Strand Larsen: "Tegen zo'n kans kun je geen nee zeggen, dan is er iets mis met je"

20 april 2022 om 22:08

Jörgen Strand Larsen kreeg als tiener de kans om zich bij het grote AC Milan te bewijzen. Dat avontuur eindigde al na één seizoen, maar de Noorse spits speelde zich in eigen land bij Sarpsborg weer in de internationale kijker en maakte medio 2020 plotseling een transfer naar FC Groningen.

Vader Strand Larsen is sportjournalist en had de primeur. "Dat moment zal ik nooit meer vergeten. Ik was op bezoek bij mijn ouders en mijn vader kreeg telefoon. Dat gebeurde continu, want hij werkt als sportjournalist. Ik zag alleen dat dit een bijzonder telefoontje was", aldus de 22-jarige spits in gesprek met Voetbal International. Strand Larsen vreesde even het ergste. "Na een paar seconden begon hij gelukkig te lachen en stralen. Hij hing op en vertelde me het grote nieuws, waarop ik bijna van mijn stoel viel. AC Milan, crazy shit."

De toen zeventienjarige spits twijfelde geen moment. "Tegen zo'n kans kun je geen nee zeggen, dan is er iets mis met je." Strand Larsen kwam echter niet verder dan de Primavera en keerde na één jaar alweer terug naar Noorwegen. "AC Milan had me gehuurd met een koopoptie, dat doen ze vaak met jonge spelers uit het buitenland. In die koopoptie stond een vast bedrag, maar Milan wilde een lagere prijs uitonderhandelen en daar ging Sarpsborg niet mee akkoord. Voor mij was dat heel even balen, maar ik kon er al snel mee leven."

Strand Larsen pakte de draad namelijk weer op en kon in 2020 opnieuw het vliegtuig pakken. De transfer met FC Groningen kwam net na een interland tussen Jong Oranje en Jong Noorwegen tot stand. "Wat ik toen nog niet wist, is dat mijn zaakwaarnemer buiten mij om al heel veel met de club had geregeld. Hij had dat voor mij stilgehouden, omdat hij wilde dat ik me zou focussen op die interland." Na die interland kwam de aap uit de mouw, in de vorm van een reeks appjes. "Je transfer naar FC Groningen is bijna rond, was de laatste. Ik was dolgelukkig maar vooral stomverbaasd. Daardoor stond ik een dag later dus met slechts een plastic tasje in Groningen."