Bewondering én kritiek voor Oranje: 'Koeman heeft betere aanvallers nodig'

De Telegraaf noemt de late 2-3 nederlaag 'onnodig in het kwadraat'. De krant stelt dat de ploeg van Koeman behalve met de oosterburen ook moest afrekenen met het verwachtingspatroon. 'Want hoewel Oranje het EK van 2016 en WK in 2018 vanaf de tv moest bekijken, rekenden de fans voorafgaand aan het EK-kwalificatieduel met de Duitsers 'gewoon' op een nulletje of drie, vier.'

Met name Matthijs de Ligt wist zich in de eerste helft geen raad met de lopende mensen, maar na rust richtte Oranje zich op, schrijft De Telegraaf. 'De strijdlust die aan het licht kwam, vertelde alles over de eenheid die Koeman in een jaar tijd heeft gesmeed. De gelijkmaker van Depay in de 63e minuut was daarvoor de ultieme beloning (2-2) en werd door de bondscoach begroet met een oerkreet. Formidabel leek Oranje zich op te richten na rust, maar na 90 minuten volgde alsnog de anticlimax. In een meeslepende wedstrijd won Duitsland op klassieke wijze.'

Ook het Algemeen Dagblad spreekt van een anticlimax. 'Tot paniek hoeft de nederlaag nog niet meteen te leiden, maar een ronduit gevoelige tik krijgt het nieuwe Oranje te verwerken, na het zo glorieuze eerste jaar onder bondscoach Ronald Koeman. Want 45 minuten lang is Nederland-Duitsland een klassiek gevalletje 'terug op aarde', niet in de laatste plaats voor de blikvangers van het nieuwe Nederlands elftal.'

'Matthijs de Ligt die knullig uitglijdt bij de 1-0 van Leroy Sané', somt het AD op. 'Virgil van Dijk die veel te nonchalant terugsjokt op het moment dat Serge Gnabry wordt vrijgespeeld in de hoek, lankmoedig haast, op weg naar de schitterende 0-2. Frenkie de Jong die lange tijd maar niet loskomt van de druk die Duitsland hem oplegt - en een paar keer gevaarlijk balverlies lijdt. Of Memphis, die in al zijn ijver zo nadrukkelijk zoekt naar oplossingen, dat hij amper in de buurt van het doel aan de bal komt. En ook Koeman verliest voor rust het tactische steekspel van bondscoach Joachim Löw.'

De Volkskrant vindt de late nederlaag onverwacht en roemt de wederopstanding van Oranje na de 0-2 achterstand bij rust. 'Oranje anno 2019 is een heerlijke vechtmachine met mannen die lachen, huilen en strijden met elkaar. Neem de geroemde centrale verdedigers Virgil van Dijk en Matthijs de Ligt. Ze zagen Duitsers in de eerste helft aan alle kanten voorbij schieten, maar ze bleven strijden. Slidings maken. Vuur aanwakkeren.'

Het leverde bijna nog succes op. 'Oranje was een wals na rust die over een breed front ten aanval trok. Duitsland leek kapot gespeeld. Daarom was die 2-3 ook overbodig en een beetje dom. Nederland heeft mooie, nieuwe talenten, maar in verschillende segmenten van het spel oogt het ook nog wat onbeholpen, is de vaardigheid niet groot genoeg. Ryan Babel bijvoorbeeld is door zijn enthousiasme nuttig bij het herstelwerk, hoewel Koeman uiteindelijk betere aanvallers nodig heeft om werkelijke stappen vooruit te zetten. Dat geldt voor meerdere posities.'

Trouw vindt vooral dat 'Oranje terug is in reëlere sferen'. 'Het Nederlands elftal is gereanimeerd door Koeman, maar niet met een toverstaf bewerkt. Na het verlies tegen Duitsland kan hij er rustiger op wijzen wat goed ging en wat niet. Duitsland bleek toch wel even sterker dan ietwat kortzichtig werd verwacht, en Oranje uiteraard nog niet zo sterk als alweer gedacht, zeker niet over de hele breedte van het team met wekere plekken.'