Geen woorden, maar daden. Eindelijk!

Wondere voetbalwereld. Kort na het zinderende slot van de Eredivisie vocht een in vergelijking met vorig jaar danig vernieuwd Jong Oranje zich naar de tweede Europese titel op rij. En hoe! Foppes talenten werden onze jongens. Voetbalminnend Nederland zong, vloekte en schreeuwde eindelijk eens mee met een jeugdploeg. We zagen Royston Drenthe over de flanken dansen. Ryan Babel een dijk van een finale spelen. Gianni Zuiverloon op het moment suprème het hoofd koel houden. En Maceo Rigters (?wie? Maceo Rigters!?) het mooiste hoofdstuk uit zijn nog jonge loopbaan voltooien. Wist je trouwens dat hij inmiddels reclame maakt voor Adidas? Impossible is nothing: een betere slogan is op zijn toernooi niet van toepassing, lijkt me.

En Foppe zag dat het goed was. De aimabele Fries stal de harten van de fans, maar belangrijker nog, van zijn spelers. Ondanks het grote leeftijdsverschil tussen spelers en coach was de chemie perfect. Niet zelden was Foppe na een treffer of zege het middelpunt van de feestvreugde. Zo werd het voor Oranje zomaar weer een zalige zomer, met een ticket voor de Spelen van Peking als beloning voor een toptoernooi.

Tot zo ver het ?goede stel? van Jong Oranje. Want er gebeurde de voorbije dagen een hoop meer. Zo is de transfertombola volledig op gang gekomen, met Feyenoord als misschien wel onverwachte hoofdrolspeler. De nummer zeven van het afgelopen seizoen slaat de ene slag na de andere en lijkt eindelijk uit het sportieve (en financiële!) dal te zijn geklommen. Het beleidsplan van Peter Bosz werd niet zo lang geleden nog afgedaan als één en al gebakken lucht, ook door mij. De waarheid is echter dat de ambities van Feyenoords td behalve trainer Bert van Marwijk ook Kevin Hofland, Tim de Cler, Gio van Bronckhorst en Roy Makaay hebben warm gemaakt voor een (hernieuwd) avontuur in Rotterdam-Zuid. Spelers van een hoger niveau dan Orlando Engelaar? Ik dacht het wel.

Want behalve dat de nieuwelingen een schat aan ervaring meebrengen, staan ook hun voetbalkwaliteiten buiten kijf. En dat moet voor de supporters een verademing zijn. De laatste seizoenen werd het Legioen steevast getrakteerd op ?een helikopter vol ellende?, zoals een vriend van me het laatst noemde. Die typering gaat misschien wat ver, maar jij weet net zo goed als ik dat het bestuur onder meer op het gebied een tikje ongelukkig was, om maar een eufemisme te gebruiken.

Met een opgefriste en Feyenoord-waardige ploeg kan het bestuur met een gerust hart toeleven naar het eeuwfeest in 2008. Het Legioen wrijft zich in de handen bij de gedachte aan een onnavolgbare goal van Das Phantom, het weerzien met 67-voudig international Van Bronckhorst, de Kampfgeist van Hofland, de rushes van Tim de Cler, een splijtende pass van groeibriljant Luigi Bruins en een razendsnelle uitbraak van international Andwélé Slory. De afgelopen jaren stonden in het teken van veel loze beloftes en beschamende prestaties. Nu maakt een hongerig Feyenoord zich op voor een forse inhaalslag door haast geruisloos, maar slagvaardig te handelen. Grote daden met weinig woorden; het werd tijd ook.

Jelmer, nog even over de verrassingen van Jong Oranje. Maceo Rigters verdiende een mooie transfer naar Blackburn Rovers, terwijl Royston Drenthe zich serieus in de kijker speelde bij Real Madrid en Chelsea. Wat denk je, moet die laatste de stap wagen? Of kiest hij in jouw ogen beter voor de weg der geleidelijkheid? Ik ben benieuwd!

Met sportieve groet,<o:p></o:p>