Wereldreiziger Krul (35) kan Nederlandse geschiedenis schrijven: "Ik geloof erin"
De meeste keepers hebben een handjevol clubs op hun CV staan, andere keepers heten André Krul. De 35-jarige wereldreiziger uit Grootschermer heeft zichzelf als doel gesteld om in alle continenten te hebben gespeeld. Krul is hard op weg: alleen Afrika ontbreekt nog. Het verhaal van een keeper die met hard werken en een flinke dosis lef de halve wereld te zien gekregen heeft. En het einde is nog niet in zicht.
Samengevat: Krul speelde voor GSV, AZ, AFC'34, FC Utrecht, Telstar, Sparta, AGOVV, Valletta FC (Malta), Boyaca Chico (Colombia), FC Groningen, Bayamon FC (Puerto Rico), KV Turnhout, SC Cambuur, Iwaki FC (Japan), Spakenburg, Preston Lions (Australië), Ajax, Alemannia Aachen, wederom AZ, VV Katwijk en Glacis United (Gibraltar). Bij laatstgenoemde club, zijn twintigste, zette Krul vorige week zijn handtekening. En dus krijgt zijn wereldreis een vervolg. "Ik ben naar Uganda en Rwanda gegaan om mee te trainen met clubs, tot ik bericht kreeg van een zaakwaarnemer", vertelt Krul.
De vorige keeper van Glacis United, dat een Nederlandse eigenaar heeft, had toegezegd om te blijven, maar bleek ineens vertrokken. De club gooide lijntjes uit naar zaakwaarnemers, waarna Krul benaderd werd. Die trainde op dat moment mee bij AS Kigali uit Rwanda, door lastige regelgeving lukte het daar niet om een contract te tekenen. "Ik had in eerste instantie 'nee' gezegd tegen de zaakwaarnemer, omdat Afrika voor mij voelde als 'nu of nooit'. De eigenaar van Glacis United belde mij daarna zelf op, waarna ik een heel goed gevoel kreeg. Ik heb hier voor drie maanden getekend. Voor mij is dit een prima manier om wat geld te verdienen zodat ik misschien weer een ticket naar Afrika kan betalen, haha. En wie weet wat er na drie maanden gebeurt."
Dit bericht op Instagram bekijken
Krul ging in 2012 zijn eerste buitenlandse avontuur aan en tekende bij Valletta FC uit Malta, om daarna naar Colombia te gaan. "Mijn droom was altijd al om in het buitenland te voetballen, maar het pad dat ik bewandel zat niet meteen in mijn hoofd. Toen ik in Duitsland speelde werd ik er in een interview met De Telegraaf op gewezen dat ik de eerste Nederlander kan worden die op alle continenten heeft gespeeld. Ik heb contact met meerdere zaakwaarnemers en zet niet al mijn geld op één zaakwaarnemer. Dan zeg ik: als je een club voor me hebt, mag jij de deal doen. Ik heb ook wel eens een zaakwaarnemer betaald voor het vinden van een club. Dan spreid je je kansen en in de categorie spelers waar ik in zit, werkt dat beter."
Via-via kwam Krul terecht bij het Japanse Iwaki FC. "Toen ik bij Cambuur speelde vertelde ik een zaakwaarnemer dat ik wel interesse had om weer naar het buitenland te gaan. Hij had contact met Lambert Jager (ex-keeperstrainer Vitesse, red.), die weer contact had met Pieter Huistra, de trainer van Iwaki. Lambert stuurde mijn keepersvideo door, waardoor ik op stage kon komen. Uiteindelijk heb ik daar voor zes maanden getekend, voornamelijk met dank aan Pieter Huistra. Ik denk dat je wel kunt stellen dat ik daar waarschijnlijk nooit zou hebben gespeeld als er geen Nederlandse trainer had gezeten, maar helemaal zeker weet je het nooit."
Krul in Afrika
Je moet het maar doen: zover van huis en continu op jezelf aangewezen zijn. "Of ik last heb gehad van heimwee? Niet echt. In Colombia was het wel heel lastig, moet ik zeggen. Zo lastig dat ik de dagen aan het aftellen was. Rond dag 110 raakte ik de tel kwijt, omdat ik wist dat ik na 130 dagen terug mocht naar Nederland. Dat is natuurlijk geen goed teken. Het was voor het eerst dat ik in een totaal andere cultuur terecht kwam. Het was niet top georganiseerd bij de club, slechte faciliteiten, maar ik werd wel goed geholpen door de mensen in de buurt. Ik brak daar mijn kaken op de training, maar ik mocht van de eigenaar niet terug naar Nederland. Ik moest twee weken door een rietje eten. Je kunt je wel voorstellen dat het in je eentje geen pretje is om dan in een totaal andere omgeving te zijn. Als ik er nu op terugkijk is het een fantastische ervaring geweest. In Japan was het juist heel goed geregeld, al waren de trainingen wel heel zwaar. Ze zijn daar heel punctueel: stipt om 11.00 uur moesten we van het veld af. Maar ook heel gedisciplineerd. Je gaat daar niet zo snel tegen autoriteit in, zoals wij in Nederland wel doen. Ik heb nergens zo hard gelachen als in Japan. Je kunt de mensen daar niet over één kam scheren. We hebben een beeld van 'de Japanner', maar dat bestaat niet."
