoetbalPrimeur elkaar wekelijks schriftelijk het vuur aan de schenen.
Clasie en Maher zitten De Rossi dwars tijdens Nederland-Italië (1-1)