PSV en FC Twente spelen op safe

Jelmer van der Dussen
EINDHOVEN

In de stroeve eerste helft stond het aluminium in het Philips Stadion centraal. Ondanks dat het spel met somber voetbal nauwelijks voldeed aan de gebruikelijke spelopvatting om attractief te spelen, waren de twee ploegen wel in staat om nog een redelijk aantal kansen te creëren.

Zo raakte Jérémie Bréchet uit een corner via FC Twente-doelman Sander Boschker en Jeroen Heubach de paal en verraste Balázs Dzsudzsák Boschker bijna met een rechtstreekse vrije trap. Zijn inzet trof echter de lat en stuitte vervolgens precies op de lijn uit het doel.

Ook succes voor de bezoekers werd gestremd door het Eindhovense aluminium. Bij één van de uitbraken van de Tukkers bediende de mee opgekomen Robbie Wielaert Marko Arnaoutovic perfect,  maar de Oostenrijker mikte zijn schuiver op de paal.

De enorme kans voor FC Twente na 24 minuten spelen kwam op een moment dat de bezoekers voor het eerst echt uit hun schulp durfden te kruipen. Tot die tijd domineerde PSV lichtelijk, maar wist het de organisatie van de ploeg van Steve McClaren niet tot wankelen te brengen. Alleen via de individuele klasse van Nordin Amrabat kon de thuisploeg in het eerste half uur nog wel eens gevaarlijk voor het vijandelijke doel opduiken. Op de beslissende momenten zag de aanvaller zijn ploeggenoten echter over het hoofd.

Een groot contrast tussen de twee ploegen was er zaterdagavond niet op te merken. En heel vreemd is dat ook niet. FC Twente maakt een uitstekend seizoen door en kan bij het doorzetten van de huidige lijn dromen over een nieuwe kans in de Champions League. PSV krabbelt intussen beetje bij beetje weer op uit het diepe dal waar het de afgelopen maanden in verkeerde. Het spel geeft nog weinig hoop op een opmars naar de koppositie, maar resultaten worden de laatste weken weer geboekt.

Doordat de ploegen nauwelijks aan elkaar onder deden, leek het in Eindhoven meer op een ellenlang slaapverwekkend schaakspel tussen twee teams die er alles aan deden om niet schaakmat gezet te worden. Gevolg daarvan was dat beide defensies achteloos konden toekijken hoe offensieve aspiraties van de tegenstander moeiteloos in de kiem werden gesmoord.

De meest brutale ploeg was FC Twente, maar echt recht op een zege konden de bezoekers daarmee niet afdwingen. Dat het bij tijd en wijlen aanvallende intenties liet zien, viel echter al te prijzen. Kansen kwamen daar alleen niet uit voort. Veelal maakte balvirtuoos Eljero Elia vooral zichzelf dol of ontbrak het bij de Tukkers aan de juiste eindpass. Het spaarzame moment dat de bal goed voor het Eindhovense doel belandde, was het Arnautovic die net tekort kwam.

Maar echt warm of koud kon PSV daar ook niet van worden. Het bleef bij het uitdelen van speldenprikjes. Ook de thuisploeg deed daar ook vrolijk aan mee, toen Amrabat bij een zeldzame en kansrijke uitbraak de bal niet op doel wist te plaatsen.

Het bleeft echter bij de brilstand en dat was verdiend te noemen. Beide ploegen maakten onvoldoende aanspraak om de drie punten in de zak te steken. Dat het gebrek aan durf en voetballend vermogen het duel in Eindhoven het aanzien niet waard maakte, was vooral voor het publiek wellicht wel een grotere zonde.