Milic: "Atteveld heeft me wakker gemaakt"

André Trompers
DEN HAAG

Milic kreeg een kans van Raymond Atteveld en pakte deze met beide handen aan. De spits begint nog te zweven als hij spreekt over zijn eerste invalbeurt onder Atteveld, die kort voor het einde van de competitie in het seizoen 2008/2009 André Wetzel opvolgde als hoofdtrainer bij de Hagenaars. "Hij heeft me wakker gemaakt. Sinds het moment dat hij hoofdtrainer is speel ik elke wedstrijd." De Montenegrijn is duidelijk content met zijn huidige oefenmeester al weigert hij ook maar iets negatiefs te zeggen over Wetzel, de man die hem enkel als wisselspeler enkele malen gebruikte. "Ik neem hem niets kwalijk. Ik geef geen kritiek op coaches. Ik vind dat je het als speler zelf moet laten zien op het veld."

Vele voetballers kunnen een voorbeeld nemen aan de Montenegrijnse jeugdinternational, die zich in zijn eerste jaar in Nederland ondanks alle tegenslagen erg goed staande hield. "Al was het wel even wennen toen ik hier kwam. Het is heel anders dan in mijn land, ik zag hier vooral heel veel fietsen." Fietsen zelf doet Milic nog niet met zijn 2,01 meter lange lijf, maar genieten van Nederland des te meer. "Ik voel me hier echt goed thuis. Ik zit op een goede rustige plaats (Ypenburg) en heb alles bij de deur."

Liefde
Milic woont echter wel alleen. "Want mijn vriendin werkt zelf nog in Montenegro, natuurlijk mis je elkaar, maar we hopen in de toekomst wel samen te zijn." De spits geeft zijn vriendin echter alle ruimte om zich persoonlijk te ontwikkelen en gebruikt de vrije momenten vooral om met ploeggenoten op pad te gaan. "Ik ga vaak met Aleksandar Rankovic naar de stad en ook met Lex Immers, Robert Zwinkels, Ahmed Ammi en Barry Ditewig heb ik veel contact." Niet toevallig de jongens, buiten nieuwkomer Ditewig dan, die Milic door zijn moeilijke eerste jaar heen sleepten. "Ik heb dan ook geen moment gedacht om hier te vertrekken, iedereen was goed voor me en had vertrouwen in me."

Fles champagne
Het gaf de centrumaanvaller een goed gevoel en het sterkte hem om hoe dan ook alles te blijven geven voor de club die hem, voor naar verluidt zeshonderdduizend euro, naar de Eredivisie lokte. "Natuurlijk had ik thuis wel eens momenten dat ik me afvroeg waarom het niet goed ging, maar ik heb altijd vertrouwen gehouden." Wat niet wegneemt dat hij dolblij was toen hij dit seizoen tegen Vitesse eindelijk trefzeker was.

"Ik begon het seizoen met een blessure aan mijn hiel. Uiteindelijk ben ik er vanaf geholpen door een middeltje van een karatekampioen uit Montenegro." Door het wondermiddel kon hij in de derde wedstrijd van deze voetbaljaargang al in de basis beginnen en hij betaalde het vertrouwen van Atteveld direct uit. Hij scoorde een van de drie treffers op bezoek bij de Arnhemmers (1-3 winst). En daar bleef het niet bij.

"Tegen RKC zou ik weer in de basis staan, had de trainer me al gezegd. Maar ik wilde hem terugbetalen en weer scoren. Op de training heb ik met hem gewed dat ik dat ook zou doen. Op vrijdag ging ik naar zijn kantoor toe en heb ik hem gezegd dat hij die fles champagne alvast maar moest kopen, ik had zoveel vertrouwen. En ja, toen maakte ik de 1-0. Ik ging toen gelijk naar de trainer toe en maakte het gebaar van uit een fles drinken, dat kon je op televisie goed terug zien."

Hoewel de Montenegrijns prof inmiddels een vaste waarde is bij ADO wil dat niet zeggen dat hij zijn doel heeft bereikt. Milic hoopt in de toekomst hoe dan ook een stapje hogerop te maken, maar spreekt zich daarover nog niet heel openlijk uit. Als het kan wil hij zijn grote voorbeeld Thierry Henry achterna, al wordt hij bij zijn club vooral vergeleken met Jan Koller, een speler die vergelijkbare kwaliteiten heeft als Milic. "Heel leuk natuurlijk als je met een bekende speler wordt vergeleken. Ik ben lang, kopsterk, maar voor mijn lengte ben ik zeker niet langzaam en ook technisch goed onderlegd."

Montenegro
Kwaliteiten waarmee hij uiteindelijk ook het nationale elftal hoopt te vertegenwoordigen. Als jeudginternational speelde hij al diverse wedstrijden voor zijn land, maar een uitnodiging voor de 'grote jongens' is er nog niet gekomen. "Het is mijn droom. Ik ben daar geboren en wil mijn land vertegenwoordigen." Montenegro timmert als nationale ploeg aan de weg en beschikt over diverse grote spelers, denk aan Stefan Jovetic (Fiorentina) en Mirko Vucinic (AS Roma). "Maar ook de spelers uit de Montenegrijnse competitie zijn niet slecht alleen het is als voetballer lastig om daar weg te komen. Je moet het treffen met een juiste zaakwaarnemer, die je in een groter voetballand weet onder te brengen."

Milic had dat geluk en is zonder meer een tevreden mens in Nederland al keert hij nog met regelmaat terug naar zijn geboorteland, dat pas jaren na de oorlog zelfstandig werd. "Tijdens de oorlog was ik natuurlijk nog jong. Als kind ben je bang voor alles en op televisie zagen we verschrikkelijke dingen, al die bombardementen in Belgrado, het staat me nog helder bij." De toen nog kleine Bogdan en zijn familie waren echter veilig. "Ze vertelden ons dat we absoluut niet bang hoefden te zijn. In Belgrado was het verschrikkelijk, maar bij ons was het niet gevaarlijk."

Voorbeeldfunctie
Of hij ooit terugkeert naar zijn geboorteland? "Daar wil ik nog niet aan denken. Ik ben nu 21 jaar en heb nog een hele toekomst voor me. Ik wil in geval door in het wereldje", want zo besluit hij: "I like football". Het is hem aan te zien ook, de goedlachse jongeman geniet met volle teugen van zijn bestaan als voetbalprof in het Haagse. In een uur tijd komt er geen onvertogen woord uit zijn mond. Bogdan Milic weet om te gaan met zijn voorbeeldfunctie.