Bert wees alert: alleen waan van de dag regeert
Die gekke Belgen geven al jaren hoog op over de huidige generatie voetballers, echt serieus hebben we ze tot voor kort niet genomen, Wout. Nadat de ene na de andere Belg zich in de grote Europese competities ontpopt tot smaakmaker, sterkhouder, goaltjesdief en aanjager, weten we inmiddels wel beter. De Rode Duivels hebben het vuur in de schoenen.
Voor het eerst sinds lange tijd is er rust bij de nationale ploeg van onze zuiderburen. De beste spelers spelen, de groep straalt hegemonie uit. Een logisch gevolg van een sterke generatie is een hoog verwachtingspatroon, met Vincent Kompany als onbetwist boegbeeld. Ik denk dat ik mijn hand niet overspeel wanneer ik zeg dat Kompany momenteel de meest complete, zo niet de beste, verdediger ter wereld is. Neem alleen de derby tussen Manchester United en Manchester City van zondag daarbij als voorbeeld.
Zeker is dat België veel en vooral lang plezier gaat beleven aan de huidige generatie voetballers. Bijkomend voordeel is dat België zich inmiddels heeft opgewerkt tot nummer zes van de wereldranglijst van de FIFA. Daardoor is het land virtueel verzekerd van de status van groepshoofd tijdens het komende WK, een 'titel' die Nederland door de recente prestaties kwijt is geraakt. Inmiddels kraait België victorie. Het Nieuwsblad concludeerde onlangs dat van alle toplanden alleen Spanje, Duitsland, Argentinië en Brazilië de Belgen nog wel zouden kunnen kloppen. Nederland en Italië krijgen inmiddels het predicaat 'haalbaar' mee.
Vijftien nieuwe spelers, maar waar is de trainer gebleven?
Laten we voor de Belgen hopen dat hoogmoed niet voor de val komt. Te vaak zien we in de voetbalwereld de waan van de dag de overhand nemen. Rationele beslissingen zijn in bepaalde contreien ver te zoeken. Neem bijvoorbeeld Sunderland. Paolo di Canio werd in maart van dit jaar met veel tamtam aangesteld als opvolger van Martin O'Neil. De Italiaan vocht in eerste instantie tegen zijn verleden; nee, hij is geen racist en houdt er geen extreem rechtse opvattingen op na. Nadat de rust terugkeerde in het noorden van Engeland kreeg Di Canio een carte blanche.
De Italiaan trok deze zomer vijftien spelers aan, verving de gehele technische staf en liet een nieuwe wind door de club waaien. Vijf wedstrijden in het nieuwe seizoen later is de koek op. Van het enorme vertrouwen dat het bestuur uitsprak in de de manager is opeens niets meer over. Sunderland behaalde onder Di Canio, die de club afgelopen seizoen nog in veilige haven wist te brengen, één punt. Het bestuur besloot in te grijpen. De 3-0 nederlaag tegen West Bromwich Albion bleek de zwanenzang van de emotionele Italiaan. Mij bekruipt het gevoel dat er weinig aandacht besteed is aan het vervolgtraject door de bobo's.
Wat rest is een Sunderland in opbouw, de man die het project op moest bouwen is als een dief in de nacht met de blauwdruk vertrokken. Hoe een clubleiding tot zo'n beslissing komt, hoe vaak het ook voorkomt in de voetbalwereld, is mij een raadsel. Het getuigt van weinig visie, mits er natuurlijk meer aan de hand is achter de schermen. En dat kun je met een uitgesproken persoonlijkheid als Di Canio is nooit uitsluiten. Met de puinhoop bij Sunderland in het achterhoofd, sijpelt het nieuws door dat Bert van Marwijk de nieuwe hoofdtrainer van Hamburger SV wordt. Oók zo'n club waar van visie en beleid weinig sprake is.
Wat jij, Wout? Denk je dat Hamburger SV de juiste club voor Van Marwijk is om zijn carrière een positieve doorstart te geven, of zal ook hij niet in staat zijn de 'Bundesliga-dinosaurus' naar een plek in de Duitse (sub)top te begeleiden?