Oranje plaatst zich voor derde WK-finale

Frans Raaijmakers
KAAPSTAD

Ruim 32 jaar na dato staat Nederland weer in een WK-eindstrijd. Na de verloren finales in 1974 en 1978 krijgt Oranje zondag in Johannesburg de kans om de eerste wereldtitel uit de geschiedenis te pakken. Spanje of Duitsland zal daarbij als lijdend voorwerp moeten fungeren.

In de halve eindstrijd sloeg de ploeg van Bert van Marwijk na rust toe. Via treffers van Sneijder en Robben nam Oranje een onoverbrugbare voorsprong. De aansluitingstreffer van Maxi Pereira kwam te laat, maar betekende wel de eindstand: 3-2.

Voor de pauze oogde Oranje scherper en frisser dan in de eerste helft tegen Brazilië het geval was. De ploeg van Bert van Marwijk gaf weinig weg en had een veldoverwicht. Na twintig minuten werd dat overwicht uitgedrukt in de score. De manier waarop was om in te lijsten. Aanvoerder Van Bronckhorst nam de bal vanaf dertig meter op de wreef. Het speeltuig verdween diagonaal via de paal in de kruising: 1-0.

Uruguay had in de openingsfase niet veel in te brengen. Pas tien minuten voor rust werd goalie Maarten Stekelenburg voor het eerst aan het werk gezet. Een slap rollertje van Alvaro Pereira illustreerde de onmacht van de Zuid-Amerikanen. Oranje had zijn zaakjes op orde. Dat het met de sfeer in het team ook wel goed zit, bleek na de aanslag van Martin Caceres. De Uruguay schopte Demy de Zeeuw in het gelaat, waarna het hele elftal van Nederland verhaal ging halen.

Het leverde uiteindelijk een gele kaart op voor de dader en Sneijder, die zich iets te nadrukkelijk in het opstootje liet gelden. Het was des te vervelender dat Oranje zich voor rust nog liet foppen. Diego Forlan, die zijn ploeg Atletico Madrid dit seizoen ook al de Europa League-cup bezorgde, legde van ver aan. Via een zwabber verdween het leder achter Stekelenburg, die niet vrijuit ging. Het was alweer de vierde treffer van Forlan tijdens deze editie van het WK: 1-1.

Het tweede bedrijf werd gekenmerkt dor slordige passes en ballen die de beoogde bestemming nimmer bereikten. Van Bronckhorst moest vlak na rust een bal met zijn kruin van de lijn werken na een zwakke terugspeelbal van Khalid Boulahrouz en Forlan nam uit een vrije trap Stekelenburg onder vuur. Het was in een fase na rust waarin Oranje de grip kwijtraakte.

Twintig minuten voor tijd schudde Nederland alles van zich af en besliste het duel in een tijdsbestek van een paar minuten. Allereerst was het Sneijder die met zijn vijfde WK-goal Nederland op de juiste koers bracht. Zijn lage schuiver, getoucheerd door Pereira, verdween in de verre hoek: 2-1. Een paar minuten later besliste Robben, op aangeven van Dirk Kuyt, op koninklijke wijze met zijn hoofd het duel. De derde WK-finale voor Oranje was daarmee een feit: 3-1.

Terwijl de Nederlandse fans op de tribune spontaan de polonaise inzetten, kreeg Robben in de slotfase nog de kans om de score verder uit te bouwen. Zijn wippertje belandde echter in de handen van Uruguay-goalie Fernando Muslera, tot grote ontzetting van Van Marwijk.

Die ontzetting werd even later nog groter toen Pereira kans zag in de 92e minuut de 3-2 binnen te schieten. Ondanks de ruim vier minuten extra tijd hield Oranje stand. De bondscoach had even later namelijk alle reden tot juichen, na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Ravshan Irmatov.