'Ze kijken je aan wat je in godsnaam komt doen'
De carrière van Krul brengt een hoop onzekerheid met zich mee. Hij ging op de bonnefooi en boekte een vlucht naar Buenos Aires in Argentinië. Onaangekondigd, in de hoop dat een club hem wilde hebben. "Ik had een lijstje met clubs waar ik langs wilde gaan, waaronder Club Atlético Atlanta, dat uitkomt op het derde niveau van Argentinië. Bij de receptie van het stadion vroeg ik wanneer het eerste team trainde. Dan kijken ze je aan wat je in godsnaam komt doen en of je niet bij Boca Juniors moet zijn. Ze dachten dat ik een toerist was ofzo. Een dag later berichtte ik de keeperstrainer via Facebook en hij nodigde me uit bij zijn keepersschool, omdat het eerste team op trainingskamp was buiten de stad. Ik trainde een week mee, maar na twee trainingen werd ik al voorgedragen bij de clubleiding. Helaas mocht de club maar twee transfers doen en ging de voorkeur uit naar veldspelers. Dat is niet doorgegaan."
Geluk bij een ongeluk kwam tweede divisionist Spakenburg op zijn pad. Na veertien wedstrijden daar kon Krul ook Australië van zijn lijstje afvinken. Die transfer kwam tot stand via oud-ploeggenoot Jip Bartels. Met behulp van een zaakwaarnemer kwam Preston Lions op zijn pad, een club op het vierde niveau van Australië. "De zaakwaarnemer adviseerde mij te wachten, omdat ik met mijn CV op het tweede niveau zou moeten kunnen spelen. Maar Jip ging ook naar Preston toe en de aanbieding was gewoon prima. De levenservaring was voor mij het allerbelangrijkste, dus besloot ik te tekenen. In de lagere niveaus in Australië betalen de meeste clubs per wedstrijd. Bij mij was dat 700 Australische dollar netto, omgerekend is dat ongeveer 500 euro. Ik schreef me in bij een bureau dat scheidsrechters en coaches plaatst voor oefenwedstrijden en schoolkampioenschappen. Daar kreeg ik wat geld voor, zodat ik een beetje bij kon verdienen. Ik zat ergens in een oude villa, samen met wat teamgenoten. Ik betaalde 250 euro dollar huur per maand, waardoor ik wat kon sparen. Het leven is daar best duur, maar op de markt was het allemaal best goedkoop. 2000 euro netto is dan gewoon een hele goede aanbieding. Het enige risico was dat ik móest spelen om het geld te krijgen. Want zat ik niet bij de selectie, dan kreeg ik niets. Ik deed er dus alles voor om fit te blijven, uiteindelijk speelde ik ook alles. Ik heb er geen geld verdiend, maar ook geen geld verloren. De levenservaring is het meer dan waard geweest."
Krul viert het kampioenschap van VV Katwijk
"Ik ging pas op mijn 25e naar het buitenland, maar aan de andere kant denk ik dat het beter is als je eerder gaat. Ik was in Nederland zó geprogrammeerd. Niet alleen persoonlijk, maar ook qua voetbal en mindset. Dat maakte het soms lastig om me aan te passen. Ik vond het altijd belangrijk om meteen de taal te leren. Daardoor krijgt men een bepaald respect voor je. Het ging soms allemaal zo snel dat ik geen tijd had om me goed voor te bereiden op een nieuwe cultuur. In Australië heb ik geen problemen gehad omdat het zo Westers en multi-cultureel is. In Colombia was ik de enige Europeaan, in Japan zijn ze helemaal niet gewend aan buitenlanders en word je snel gezien als 'anders'. Toen ik in Afrika was stelde ik mezelf de vraag hoe ik het beste kon dealen met lastige situaties die op mijn pad zouden komen. In Uganda was het bloedirritant dat de assistent-trainer steeds 'faster' riep tijdens een positiespel dat we op een veel te groot veld speelden, waardoor ik me al helemaal kapot liep en echt niet sneller kon. In Colombia zou ik van me af hebben gebeten, maar in Afrika heb ik bewust mijn mond gehouden. Ik nam mezelf voor: verwonder je en erger je niet. Nederlanders vinden overal wat van en klagen sneller over bijvoorbeeld de invulling van een training, terwijl de spelers in Afrika en Japan over het algemeen niet ingaan tegen autoriteit en gewoon de training ondergaan."
Afrika
Nog één avontuur in Afrika, dan is de carrière van Krul compleet. Het gaat lukken, daar is Krul zeker van. "De contacten heb ik daar al gelegd. Afrika is doel nummer één, ik heb bij Katwijk al gezegd dat ik gewoon de wereld in wilde trekken en dingen mee wilde maken. Ik was al dicht bij een contract in Afrika en daarom wil ik het nu echt heel graag meemaken. Hoe meer ik erover praat, hoe enthousiaster ik word. Het moet echt gaan gebeuren, ik geloof erin."