"Er zat een risico in: wat is dat voor een flapdrol, rot op met die gozer"
Het boek van Wim Kieft, geschreven door Michel van Egmond, heeft de oud-spits van PSV en Ajax in veel opzichten goed gedaan. De aanloop naar de bestseller was lang en vol twijfels.
"Tuurlijk. Komt er weer zo'n voetballer die zijn verhaal doet om uit de schulden te komen. Je gaat iets aan, dat is nogal wat", vertelt Kieft aan het Algemeen Dagblad. "Ik heb nooit geheimzinnig gedaan over het financiële aspect dat erbij komt kijken. Maar beangstigend was het wel. Je kunt niet overzien wat de consequenties zijn van je openheid. Nemen mensen me nog serieus in mijn werk als analyticus? Is het schadelijk voor het programma, of de krant waarvoor ik columns schrijf?"
"Er zat ook een risico in dat mensen zouden zeggen: Wat is dat voor een flapdrol, rot op met die gozer. Bij Michel had ik wel meteen een goed gevoel. Hij heeft een andere benadering, minder sensationeel. Gaandeweg kreeg ik het idee dat het mooi kon worden. Maar toch vraag je je voortdurend af hoe de reacties zullen zijn.'"
De meeste reacties waren positief, maar Kieft werd ook veroordeeld. "Je maakt dan wel eens de fout door op Twitter reacties te lezen. Ik ben op straat in elk geval nooit nageroepen met 'Hey junk!', al ben ik daar altijd op voorbereid. In mijn boek verwijt ik niemand iets, alleen mezelf. Het overkomt meer mensen in hun leven dat ze een verkeerd pad kiezen. Of van het pad af zijn."
Het vrij kunnen spreken over zijn cocaïneverslaving heeft Kieft goed gedaan. "Ik ben de ballast kwijt. Dat heeft me opgelucht. Je hoeft nergens meer geheimzinnig over te doen. Het maakt het leven gemakkelijker nu iedereen je verhaal kent. Ik voel me vrijer. Het is één van de grootste veranderingen."