Chelsea-eigenaar Roman Abramovich
"Ik zei het altijd al: wat Dirk Scheringa doet, is gebaseerd op een zeepbel"
Waar de 'oude rijken' het nog met speeltjes als een luxe jacht of dure bolides doen, hebben de 'nieuwe rijken' een heel andere vorm van 'vermaak' gevonden. Een voetbalclub bezitten is de laatste jaren de trend onder de puisant rijke zakenmannen.
Na Vitesse is in Nederland ook ADO Den Haag (bijna) in handen van een buitenlandse investeerder. De Chinees Hui Wang wil de Eredivisie-club kopen. "Bij ADO neemt de investeerder de eventuele schulden op zich en gaat van daaruit bouwen aan een winstgevende organisatie", zegt Belgische sporteconoom Trudo Dejonghe in Sp!ts. "Dat is de 'nette manier' om het te doen. Er is vooralsnog geen reden om te twijfelen aan de Haagse overname. Maar vaak zie je ook dat een club als 'witwasmachine' wordt gebruikt, waarbij geknoeid wordt met de boekhouding en bepaalde spelersmakelaars te veel macht hebben."
Bij overnames gaan er altijd geluiden op dat de club verandert in een handelshuis. De nieuwe eigenaar wil immers winst maken, is de gedachte. Dejonghe: "Dát is het grote risico: zo'n investeerder stopt er een keer mee. Of komt in de gevangenis terecht. En dan? Kijk naar wat er gebeurde bij AZ. Tijdens mijn colleges zei ik het altijd al tegen mijn studenten: wat Dirk Scheringa doet, is gebaseerd op een zeepbel. En van zo'n man was een voetbalclub volledig afhankelijk."
Komeetploegen
"Die risico's nemen ADO en Vitesse ook. Ik noem dat komeetploegen. Ze worden gelanceerd, maar vallen uiteindelijk soms verder terug dan ooit daarvoor", vervolgt de Belg, die meent dat dit niet opgaat voor de allergrootste clubs als Manchester United en Chelsea. "Nee, want als de ene financier daar afhaakt, dan staat er wel een ander klaar. Die clubs hebben dat aanzien, zijn altijd interessant. Voor bijvoorbeeld ADO is dat weer een ander verhaal."
Bij Chelsea, waar Roman Abramovich de baas is, geldt de club als middel om het eigen imago op te poetsen, vindt Dejonghe. "Winst maken interesseert hem weinig. Maar hij was ooit een dubieuze Russische maffiaman en nu is hij 'die man van Chelsea' die in beeld komt aan de zijde van UEFA-voorzitter Platini. Zo'n man kan toch geen maffioso zijn? Dát denken mensen die hem daar zien zitten. Voor Abramovich en andere dubieus rijk geworden miljardairs gaat het om het zuiveren van de eigen naam. En verder doen ze met hun clubje alsof ze met de Playstation spelen. Puur vermaak."
