De Tien: de meest memorabele momenten van Louis van Gaal
Hoewel hij nog geen definitief afscheid heeft genomen, lijkt er na vijfentwintig jaar een einde te zijn gekomen aan de trainerscarrière van Louis van Gaal. De voormalige sportleraar werd alom geprezen om zijn capaciteiten, maar joeg met zijn autoritaire houding ook velen tegen zich in het harnas. Als eerbetoon aan de IJzeren Tulp zet VoetbalPrimeur tien onvergetelijke momenten uit de trainerscarrière van Van Gaal op een rijtje.
1. De karatetrap
Na drie jaar lang assistent-trainer te zijn geweest, werd Van Gaal in 1991 na het vertrek van Leo Beenhakker de eindverantwoordelijke in Amsterdam. Zijn eerste seizoen leverde meteen de UEFA Cup op, na een dubbele finale tegen Torino. Van Gaal kreeg een gouden lichting jeugdspelers onder zijn hoede, aangevuld met de routiniers Danny Blind en Frank Rijkaard en de buitenlandse aanwinsten Jari Litmanen en Finidi George. De vrijwel onverslaanbare machine schopte het in 1995 zelfs tot de Champions League-finale. In die finale tegen AC Milan kreeg Jari Litmanen een vrije trap tegen na gevaarlijk spel van Marcel Desailly. Van Gaal liet blijken het niet helemaal eens te zijn met die beslissing.
2. "Wij zijn de beste!"
Dankzij een puntertje van Patrick Kluivert werd de finale winnend afgesloten en een half jaar later mocht men in Tokio tegen het Braziliaanse Grêmio om de Wereldbeker strijden. De niet hoogstaande, maar wel spannende confrontatie eindigde na 120 minuten zonder doelpunten. Kluivert schoot de eerste penalty voor Ajax naast, nadat Edwin van der Sar al de inzet van Dinho gestopt had. De Paraguayaan Francisco Arce trof de lat, waarna Danny Blind voor de beslissing kon zorgen: Van Gaal en zijn mannen waren de beste van de wereld.
3. "Ben jij nou zo dom?"
Het was echter niet altijd rozengeur en maneschijn voor Van Gaal bij Ajax. Een tweede Champions League-finale ging na strafschoppen verloren tegen Juventus en de verhuizing naar de Amsterdam Arena werd bekroond met een karige vierde plaats in het seizoen 1996/97. In deze periode nam Ajax geleidelijk aan afscheid van de gouden lichting jeugdspelers, zoals Michael Reiziger en Edgar Davids, die naar AC Milan vertrokken. Naar aanleiding van deze transfers vond een legendarische confrontatie tussen Van Gaal en Ted van Leeuwen van Voetbal International plaats.
4. "Siempre negativo!"
Van Gaal verkaste in 1997 naar Barcelona en stichtte daar een Nederlandse kolonie. Halverwege het seizoen 1999/2000 stonden er acht landgenoten bij de Catalanen onder contract. In dit seizoen komt de klad er na twee opeenvolgende kampioenschappen in. Een interne machtsstrijd tussen voorzitter Josep Lluis Nunez en rivaal Joan Laporta eiste de meeste aandacht op. Van Gaal verklaarde zich solidair met de vertrekkende Nunez en feliciteerde zijn 'vrienden en vriendinnen van de pers' met zijn vertrek. Eerder al had hij een aanvaring met de Nederlandse journalist Edwin Winkels van het Catalaanse El Periódico.
5. "Media: min min"
Medio 2000 had Van Gaal zijn handen vrij om vorm te geven aan een ambitieus project van de KNVB. Frank en Ronald de Boer, Patrick Kluivert, Clarence Seedorf en Marc Overmars waren inmiddels uitgegroeid tot gelouterde internationals en moesten onder de hoede van Van Gaal strijden om de wereldtitel in 2002. Van enige chemie tussen de nieuwe bondscoach en zijn pupillen was echter geen sprake. Portugal en Ierland bleken te sterk in de kwalificatiereeks, waarna Van Gaal zijn conclusies trok. De vaderlandse pers deelde volgens de scheidend bondscoach in de malaise.
