Chelsea-huurling weigerde Vitesse en koos voor aartsrivaal NEC: "Mooi gevecht"
Todd Kane streek afgelopen zomer neer bij NEC Nijmegen. Hij kon ook naar de aartsrivaal van de Nijmegenaren: Vitesse. Maar Kane wilde een nieuwe omgeving zien, zonder vrienden spelen en dus op eigen benen staan. Wat hem niet aanstaat, is de manier van fluiten in Nederland.
Kane stelt dat er onder meer de nodige schwalbekoningen in Nederland zijn. "En dan fluiten de scheidsrechters dat ook nog eens niet terug. Verbazingwekkend dat ze erin trappen", mijmert Kane in gesprek met het Algemeen Dagblad. De rechtsback van NEC wil eigenlijk de 'prachtige filosofie' van Nederland op voetbal combineren met pure hardheid. "Voetbal is een contactsport. Maar hier mag je niet tackelen."
"In dat opzicht gaat een wereld voor mij open. Ik vind het maar vreemd allemaal. Voetbal is toch geen vrouwensport? Maar hier vallen ze zo om, gillen ze en krijgen ze een vrije trap mee. Dat is onbestaanbaar in Engeland", weet Kane, die veel heeft gebikkeld om te slagen bij Chelsea. "Het was altijd bikkelen. Het Britse voetbal gaat razendsnel en is ook keihard. Het is in niets te vergelijken met Nederland."
Toch wilde Kane eens een andere omgeving zien. "Ik kon naar Vitesse, maar dat zag ik niet zitten. Ik wilde eens niet met vrienden voetballen. Ik wilde echt op eigen benen staan. Weg uit de comfort zone. Het is NEC geworden. Mooie club en het seizoen verloopt tot nu toe best goed. Straks speel ik tegen Vitesse. Tegen Lewis Baker. Hij is mijn beste vriend. Dat wordt een mooi gevecht", glundert de speler, die graag naar Chelsea wil terugkeren als een goede speler. "Zodat ik volgend jaar dichter bij de eerste selectie van Chelsea kan zitten. Want daar gaat het mij uiteindelijk om. Ik wil slagen in Londen."