LEZERSCOLUMN - Het De Boer-syndroom
Ajax stond voor jeugdspelers, attractiviteit en bluf. Ja, je leest het goed: stond. Met de aanstelling van Frank de Boer is een aantal zaken veranderd.
Door: R. Latuny
Natuurlijk, Martin Jol stond niet bekend om het inpassen van jeugdspelers. Na zijn ontslag kon De Boer terugbrengen waar Ajax befaamd om is en waar bij Jols Ajax een gebrek aan was: eigen jeugd. Echter, hierdoor zijn twee andere kernwaarden verloren gegaan: Ajax speelt niet attractief en vooral zonder bluf. Frank de Boer verdient krediet, maar laten we eerlijk zijn, wie is de afgelopen jaren niet op zondagmiddag in slaap gevallen tijdens een wedstrijdje tegen Excelsior die 6-0 had moeten worden? Ajax voetbalt saai en dat komt door De Boer.
Trainer zijn is keuzes maken en de keuzes van de Boer zijn gebaseerd op zekerheid. Niet - op zijn Cruijffiaans 'je moet altijd zorgen dat je een doelpunt meer scoort dan de tegenstander' - en dan vol op de aanval met 5-4 winnen. Winnen zonder aanvallend voetbal is saai, maar aanvallend voetbal zonder te winnen is nutteloos. De Boer kiest voor nut, daarom speelt Ajax saai. Davy Klaassen is zijn 10 en hoewel hij een prima speler is, toont die keuze aan wat er mis is met De Boers Ajax. Hij houdt niet van onberekenbare spelers, maar het Ajax-publiek juist wel.
Klaassen is als 10 te berekenbaar; hij zal nooit met een geweldige actie drie man het bos in sturen. Ik neem Klaassen dat niet kwalijk, want hij is niet dat type speler. Zijn grootste kwaliteit, opduiken in de zestien van de tegenstander, kan ook op 8. Waarom geen Nouri? Te licht voor duels? Kwam Sneijder bij Ajax wel in duels of is Nouri's speelstijl onberekenbaar?
Het probleem met de aanval is dat ze na een veelbelovend begin ver terug vallen, ze worden berekenbaar, symptomen van het De Boer-syndroom. Ze moeten van alles en krijgen verdedigende taken, omdat backs mogen dribbelen. De omgekeerde wereld toch? Buitenspelers moeten bekend staan om hun dribbels, niet om het nakomen van verdedigende taken. In de Eredivisie is dat ook niet relevant. Alsof Bram van Polen drie keer scoort als El Ghazi alleen aan aanvallen denkt. Als El Ghazi er 25 inschiet, blijft Van Polen verstandig op eigen helft. Voor PEC betekent opportunisme de bal eerder naar voren roeien, maar voor Ajax is dat meer solo in plaats van de combinatie zoeken. Het De Boer-syndroom werkt verlammend op de spelers. En op de supporters.
Ook een lezerscolumn schrijven? Stuur deze in aan lezerscolumn@ajaxprimeur.nl voor dinsdag 3 mei 10.00 uur!