Vincent verslaat: Goed zoeken naar de Nep-Koreaan
Vincent de Vries
KAAPSTAD
In het Greenpoint Stadium worden ze in ieder geval gesteund door een stel Chinese acteurs die door de Noord-Koreaanse overheid is ingehuurd.
Het was zondag even goed zoeken wilde je in de stad de nep-Noord-Koreaan vinden. Maar tijdens de open training in het stadion, een dag voor de confrontatie met de Portugezen, verschenen er dan toch ineens een paar. Chinese acteurs, zangers en komieken van het Chinese Star Football Team die met Noord-Koreaanse vlaggen en sjaaltjes 'hun' favoriete team aanmoedigen. En warempel, het zag er nog echt uit ook.
Het is ongetwijfeld weer een vondst van dictator Kim Jong-il, die op deze manier toch nog zijn rood met blauwe vlag met die ster in de stadions te zien krijgt. Dat was anders niet mogelijk, omdat hij zijn onderdanen ? en dus ook de voetbalfans ? nog altijd verbiedt het (af)gesloten land te verlaten. Verhalen dat Kim weleens de enige is in het voetbalmaffe Noord-Korea die deze beelden ziet, werd gisteren maar weer eens ontkend.
"Ik weet zeker dat de bevolking van Noord-Korea ons tegen Portugal aan het werk zal zien", benadrukte bondscoach Kim Jong-hun op een drukbezette persconferentie waarbij overigens geen enkele pers uit Noord-Korea aanwezig was. Dat er überhaupt een Noord-Koreaanse vlag op een WK aanwezig wappert, is uniek.
Of beter gezegd: dat is in de geschiedenis nog maar één keer voorgekomen. Al had het weinig gescheeld of in 1966, tijdens het WK in Engeland toen Noord-Korea er voor de eerste keer bij was, had die niet eens gewapperd. Vanwege de Koreaanse oorlog weigerde het Westen (lees: Engeland) aanvankelijk de vlag op te hangen. Het land wilde Zuid-Korea niet onnodig kwetsen.
Daniel Gordon, de Engelsman die een indrukwekkende documentaire maakte over de Noord-Koreaanse ploeg van 1966, vertelde me onlangs dat de FIFA het uiteindelijk zo hard speelde en zelfs dreigde om het WK van Engeland af te pakken. De Britten wisten niet hoe snel ze de geweigerde visumaanvragen moesten goedkeuren en de vlag moesten hijsen.
Dat probleem kennen ze in Zuid-Afrika niet. Sterker nog, ik zie hier, pal voor mijn guesthouse nabij het indrukwekkende Greenpoint Stadium, elke dag in volle glorie de Noord-Koreaanse vlag wapperen. Die hangt er zelfs zo goed bij dat je denkt alsof die elke dag gestreken is. Maar zo ver gaat de voorliefde voor Noord-Korea hier niet. Ter info: de vlag hangt gewoon bij de vlaggen van de andere landen die in Kaapstad hun eerste poulewedstrijd spelen. Puur uit beleefdheid dus.
Kim Jong-il zou dat vast anders zien. Of beter gezegd: zou dat vast anders laten zien, getraind in het manipuleren van beelden als hij is. Het zou me niks verbazen als de grillige dictator juist die andere vlaggen van een foto laat verdwijnen en daarvoor in de plaats zijn foto erin shopt. Inclusief springende meisjes die huilend van geluk naar de Grote Leider kijken, gooiend met de mooiste bloemen. Exact zoals we kennen van de beelden uit Noord-Korea na weer een parade vol machtsvertoon.
Maar Kim Jong-il vergeet dat de realiteit anders is. Dat ik daar, vlak bij mijn guesthouse, nog altijd geen huilende meisjes met bloemen heb gezien, laat staan een foto van de Grote Leider. Ik wil best een bloemetje leggen, desnoods leen ik daarvoor even de sympathieke serveerster van restaurant Doppio hier om de hoek. Graag zelfs. Maar dan wel in ruil voor het doorgeven van de rechtstreekse beelden in plaats van oude of helemaal geen beelden, zoals wordt beweerd.
Want exact 44 jaar na het WK in 1966, toen Noord-Korea de verrassing én de lieveling van het toernooi werd, zijn ze dat in Pyongyang op z'n minst verplicht. Al is het alleen om te laten zien dat sport en politiek totaal niks met elkaar te maken hebben.