'Geen bal aanraken tijdens de training vinden ze hier in Italië doodnormaal'
Het Italiaanse voetballeven past Bram Nuytinck wel. De verdediger van Udinese, middenmoter in de Serie A, is er een grote meneer geworden en leerde de fijne kneepjes van het vak van stopper. In gesprek met VoetbalPrimeur verhaalt hij over tactische superioriteit, passie en trainen zonder bal.
De Italiaanse competitie wordt weleens het walhalla voor verdedigers genoemd en Nuytinck kan er zeker over meepraten. Al vijf jaar maakt de linkspoot uit Malden deel uit van de verdediging van Udinese en dat heeft hem vooral op tactisch vlak veel gebracht. "Ik ben echt verbeterd als verdediger", zegt hij tegen deze website. "Als ik nu terugkijk naar wedstrijden die ik vroeger voor bijvoorbeeld Anderlecht speelde, dan weet ik dat ik echt stappen heb gezet. Positioneel goed staan als verdediger is hier enorm belangrijk en dat heb ik wel echt verbeterd."
Dat ging niet vanzelf. Trainers in de Serie A moesten Nuytinck en andere spelers uit het buitenland veelvuldig wijzen op de geldende afspraken. "Ik ben een keer goed op mijn plek gezet door een trainer, die videobeelden liet zien. Die vond dat ik helemaal verkeerd stond, net als alle andere jongens die niet Italiaans waren en daar voor het eerste seizoen zaten. Mij werd verteld dat ik heel anders moest staan en dan vraag je je af of dat wel klopt, omdat je het anders geleerd hebt bij andere trainers. Nu weet ik niet beter."
De harde benadering van trainers heeft er volgens de voormalig verdediger van NEC en Anderlecht ook mee te maken dat de belangen groot zijn. "Dit is een topcompetitie en zelfs bij Udinese, een club in de middenmoot, zijn de belangen heel groot. Het gaat hier gewoon om het resultaat en ik las laatst dat Matthijs de Ligt daar ook iets over had gezegd. Hij zei dat hij bij Juventus wel eens slechte wedstrijden speelde, maar dat er wel met 1-0 werd gewonnen van een laagvlieger en dat iedereen dan blij was. Matthijs vond dat gek, maar nu weet hij dat dat hier heel normaal is."
Wat in Italië ook de normaalste zaak van de wereld is, is trainen zonder een bal aan te raken. Dat was een verrassing voor Nuytinck toen hij in zijn eerste weken op de club kwam. "Ik kwam hier aan en toen zag ik dat er geen ballen lagen. Ik vroeg toen aan een teamgenoot wat er stond te gebeuren, maar die zei dan dat er alleen maar fitness op het programma stond en dat het gewoon rennen werd zonder een bal aan te raken. Vond hij doodnormaal. Later snap je dan dat een club als Udinese het moet hebben van fitheid om resultaat te halen in de Serie A."
De Italiaanse voetbalcultuur is gestoeld op het heilige resultaat, maar ook op passie. Fans, trainers en clubbestuurders maken dat voetbal de belangrijkste bijzaak ter wereld is op de laars en daar geniet Nuytinck wel van. "De beleving is echt gigantisch. Soms is dat niet even makkelijk, want in mijn eerste twee jaar had ik zes trainers en veranderde er in de directie ook het nodige. Dan ligt de druk er wel op, maar het is wel mooi om te zien hoe ze hier met het voetbal bezig zijn."
Die passie is ook wat de verdediger uit Malden altijd aanhaalt als collega-voetballers hem vragen naar de overstap naar Italië. Er zijn echter ook negatieve kanten. "Je moet weten dat als het niet goed gaat, je ook de andere kant van de gepassioneerde mensen ziet. Als je een paar keer verliest, kan je voor een week naar een hotel gestuurd worden zonder je familie dan te zien. Maar ook dat hoort er hier gewoon bij. Het is hier geweldig en ik kan het Italiaanse leven zeker aanbevelen."