PSV mist scherpte en stelt teleur in Arnhem

Frans Raaijmakers
ARNHEM

De dichte Gelredome kon de Eindhovense equipe onvoldoende inspireren. In een wedstrijd waarin vooral in de fase voor rust kansen te noteren vielen voor PSV, bleef een doelpuntloze remise van begin tot eind op het scorebord prijken. Vooral het gebrek aan scherpte voor de goal speelde de manschappen van Fred Rutten op.

Het was voor PSV zaak om de bittere nasmaak van de bekerblamage tegen Feyenoord weg te spoelen. Het verlies (0-3) was dan misschien ietwat geflatteerd, de eerste nederlaag in veertig duels kwam behoorlijk aan. Dat beaamde ook trainer Rutten, maar van iets rechtzetten tegen Vitesse wilde hij niets weten. Wel hamerde de coach op het feit dat er een reactie moest komen.

Die reactie kwam in de openingsfase maar mondjesmaat. Het tempo lag daar simpelweg te laag voor. De lijstaanvoerder liet het leder wel veelvuldig in de achterste linie rondgaan, maar de gastheren konden zich steeds gemakkelijk hergroeperen. Derhalve waren er in het begin amper grote kansen te noteren, alleen Ola Toivonen kon een steekbal van Danko Lazovic met de punt van zijn schoen verlengen. Hij stuitte uiteindelijk op het been van Vitesse-goalie Piet Velthuizen.

Naarmate het eerste bedrijf vorderde, nam PSV wel de grip in handen. Vooral de periode vlak voor rust zorgde voor enkele hachelijke momenten voor het vijandelijke doel. De spelvoortzettingen vanaf de rechterkan bleken daarbij gevaarlijk. Zo konden Andre Ooijer en Stanislav Manolov het leder vlak voor Velthuizen met de kruin verlengen, maar beiden leken te schrikken van de kans die hen geboden werd. Ook met dynamiet uit de tweede lijn bleken de Eindhovenaren niet succesvol.

In het begin van de tweede helft kwam Nordin Amrabat de Eindhovense gelederen verstrerken, ten koste van Danny Koevermans. De bonkige spits was opnieuw onzichtbaar en is sinds zijn terugkeer van een hardnekkig blessure hopeloos uit vorm. Het zal Rutten de nodige hoofdbrekens opleveren, want met het vertrek van Jonathan Reis en het posteren van Toivonen op het middenveld, zit de coach dun bezaaid in de spitsen. Amrabat werd daarom de diepste man.

Maar het hoeveelheid gevaar dat de gasten in het laatste gedeelte voor de pauze creëerde, zwakte af in de tweede helft. Sterker nog, Vitesse kwam af en toe ook gevaarlijk opzetten. Zo kreeg Santi Kolk binnen een minuut twee keer de gelegenheid om de alertheid van Andreas Isakson te testen. Eerst met de wreef na een pass van Lasse Nilsson, daarna met het hoofd na een voorzet van Onur Kaya. Het net bleef echter onberoerd.

Toch kreeg de thuisploeg in de gaten dat er een stuntje in zat. Het publiek ging zich roeren en Vitesse zocht frequenter de aanval. Daardoor ontvouwde zich een slotfase waarin beide teams kansen hadden op een voorsprong. De winnende treffer werd niet meer bijgeschreven, al was Amrabat met een schuiver net naast nog dichtbij