Oranje wekt jaloezie op

Amper een jaar geleden zwoor het Nederlandse legioen massaal Oranje af. Na een gemist WK in 2002 werden de critici opnieuw gevoed door de warrige optredens van Dick Advocaat. Sportief gezien viel de zomer van 2004 namelijk best mee, want uitgeschakeld worden door gastland Portugal is geen schande. Op slechts één mislukte wissel mag je een trainer evenmin afrekenen. De oorzaak van de antipathie school hem enkel in de mediabenadering. Hoe anders is de relatie tussen journalisten en de bondscoach een jaar later. De kranten schrijven San Marco en zijn pupillen één voor één de hemel in. En dat terwijl Van Basten pas zaterdag de zegereeks van Advocaat overtrof. Ronduit opvallend is het hoe de scherpe tanden bij de journalisten zijn ingeruild voor een louter positief schrijvende pen.Hoe anders is het bij onze Ooster- en Zuiderburen. Zowel Duitsland als België bevinden zich momenteel in de hoek waar de klappen vallen. Die Mannschaft werd enkele weken al simpel ontmanteld door het Nederlands Elftal, dat alleen vergat de verhoudingen ook in doelpunten uit te drukken. De dag na de wedstrijd fileerde de Duitse media de equipe van Jürgen Klinsmann tot op het bot. In Duitsland begrijpt men dan ook niet waar Van Basten het lef vandaan haalt om Roy Makaay thuis te laten. Daarmee is de situatie van de spits uit Wijchen nog zacht uitgedrukt. De kans is namelijk aanwezig dat de beste spits van Duitslands beste club niet present is op het WK in datzelfde Duitsland. Wat namelijk als Salomon Kalou toch een Nederlands paspoort krijgt? Als breekijzer is Makaay geen kandidaat en het is niet te verwachten dat Oranje met vijf spitsen afreist naar het Schwarzerwald. Ruud van Nistelrooy en Dirk Kuyt zijn verzekerd van een plaats in de selectie. Wanneer Kalou een Nederlands paspoort krijgt, is ook hij bij de selectie, zo beloofde Van Basten onlangs. Daarnaast zal enkel nog plaats zijn voor een breekijzer, waarbij Jan Vennegoor of Hesselink de meest logisch kandidaat is. Bovendien is ook Ryan Babel inzetbaar als spits. Ook in Spanje verwondert men zich over het masterplan van de bondscoach. Welke coach laat de op twee na beste middenvelder van Europa thuis? Mark van Bommel zal het zelf ook niet kunnen geloven, maar de Limburger is zo verstandig voorlopig enkel zijn voeten te laten spreken. Frustrerend voor een internationaal erkende topspeler die nog nimmer een groot eindtoernooi meemaakte. Tot slot kijkt ook België al jaren jaloers naar boven. Momenteel staat het Belgische voetbal voor een broodnodige hervorming. Daarbij zal zonder twijfel worden gekeken naar het succesvolle model in Nederland. Concluderend moet Marco van Basten een groot compliment worden gemaakt, maar is ook zijn roem maar vergankelijk. Zo lang het Nederlands Elftal blijft winnen hoeft San Marco niet te vrezen. Wanneer de Oranjemachine echter gaat haperen, kan het hard gaan met het imago van Van Basten. Het niet selecteren van Mark van Bommel en Roy Makaay zijn twee stokken waarmee de media zonder pardon hard zullen slaan. Van Basten speelt hoog spel, waarbij glorie en keiharde kritiek bijzonder dichtbij elkaar liggen.