Feyenoord in Champions League: 7 spelers vallen door de mand, 5 kunnen mee

We delen de spelers in drie categorieën op en nemen alleen de Feyenoorders mee die in twee verschillende wedstrijden bij elkaar meer dan 80 minuten in actie kwamen. Miquel Nelom, Kenneth Vermeer, Tyrell Malacia, Eric Botteghin, Dylan Vente en Jan-Arie van der Heijden kwamen allen één duel in actie. Bilal Basacikoglu kwam slechts tot 29 minuten. Zij worden derhalve niet meegenomen in het rapport.

Wie hield zich wél staande?
Dat is verreweg de kleinste groep in het team van Feyenoord. Ridgeciano Haps was een opvallende verschijning in de poulefase van de Champions League. Onverstoorbaar voor hoe moeilijk de rest van zijn ploeg het had bleef de linksback in de vier duels die hij in actie kwam zijn eigen spel spelen. Hij beet zich in tegenstanders van formaat en liet ze vervolgens nog achter zich aanrennen ook. Zelfs uit bij Napoli, waar velen een onvoldoende scoorde, speelde Haps een goede partij.

Ook Steven Berghuis kon zich bij momenten onttrekken van het slechte Feyenoord-spel en speelde een beslissende rol in de goals van de Rotterdammers, zoals woensdag de schitterende voorzet op het hoofd van Nicolai Jörgensen. Zelf scoorde Berghuis ook tijdens de 1-2 nederlaag tegen Shakhtar Donetsk en liet hij bij vlagen zien het niveau aan te kunnen. Vaak was hij de enige man waar nog wat aanvallende creativiteit uit voortkwam bij Feyenoord.

Verder deed Jerry St. Juste het verdienstelijk in zijn eerste maanden bij Feyenoord en stond vooral hij in Napels als een beer te verdedigen. Ook Sven van Beek bewees, zeker de laatste twee duels, goed mee te kunnen. Nicolai Jörgensen deed als zo'n beetje de enige wat hij moest doen: scoren. Ondanks een moeizaam aanvallend Feyenoord kwam hij toch tot twee goals in vier wedstrijden.

Wie scoorde een 5,5je?
Sofyan Amrabat deed het zo slecht nog niet in de Champions League, maar leerde wel een belangrijke les: iedere fout op dat niveau wordt afgestraft. Zijn slechte pass uit bij Shakthar leidde de openingstreffer van de thuisploeg in. Renato Tapia weet wat Amrabat doormaakt: ook hij speelde bij vlagen best prima, zeker op een voor hem onbekende positie, maar verslapte twee keer tegen Napoli (uit) en City (uit) en kreeg meteen de rekening gepresenteerd. Woensdag was hij wel goed.

Bart Nieuwkoop deed het als rechtsback bij vlagen prima, ook al werd hij vaak op zijn flank overlopen door de aanvalsmacht van de goede rivalen in de poule. Sam Larsson bewees ook redelijk mee te kunnen op dat hoge niveau: zeker bij City liet hij een aantal fraaie kunststukjes zien. Het verschil kon hij echter niet maken.

Wie zakte door de mand?
Karim El Ahmadi was na Dirk Kuyt de man die Feyenoord op sleeptouw moest nemen, maar de middenvelder kon die rol niet op zich nemen en slaagde er bovendien niet in zijn befaamde pressing uit te voeren. Opvallend: tegen Manchester City-uit en Napoli-thuis speelde Feyenoord zonder El Ahmadi zijn beste Champions League-duels. De lat voor El Ahmadi ligt hoog: van de middenvelder mag veel meer verwacht worden.

Ook Tonny Vilhena kon lang niet brengen wat van hem verwacht werd. Zijn geschutter bij de paal in de eerste minuut van het eerste duel met Manchester City betekende het begin van een pijnlijke groepsfase. Van een voor Feyenoord-begrippen ervaren speler als Vilhena kwam veel en veel te weinig in Europa. Michiel Kramer kon zich in de fase dat Feyenoord zonder Jörgensen speelde ook niet bewijzen en was onbruikbaar in de situaties waarin de Rotterdammers niet in de zestien van de tegenstander kwamen - en die situaties waren er veel.

Brad Jones, de stabiele factor bij Feyenoord afgelopen seizoen, was in de Champions League een bron van onrust, met het uitduel van Shakhtar Donetsk als dieptepunt. Jens Toornstra kan ook niet terugkijken op een bevredigend Champions League-debuut. In de duels die hij al in actie mocht komen, vaak viel hij buiten de Feyenoord-tactiek, was hij geen schim van de speler die hij kan zijn. Bovendien miste hij de strafschop in Napels.

Tot slot viel ook Kevin Diks door de mand met belabberde optredens in Napels en Charkov en was een van de slechtste mannen bij Feyenoord in de groepsfase Jean-Paul Boëtius, die zes basisplaatsen kreeg maar zes keer niets voor elkaar kon boksen.