'Ik zei: ik ga eerst naar VI. Toen haakten DWDD, Pauw en RTL Late Night af'
Frank Kramer nam eind 2018 op geruchtmakende wijze afscheid na 25 jaar bij Eurosport gewerkt te hebben. De 71-jarige cultcommentator besprak tijdens de finale van de Amerikaanse play-offs tussen Portland Timbers en Atlanta United over alles, behalve voetbal.
Alleen de geluidstechnicus van Eurosport was live getuige tijdens die beruchte zaterdagnacht. Volgens Kramer kreeg deze weinig mee van de verhalen over Barry Hughes, Fritz Korbach, Frank Sinatra, Willem Wilmink en de nikkelmijn in Canada. Op zondag was de voormalig linksbuiten echter trending topic. "Dat gaf me een prettig gevoel. Dat ik iets had gedaan waar de mensen toch een beetje vreugde uit hadden gehaald", vertelt hij aan De Volkskrant.
De telefoon van Kramer stond roodgloeiend. "Voetbal Inside, De Wereld Draait Door, Pauw, Twan Huys, die me persoonlijk belde of ik in RTL Late Night wilde komen. Ik zei tegen die programma's: ik ga eerst naar VI", aldus Kramer. "En toen waren ze niet meer geïnteresseerd. Het ging ze blijkbaar allemaal om de primeur, niet om de inhoud."
'Excuus aanbieden voor iets ludieks'
Eurosport hechtte blijkbaar wél waarde aan de inhoud. Een paar uur na het afscheid van Kramer publiceerde de sportzender een statement waarin het zich verontschuldigde voor het gedrag van de commentator, tot grote verbazing van Kramer zelf. "We hebben deze kwestie met belangstelling gevolgd en hebben er smakelijk om kunnen lachen. We gunnen het Frank dat hij op een unieke manier afscheid heeft genomen", zou hij zelf geschreven hebben. "Excuus aanbieden voor iets ludieks - hou op."
Kramer had juist naam gemaakt vanwege zijn unieke commentaarstijl. "Op een gegeven moment ging ik elke week tijdens de wedstrijd mijn eigen rubriekjes doen: beurs, klimaat, politiek", vertelt hij. "Toen broeide langzaam maar zeker het idee om eens een hele uitzending vol te lullen met dit soort flauwekul."
Dat Kramer vooral werd ingezet tijdens de meest obscure voetbalwedstrijden, maakte zijn beroep er niet makkelijker op. "Stel, je moet een wedstrijd van Oman van commentaar voorzien. Je kon de ambassade van Oman bellen. Of je belde een Omaans restaurant in Amsterdam." Volgens de commentator werd het hem echter nauwelijks kwalijk genomen wanneer hij eens een foutje maakte. "Als ik bij Ivoorkust riep dat Coulibaly aan de bal was en het bleek later Traoré te zijn, tja, dat viel bijna niemand op."