Grenzeloos: René Feller

René Feller werd in de zomer van juni 2004 bondscoach van een land zonder nationaal elftal. Het voetbalavontuur in zijn puurste vorm. De lokroep uit het Afrikaanse Eritrea, ingeklemd tussen Soedan en Ethiopië, kon hij niet weerstaan. Hij beleefde voetbal in één van de armste landen ter wereld. ?Ze speelden daar op zelfgemaakte voetbalschoenen van autobandenrubber.? Stapte u het vliegtuig naar Eritrea in als voetbaltrainer of ontwikkelingswerker??Ik denk beiden. Tijdens de oriënterende gesprekken werd een helder beeld geschetst van de situatie van het nationale voetbal in Eritrea. Er was helemaal niets. Geen nationaal elftal, geen nationale jeugdelftallen. Doel was overduidelijk het neerzetten van een basis, die was namelijk nergens te bekennen. In dat opzicht was het ontwikkelingswerk, maar ik was daar wel als voetbaltrainer aanwezig. Mijn taak was de voetbaltoekomst van het land te ontdekken; ik kreeg de onder-17 ploeg onder mijn hoede, later de onder-20.?Maar hoe ontdekt u talent in een land dat geen georganiseerde voetbalstructuur kent??Het land kende wel provinciale teams. Die troffen elkaar op toernooien in het land. Dat was de plek waar wij dan gingen scouten. Ik zag daar ontzettend veel talent, als op zoveel plekken in Afrika. Alleen door het ontbreken van structuur bleef het talent ongemoeid, eeuwig zonde.? Een selectie voor een vertegenwoordigend elftal in Nederland is een kwestie van eer, in een land als Eritrea is het veel meer dan dat. Bijvoorbeeld een uitweg voor ellende. Heeft u het wel eens moeilijk gevonden om alleen op voetbalkwaliteiten te selecteren??Nee. Natuurlijk ben je bewust van de mogelijkheden die een uitverkiezing een speler geeft. Er is enorme armoede, er is nauwelijks tot geen werk. Wij bieden onderdak, eten en wat zakgeld. Dat alleen al is een mooie kans voor die jongens. Maar wij willen natuurlijk wel het beste team bij elkaar hebben. Voorkeursbehandelingen voor bepaalde families en aardige mensen gaan niet op. Dat zou ook een heel verkeerd signaal zijn, daar moet je niet aan beginnen. Maar ik vind het wel sneu voor die jongens die met nog geen euro op zak weer op de bus moeten stappen voor een reis van 800 kilometer naar huis.? Hoe was de werksituatie??Qua materialen ontbrak het aan alles. Ik stapte het vliegtuig uit met onder meer shirts en hesjes in mijn tas en pionnen onder mijn arm. Dus ik was er wel op voorbereid. Zo speelden we een oefeninterland in Soedan met oude shirts van Volendam. Ik werd ondersteund door twee Ethiopische assistenten, die mij goed wegwijs konden maken. Ik probeerde mijn oefenstof uit te leggen op het veld, maar werkte ook veel met videomateriaal, zodat ik oefeningen en wedstrijdmomenten kon verduidelijken. Het was een verademing voor die jongens om aan de slag te gaan met echte oefenvormen, in plaats van de talloze loopoefeningen die ze normaal te verduren kregen.?De opbouw werd u niet altijd even makkelijk gemaakt. U kreeg onder meer te maken met vluchtende spelers. ?De motivatie van de jongens was geen probleem. Maar met de buitenlandse trips kwamen ze ook in aanraking met landen waar het beter toeven was. Toen wij in Soedan met de ploeg in een hotel verbleven zijn er een stel gevlucht om nooit meer terug te keren in Eritrea. Het spijtige is dat een deel van je bouwwerk in elkaar mietert en je weer voor een groot deel opnieuw moet beginnen. Maar het zijn wel allemaal zaken waarmee je rekening moet houden wanneer je in zo?n land werkt.? Eritrea is inmiddels een omgeslagen bladzijde in uw trainerscarrière. Waar bent u terugkijkend het meest trots op??Ik heb mogen bijdragen aan het leggen van de rails waarover de voetbaltrein op gang kan komen. En het werpt zijn eerste vruchten al af. Het onder-17 jeugdteam van Eritrea heeft zich geplaatst voor het Afrikaans kampioenschap in april in Togo en het eerste nationale team strijdt nog altijd mee om een plek bij de Africa Cup in 2008 in Ghana, met een zeer jonge ploeg met bijna alleen maar spelers uit de onder-20 selectie. Daar heb ik mijn steentje aan bijgedragen. Terugkijkend was werken als bondscoach in Eritrea nauwelijks te doen, maar ik had het voor geen goud willen missen.?Foto voorpagina: De Voetbaltrainer