Leipzig was van ons
Toeterende auto?s met vlaggen uit het raam. We bevinden ons niet in een Turkse of Griekse stad, waar mensen massaal de straat op gaan na een overwinning. Leipzig is het decor, pakweg vijfhonderd kilometer van de Nederlandse grens. Neerlands eerste speelstad ligt in het voormalige Oost-Duitsland en dat is de stad aan te zien. Leipzig koestert een mooi oud centrum, maar pakweg een kilometer erbuiten oogt de stad grauw en vervallen. De ietswat treurige omgeving verkleurt echter snel naarmate de zaterdag vordert. Steeds meer Oranjefans nemen bezit van Leipzig. 2380De talloze trams worden voornamelijk bevolkt door Nederlanders, die langzaam samenstromen op het Augustusplatz. Daar, op het grote plein, staat een reusachtig videoscherm, onderdeel van het overcommerciële Fifa Fan Fest. Aan de zijkanten van het plein wordt Duitslands trots in grote getalen verkocht: de bradwurst. De enorme worst van pakweg dertig centimeter steekt schril af tegen het kleine broodje. Niettemin gaat de vleeshomp gretig naar binnen bij de hongerige Hollanders, die wachten op de wedstrijd tussen Zweden en Trinidad. Wanneer de wedstrijd eenmaal begonnen is, krijgen steeds meer fans hart voor de eilandengroep, getraind door Leo Beenhakker. Wanneer het laatste fluitsignaal klinkt, gaat een luid gejuich over het plein. De zes Zweedse supporters druipen teleurgesteld af. Zij kunnen zich niet verwarmen aan de stijgende oranjekoorts, die steeds heftigere vormen gaat aannemen. Tussen het einde van de zes uur-wedstrijd en die van negen uur is het druk in de zijstraten die uitkomen bij het plein. De talloze terrasjes puilen uit en zijn nagenoeg volledig oranjegekleurd. Toch treffen we even iets verder een groepje Serven aan, die zich enthousiast laten meevoeren met de Oost-Europese volksmuziek. Van een agressieve sfeer is bepaald geen sprake. Oranjefans lopen harmonieus tussen de aanstaande tegenstanders door, zonder dat er een onvertogen woord valt. Wel worden onderling dolletjes uitgehaald, heel vaak met Mateja Kezman als onderwerp. Voor de Serven is Kezman een held en belichaming van de WK-hoop. Nederlanders vergeten voor het gemak de vele treffers in Eindhovense dienst en steken de duimen naar beneden bij het noemen van de naam Kezman. Steevast wordt afgesloten met een wederzijdse glimlach. 2379 2381De klok slaat negen uur en de duizenden fans keren grotendeels weer terug op het grote plein. De oranjefans tonen zich een kameleon. Werd eerder op de middag nog hartstochtelijk gejuicht voor Trinidad en Tobago, nu is het merendeel pro-Ivoorkust. Ditmaal mocht het niet baten en zijn de Argentijnen te sterk. Lang getreurd wordt er niet, want al vrij snel stroomt het plein weer leeg en waait opnieuw uit naar één van de vele terrassen en kroegjes. Aan de rand van de binnenstad vinden veel oranjefans opnieuw een plek van samenkomst. Een wat kleiner plein met een naastgelegen kroeg wordt bezet, alwaar opnieuw het bier rijkelijk vloeit. Halve liters gerstennat gaan in dozijnen over de toonbank, maar eigenlijk kan het gestresste barpersoneel nauwelijks aan de grote vraag voldoen. Dat leidt af en toe tot beschamende momenten, als beschonken supporters het keihard ploeterende barpersoneel uitmaken voor rotte vis. Het is slechts één van de zeer weinige smetjes op een verder perfect verlopen oranjefeest. 2382De volgende ochtend is het al snel weer gezellig druk in het centrum. Op een ander plein, dat voor de gelegenheid is gekaapt door de Supportersvereniging Oranje, staan om tien uur al duizenden fans. Uit de speakers klinken Nederlandse meezingers, die luidkeels worden meegeblerd door de oranjemassa. Tegen half twee verplaatst de stoet zich richting het Zentralstadion, waar tot ontsteltenis van veel Nederlanders de Heinken-hoedjes moeten worden ingeleverd. Het kan de pret niet deren, want ook zonder groene hoedjes zit de sfeer er in het stadion goed in. Als Nederland vervolgens ook nog eens met 1-0 wint, gaat het oranjelegioen helemaal los, en feest door tot in de late uurtjes.