Feyenoord krijgt met puntendeling wat het wil

Fabian Bijman
ALKMAAR

In een dodelijk saaie eerste helft kon zelfs de grootste optimist met moeite een tweetal kansen noteren. Als er al sprake was van een hoofdrolspeler in het kalme DSB Stadion was het arbiter Roelof Luinge die auditie deed voor die rol. De ervaren leidsman fluit over het algemeen sterk, maar slaat soms door in zijn geldingsdrang waardoor er nog wel eens sprake kan zijn van de 'Luinge-show'. Hier had het zondag in Alkmaar alle schijn van.

Feyenoord, gesterkt door de goede resultaten van de afgelopen weken, koos voor het duel met AZ voor een behoudende strijdwijze. Omdat ook de Alkmaarders op snelle uitbraken loerden, draaiden  de eerste vijfenveertig minuten uit op een tactisch schaakspel. Waar het de partij echter aan ontbrak was een grootmeester die de wedstrijd van het broodnodige vernuft kon voorzien.

Wie in de rust de balans opmaakte constateerde direct dat beide ploegen elkaar in de greep hielden. Van enige opleving was alleen sprake toen Roy Makaay via een ietwat gelukkige steekpass van Georginio Wijnaldum opeens oog in oog met Joey Didulica kwam te staan ? hij schoof de bal voorlangs ? en een moment waarop Kew Jaliens, die wel heel veel ruimte kreeg, uit een corner van Stijn Schaars aan de andere kant van het veld het leer met een ferme kopstoot voorlangs knikte.

Bij AZ mocht Graziano Pellè zijn plekje in de voorhoede weer innemen. De Italiaan, die vorige week op bezoek bij FC Utrecht ontbrak wegens privéomstandigheden, kreeg tegen de Rotterdammers de voorkeur boven Ari. Het centrum van de defensie werd, bij afwezigheid van Ragnar Klavan (geschorst), gevormd door Nicklas Moisander en Kew Jaliens, terwijl Brett Holman de positie van de geschorste Demy de Zeeuw invulde.

Voor Feyenoord-trainer Leon Vlemmings was het wederom weer een hele puzzel om een representatieve verdediging het veld in het sturen. De oefenmeester moest het in Alkmaar stellen zonder de geschorste Giovanni van Bronckhorst, en de geblesseerden Kevin Hofland en Tim de Cler. Daardoor bestond de achterste linie uit Dwight Tiendalli, André Bahia, Theo Lucius en Kelvin Leerdam.

Wie de statistieken van de duels uit het verleden bij de hand neemt, ziet dat AZ het in eigen huis nooit gemakkelijk heeft tegen Feyenoord. Van de dertig eerdere ontmoetingen wonnen de Alkmaarders er zeven, terwijl Feyenoord twaalf keer aan het langste eind trok. Hoewel de Rotterdammers een teleurstellend en bovenal wisselvallig seizoen doormaken, sprak voorzitter Dirk Scheringa in het programmaboekje dan ook van een 'altijd op zichzelf staande wedstrijd'.

Dat Feyenoord voor een punt zou tekenen in Alkmaar werd in het begin van de tweede helft nog maar eens bevestigd toen de Rotterdammers wel heel gretig gebruik maakten van de mogelijkheden om tijd te rekken. AZ daarentegen trok iets feller van leer. Het eerste echte gevaar volgde na een klein uur spelen. Een harde voorzet van Gill Swerts kon bij de tweede paal vallend ingekopt worden door captain Stijn Schaars. Hij moest toezien hoe Henk Timmer met een knappe snoekduik de bal uit de linkerbenedenhoek ronselde.

Toen de stadionlampen van de Alkmaarse thuisbasis aanflikkerden, leek ook AZ het licht gezien te hebben. Hoewel Feyenoord de linies goed gesloten hield, drong de ploeg van Louis van Gaal meer en meer aan. Met name via de rechterflank zochten de Alkmaarders steeds vaker het gevaar op. De jonge Leerdam, die tot dan toe Moussa Dembélé goed in toom wist te houden, kreeg het met de minuut zwaarder te verduren.

Waar het gaatje waar AZ op hoopte maar niet gevonden werd, werd Feyenoord iets brutaler. Het kreeg zelfs een levensgrote mogelijkheid toen Makaay de volledig vrij staande Luigi Bruins op maat bediende. De jonge middenvelder wist zich geen raad met de mogelijkheid en schoot de bal ruim over. Het bleek de laatste doelkans te zijn in een wedstrijd die geen winnaar verdiende.

Door de puntendeling ziet AZ een record door de vingers glippen. Net als in het succesvolle seizoen 1980/1981 wonnen de Alkmaarders twaalf thuisduels op rij. De dertiende kwam er, net als achttien jaar geleden, niet. Het doelpuntloze gelijkspel is tevens een voortzetting van een trend. AZ wist immers nog nooit te scoren tegen Feyenoord, sinds de ploeg in het DSB Stadion voetbalt. In voorgaande jaren eindigde de onderlinge duels in Alkmaar in 0-1 en 0-0.