Van Coolsingel naar middenmoter: zes oorzaken voor de crisis van Feyenoord

24 november 2017 om 13:00

14 mei 2017 was een dag om nooit te vergeten in Rotterdam: voor het eerst in achttien jaar pakte Feyenoord de landstitel. Hoe anders is dat nu: de kwakkelende ploeg van Giovanni van Bronckhorst staat zevende in de Eredivisie en is puntloos in de Champions League. Wat gaat er mis?

Feyenoord ging al drie keer onderuit in twaalf competitieduels. PSV, NAC Breda en Ajax bleken te sterk, terwijl PEC Zwolle, Roda JC, ADO Den Haag en afgelopen weekend VVV-Venlo een punt pakten tegen de regerend landskampioen. Het resultaat: achttien verliespunten in Eredivisie, nota bene nog maar twee minder dan vorig seizoen na 34 wedstrijden. Van de laatste negen wedstrijden werd er één gewonnen: thuis tegen hoofdklasser AVV Swift. Over titelprolongatie heeft niemand het meer in Rotterdam-Zuid.

Oorzaak 1: geen vast elftal
Het elftal dat Van Bronckhorst in het kampioensjaar het veld instuurde, kon je elke week van tevoren uittekenen. De Feyenoord-trainer zal terugverlangen naar die tijd, want in de twintig officiële wedstrijden die Feyenoord dit seizoen speelde was de basiself nooit hetzelfde al de keer ervoor. Het is een gevolg van de volle ziekenboeg, maar ook van een ploeg die niet draait. De Feyenoord-defensie kende dit seizoen al elf verschillende samenstellingen.

Oorzaak 2: slachtoffer van eigen succes
Voortbordurend op het gebrek aan vastigheid: Feyenoord had het vorig seizoen nog on-Nederlands goed voor elkaar. De spelersgroep die in 2016 de KNVB Beker won bleef grotendeels intact, waardoor Van Bronckhorst in de voorbereiding zijn ploeg alleen maar hoefde bij te slijpen. Na het kampioenschap vertrokken Terence Kongolo, Rick Karsdorp en Eljero Elia, terwijl Dirk Kuyt met pensioen ging. Het inpassen van het grote aantal versterkingen gaat - zoals wel vaker - niet vanzelf.

Oorzaak 3: Blessuregolf in De Kuip
Al even aangestipt: de blessuregolf die Feyenoord sinds de start van het seizoen teistert. Het grootste gemis: Eric Botteghin en Jan-Arie van der Heijden. Hun vervangers Renato Tapia en Sven van Beek zaten ook lange tijd in de lappenmand. Daardoor was zomeraankoop Jerry St. Juste de enige overgebleven centrumverdediger van Feyenoord. Misschien nog wel belangrijker was de blessure van Nicolai Jörgensen, de topscorer van vorig seizoen. Hij lag er een maand uit met een hamstringblessure.

Oorzaak 4: herfstdip van Feyenoord-kwartet
Feyenoord kan niet terugvalllen op de doelpunten van Jörgensen, die mede door zijn fysieke klachten pas drie keer scoorde in de Eredivisie. De herfstdip van de Deense spits is echter niets vergeleken met de vormcrisis waarin Brad Jones en Tonny Vilhena zitten. Het kan niet lang meer duren tot Kenneth Vermeer een kans krijgt onder de Feyenoord-lat, terwijl Vilhena geen schim is van de speler die hij vorig seizoen was. Ook Jean-Paul Boëtius heeft het lastig.

Oorzaak 5: Kuip geen onneembare vesting
Van de zeventien thuiswedstrijden won Feyenoord er in het kampioensjaar vijftien (doelcijfers: 56 voor, 11 tegen). Hoe anders is dat dit seizoen: als de 0-2 thuisnederlaag tegen NAC Breda een scheurtje in de Feyenoord-vesting was, dan is De Kuip inmiddels compleet ingestort. Achtereenvolgens PEC Zwolle (0-0), Ajax (1-4) en VVV-Venlo (1-1) hielden Feyenoord van een driepunter af. Na de pijnlijke zeperd tegen Ajax scandeerde het trouwe Legioen 'schaam je kapot!' en dat zegt genoeg over hoe de ploeg er nu voorstaat.

Oorzaak 6: probleemgeval El Ahmadi
Natuurlijk blijft Karim El Ahmadi één van de beste spelers in de selectie van Feyenoord, maar langzamerhand ontwikkelt hij zich tot een hoofdpijndossier voor Van Bronckhorst. De aanvoerder is een uitstekend visitekaartje voor de club, maar is misschien te bescheiden om de rol van Kuyt op zich te nemen. Daarnaast viel het in de Champions League-wedstrijd tegen Manchester City op dat Feyenoord zonder de geschorste middenvelder veel lekkerder speelde.