Johan Neeskens in de finale tegenover Jürgen Grabowski
Legendarische Oranje-momenten (4): de droomstart van '74
Over vier dagen begint het Nederlands elftal aan het WK in Brazilië. Om alvast in de Oranje-sfeer te komen, blikt VoetbalPrimeur tot de WK-start van Oranje terug op de tien meest legendarische Oranje-momenten op een WK. Vandaag de pikstart tijdens de finale van 1974.
"Zijn we er toch weer ingetuind." Het zijn net zulke legendarische woorden als "Dit is een goed stel, hoor". Waar tv-commentator Theo Reitsma alle reden tot juichen had bij de uitspraak ervan – want Nederland was Europees kampioen in 1988 – daar was het zinnetje van Herman Kuiphof op 7 juli 1974 een stuk minder positief. West-Duitsland maakte een WK-finale, die voor Nederland nog zo voortvarend van start ging, tot een Oranje-tranendal door met 2-1 te winnen.
<iframe id="player-570573" width="624" height="351" frameBorder="0" scrolling="no" allowfullscreen=""></iframe>
Gloriejaren
De jaren zeventig waren de hoogtijdagen van het Nederlandse voetbal. Feyenoord (1970) en Ajax (1971, 1972, 1973) wonnen de Europa Cup I en in 1974 stond ons nationale elftal voor het eerst in de eindstrijd van het wereldkampioenschap voetbal. In het Olympiastadion in München – dezelfde tempel waar veertien jaar later wél succes geboekt werd – was het West-Duitsland van Franz Beckenbauer, Gerd Müller en Uli Hoeness de tegenstander. Arbiter Jack Taylor moest de wedstrijd iets later beginnen, omdat de cornervlaggen er nog niet stonden, maar toen de Engelsman eenmaal gefloten had stoof Oranje uit de startblokken.
Nerveus
West-Duitsland had de bal nog niet eens aangeraakt, toen het al 1-0 voor Nederland stond. Johan Cruijff ging op avontuur en werd op het randje van de zestien neergelegd door Hoeness. Nummer 14 viel ver in het strafschopgebied en Taylor kende een penalty toe. Johan Neeskens was de man voor dit soort klusjes, maar hij bekende later voor het eerst echt nerveus te zijn. "Je bent nog niet eens warm, de hele wereld kijkt toe", verklaarde de middenvelder.
Dat de zenuwen door zijn keel gierden, bleek ook wel uit zijn keuze vlak voor het raken van de bal. Neeskens wilde links schieten, koos op het laatste moment toch voor rechts en ging toen door het midden. Sepp Maier dook en in de tweede minuut beleefde Nederland een droomstart. Het werd echter niet onze finale, want nog voor rust bepaalden Paul Breitner (strafschop) en Müller de eindstand. Kuiphof deed na die 1-2 van Der Bomber zijn gevleugelde uitspraak, terwijl er nog niets verloren was. Later gaf hij toe dat het met oud zeer uit de Tweede Wereldoorlog te maken had en het dus een negatieve intonatie had.