6. Het gedicht
Een terugkeer bij Barcelona werd evenmin een succes en in november 2003 probeerde Van Gaal het bij een andere voormalige werkgever. Wederom volgde hij Leo Beenhakker op bij Ajax, ditmaal in de functie van technisch directeur. Nog geen jaar later was het sprookje echter alweer voorbij: Van Gaal lag vrijwel voortdurend overhoop met hoofdtrainer Ronald Koeman, die zich stoorde aan de constante bemoeienissen van de technisch directeur. Het meest opzienbarende wapenfeit uit deze periode is het gedicht dat Van Gaal voordroeg bij zijn presentatie.
7. Terugzwaaien
In de zomer van 2005 volgde een rentree langs de zijlijn. De Alkmaarderhout en later het DSB Stadion waren gedurende vier seizoenen het werkterrein van Van Gaal, die moest proberen de successen van Co Adriaanse een passend vervolg te geven. Dit lukte bijzonder aardig: in 2007 werd de titel op bezoek bij Excelsior op miraculeuze wijze verspeeld, maar twee jaar later was het wel raak. Opvallend, aangezien AZ in het seizoen 2007/08 nog in het rechterrijtje eindigde en Van Gaal op de rand stond van een ontslag. De matige prestaties van de Alkmaarders konden op veel leedvermaak rekenen, zeker bij de supporters van FC Utrecht. Maar Van Gaal lachte het laatst.
8. 'Feierbeest' op het balkon
Het daaropvolgende avontuur bij Bayern München begon uiterst moeizaam voor Van Gaal, maar een knappe 4-1 overwinning bij Juventus in de Champions League betekende de ommekeer. Van Gaal durfde jeugdspelers als Thomas Müller, Holger Badstuber en Toni Kroos in te passen en won met Der Rekordmeister de dubbel. De Champions League-finale tegen Internazionale ging dan wel verloren, maar er volgde een huldiging op het stadhuis. De Tulpengeneraal, die furore maakte met zijn letterlijke vertalingen van Nederlandse uitdrukkingen, verbijsterde daar vriend en vijand met een bombastische overwinningsspeech.
9. Krul voor Cillessen
Een ontslag bij Bayern en een sabbatical in Portugal later, trad Van Gaal opnieuw in dienst bij de KNVB. Van Gaal zocht naar eerherstel, net zoals het Nederlands elftal, na de afgang op het EK van 2012. De resultaten op weg naar Brazilië 2014 waren niet bepaald denderend en Van Gaal besloot een ongebruikelijk 5-3-2 systeem te hanteren. Tegen alle verwachtingen in bleek dit een gouden greep: de legendarische 5-1 tegen wereldkampioen Spanje werd gevolgd door overwinningen tegen Australië, Chili en Mexico. In de kwartfinale tegen Costa Rica deed Van Gaal weer een tactische meesterzet: Tim Krul mocht vlak voor de penaltyreeks invallen, stopte de pingels van Bryan Ruiz en Michael Umaña en Van Gaal kon JUICHEN langs de lijn.
10. De schwalbe
Het sprookje van Oranje eindigde met de derde plek op het WK en de bondscoach had de clubs voor het uitkiezen. Van Gaal ging naar Manchester United, mocht daar honderden miljoenen investeren in spelers en won in 2016 de FA CuP. The Mancunians deden echter nooit serieus mee om de titel en Van Gaal lag weer eens regelmatig overhoop met de pers. Hij baarde vooral opzien met zijn verrijkingen van de Engelse taal en zijn beschonken toespraak tijdens een clubavond. Het meest memorabele moment van zijn tijd op Old Trafford vond plaats tijdens de thuiswedstrijd tegen Arsenal. Van Gaal maakte met veel gevoel voor dramatiek zijn ongenoegen kenbaar over een vermeende overtreding van Ander Herrera op Alexis Sanchez.