Italië op rand van uitschakeling

Vooral de eerste helft was het aanzien meer dan waard. Zowel Engeland als Italië speelden met het hart, met fel en gedurfd voetbal als resultaat. Al vroeg in de wedstrijd kregen de Engelsen via Lita een enorme mogelijkheid, maar de jonge spits struikelde, nadat hij de doelman al had gepasseerd, over de bal en werkte het leer vervolgens naast.

Aanvalskompaan David Nugent gaf kort daarop wel het goede voorbeeld door met een vallende kopbal de 1-0 te maken. Amper twee minuten later bewees Lita wel degelijk het net te kunnen vinden, na een snelle uitbraak. Daarmee leek de formatie van manager Stuart Pearce in een zetel te zitten, tot Chiellini vanuit een klutssituatie de Italianen terug in de wedstrijd bracht: 2-1.

Na rust zakte Engeland meer terug en liet het de Italianen het spel maken. Dat bleek een te gewaagde tactiek. De snelle aanvallers kwamen er nog maar mondjesmaat uit, terwijl de Italiaanse druk toenam. Ondanks enkele gevaarlijke waarschuwingschoten van Aquilani, mocht de Italiaanse spelmaker na zeventig minuten opnieuw uithalen. Dat deed hij wederom kiezelhard en in de uiterste linkerhoek: 2-2.

Ook na de gelijkmaker bleven de Italianen, die eigenlijk moesten winnen, de gevaarlijkste ploeg. Dat werd echter ook mogelijk gemaakt door de veel te soepele scheidsrechter, die de geniepige overtredingen van de Zuid-Europeanen vrijwel constant door de vingers zag. Ondanks een bevlogen slotoffensief slaagde Italië er niet in nog te scoren, waardoor het op de rand van uitschakeling is gekomen.