Hongerige Redan wil weer brullen

Fabian Bijman
ALKMAAR

Topfit, gretig. Maar, wachtend op een club waar hij zich wekelijks kan profileren op het hoogste niveau, houdt hij zijn conditie op peil bij het tweede elftal van AZ. Zelf noemt hij zich beeldend een leeuw die op zoek is naar vlees. Dolend over de steppe begint de leeuw, die alsmaar zijn honger niet weet te stillen, aan zichzelf te vreten. Totdat ook dat niet meer mogelijk is. "Het is zwaar", verzucht Redan (28) nog maar eens.

"Elke ochtend sta ik weer om kwart voor acht bij Mounir (El Hamdaoui, red.) voor de deur om samen met hem naar Alkmaar te rijden. Makkelijk is dat niet. Ik heb niets om naar toe te leven. Ik train, ga weer naar huis, om de volgende dag opnieuw te trainen. Verdomd moeilijk als je weet dat er in het weekend geen wedstrijd voor je op het programma staat. Ik ben mentaal sterk. Maar dit vreet aan je."

Redan mist het gevoel, de prikkel waar een profvoetballer voor leeft. De wedstrijdspanning in de kleedkamer, het zenuwachtige getrappel in de catacomben voor aanvang van een duel, de geur van het vers gemaaide gras bij het betreden van het veld in een volgepakt stadion. Hoe anders had het kunnen lopen.

Redan, wiens contract bij Willem II eind 2007 ontbonden werd, tekende afgelopen zomer een contract bij AEP Paphos. De spits, die het eerste halfjaar van 2008 op huurbasis uitkwam voor zijn oude club RBC Roosendaal, zag het Cypriotische avontuur helemaal zitten. Maar er kwam een kink in de kabel.

In een openhartig interview met VoetbalPrimeur doet Redan zijn verhaal. Hoe de nasleep van één moment, een vlaag van verstandsverbijstering, een voetballer zijn leven lang kan blijven achtervolgen. Redan: "Die vermeende kopstoot zorgt ervoor dat ik nu al onnodig lang zonder club zit, daar ben ik van overtuigd. Het deed me pijn zo aan de schandpaal genageld te worden. Ik ben geen slechte man. Ik baal ervan dat er zoveel gesuggereerd wordt. Allemaal onzin."

Lees hier het complete interview met Iwan Redan.