Jong Oranje beleeft bijna-dood-ervaring
Foppe de Haan startte wederom in de ?vertrouwde? 4-4-2 formatie, waarbij een basisplaats was ingeruimd voor Daniel de Ridder en Erik Pieters. Met de groeiende hoge verwachtingen lag de druk vooraf volledig bij Jong Oranje, dat door diverse trainers van andere landen als toernooiwinnaar was getipt. Wellicht was het die druk die de thuisploeg in de eerste helft leek te verlammen.
Jong Oranje was voor rust geen schim van de ploeg die tegen Portugal en België bij vlagen zo fris voetbalde. Het baltempo lag veel te laag, spelmakers Maduro en Bakkal ontbrak het aan creativiteit en de tandem Babel-Rigters was nauwelijks gevaarlijk. Wat de Engelsen brachten was evenmin groots, maar de mannen van Stuart Pearce toonden zich in ieder geval evenwichtiger in de organisatie. Bovendien vertrouwden de Engelsen op hun dekselse spits Leroy Lita.
Het was dan ook de aanvaller van Reading die het verschil maakte. Na een verloren kopduel van Ryan Donk was Lita bewaker Ron Vlaar te snel af. Met een geplaatst schot in de korte hoek maakte de Engelsman op slag van rust de 0-1. In de slotseconden van de eerste helft kreeg Daniel de Ridder nog een schietkans, maar hij ramde het leer hoog in de tribunes.
Na de pauze toonde Oranje wat meer wilskracht, al was er van swingend spel nog altijd geen sprake. Met het inbrengen van Roy Beerens kreeg Jong Oranje wel wat meer gif in de aanval, maar vlotte combinaties bleven schaars tegen de compact spelende Engelsen. Gevaar kwam er vooral uit opportunistische hoge ballen op de niet torengrote Maceo Rigters. De Engelse defensie bleef echter zonder al te veel moeite op de been.
Juist toen langzaam de hoop uit de harten van het Oranje-legioen verdween, kwam er alsnog de onverwachte gelijkmaker. Wederom werd de bal hoog in het strafschopgebied gepompt, waar op dat moment een aangeslagen Engelsman crepeerde. Ryan Donk torende boven alles en iedereen uit bij de tweede paal, kopte het speeltuig terug, waarna Rigters met een klassieke omhaal de 1-1 tegen de touwen schoot. Met die stand werd korte tijd later ook een einde gemaakt aan de reguliere speeltijd.
Het late treffer van Rigters bleek de mentale opkikker die de vermoeid ogende oranje-beloften nodig hadden. Met de vele offensieve wissels ging Jong Oranje in de eerste verlenging met passie op zoek naar de voorsprong. Engeland zakte ver terug en gokte duidelijk op een late toevalstreffer of meer fortuin in de strafschoppen-loterij. Die houding leverde kleine schietmogelijkheden voor Daniel de Ridder en invaller Roy Beerens op. Na de helftwissel veranderde er niets aan het spelbeeld. Jong Oranje draaide de duimschroeven nog verder aan, maar telkens zat er een Engels been tussen de eindpass die Rigters of de ingevallen Tim Janssen in stelling moest brengen. Éénmaal mocht Janssen wel aanzetten voor een kopbal, maar zijn inzet vloog over de kruising. Zinderend waren de slotminuten, maar gescoord werd er niet meer.
Daardoor moesten strafschoppen uitkomst brengen welk team zich als eerste zou plaatsen voor de finale. Royston Drenthe vond de paal op zijn weg en miste de tweede Nederlandse strafschop. Aan Engelse zijde zag Justin Hoyte zijn inzet gekeerd door doelman Waterman. Na vijf strafschoppen hadden beide landen éénmaal gemist.
Pas toen beide teams aan hun negende strafschop begonnen, leek de beslissing te vallen. Doelman Boy Waterman stopte de strafschop van Nigel Reo-Coker, waarna Arnold Kruiswijk Jong Oranje naar de finale kon schieten. Hij miste echter. Na de tiende ronde ontstond hilariteit, nadat coach Foppe de Haan het veld instapte omdat Ashley Young voor de tweede maal dreigde te gaan aanleggen. De scheidsrechter erkende zijn fout, waarna Steven Taylor alsnog aan de stip verscheen. Ook hij scoorde.
Als dertiende wist Drenthe ditmaal wel te scoren. Pas in de vijftiende ronde leek dan eindelijk de beslissing te vallen. Matthew Derbyshire vond Waterman op zijn weg, maar datzelfde overkwam Daniel de Ridder. Een ronde later was het wel beslist. Anton Ferdinand raakte de lat, waarna Gianni Zuiverloon Jong Oranje eindelijk naar de finale schoot.