De levensader van Catalonië

Jelmer van der Dussen
BARCELONA

De club is een cultuur, een identiteit waar het jarenlang onderdrukte volk uit Catalonië zich vol trots aan spiegelt. 'Mes que un club - Meer dan een club'. Dat imago draagt Barcelona met zich mee sinds het bewind van de Spaanse generaal Francisco Franco. De dictator beschouwde sinds het begin van zijn bewind in 1939 de Catalanen als overbodig. Een vijandig volk, dat geen waardig onderdeel van het Spaanse koninkrijk was. Alles wat een Catalaans tintje had werd verboden. Het volk was en voelde zich niet meer welkom.

Het stadion van Barcelona, Camp Nou, was heilig grondgebied voor de Catalanen. Het laatste stukje land waar ze nog wel baas in eigen huis waren. Een voetbaltempel, waar het onderdrukte volk de handen ineen sloeg en zichzelf kon zijn. De in emoties gedrenkte menigte van bijna honderdduizend culés schreeuwde vanaf de hoge tribunes wekelijks de blaugrañas naar voren. Want winst voor Barça betekende winst voor heel Catalonië.

Dat beeld is nauwelijks veranderd, zij het dat Barcelona in de laatste paar decennia nog meer op de mondiale toer is gegaan. Maar nog steeds beschouwt Catalonië FC Barcelona als middelpunt van de provincie. Sinds de dood van generaal Franco in 1975 is de noord-oostelijke streek niet meer dat achtergestelde volkje, maar een waardig onderdeel van het koninkrijk Spanje. De aversie jegens het rijke Madrid en de trots op het eigen grondgebied is echter altijd blijven bestaan. En dat maakt de beleving juist zo extravert.

Klik hier voor het gehele FC Barcelona-artikel. Neem voor meer informatie over (voetbal)reizen naar Barcelona een kijkje op de website van Sports & The City: www.sports-thecity.nl.