Paauwe hervindt plezier in Valenciennes

Onder de rook van Stade Nungesser werkt de selectie van de Noord-Franse voetbalclub Valenciennes deze ochtend een rustige training af. Gemoedelijkheid overheerst. Een groepje tieners vergaapt zich aan de verrichtingen van de spelers tijdens de oefensessie en klapt af en toe voor een individuele actie. Plots ontstaat lichte ophef. Een balvirtuoos die tot genoegen van de dertig aanwezige toeschouwers zijn tegenstander voor de derde keer op fraaie wijze passeert, krijgt van de volgende opponent ter hoogte van de middellijn een flinke tik op de enkels. Een afkeurend handgebaar van het slachtoffer volgt. De dader is Patrick Paauwe en wijst ten teken dat hij het niet begrijpt met zijn vinger naar zijn oor en haalt vragend de schouders op. ?Door de taalbarrière is het lastig je te profileren. Ze spreken hier geen Engels, alleen Frans. Het is vooral met handen en voeten duidelijk maken wat je bedoelt?, zegt de 31-jarige Paauwe. 1973Vijf minuten na afloop van de ochtendtraining trekt de geboren Drontenaar, op weg naar de kleedkamer, de perschef van de promovendus aan zijn colbert. In gebrekkig Frans, aangevuld met een vleugje Engels vraagt hij de vrolijke verschijning of er ?space? is voor ?un journaille de Pays Bas?. De persman van Valenciennes kijkt eerst bedenkelijk, maar zegt dan lachend: ?Ah, un interview. Pas de problem? Twintig minuten later schuift Paauwe aan, maar niet voordat hij eerst de zes andere aanwezige journalisten de hand heeft geschud. ?Dat is gebruikelijk, dat doet iedere speler hier. Ik word er gek van. Iedere dag, iedereen een hand geven. Maar goed, dat is aanpassen hé?, glimt Paauwe. Gaandeweg het gesprek merken we de Franse gewoonten. Gedouchte spelers schudden na de training in het perslokaal iedereen de hand. Van wasjuffrouw tot journalist; de ?bonjours? en ?ca va?s ? vliegen je om de oren. Na een flinke slok water, verhaalt Paauwe uitgebreid over zijn eerste periode bij de Noord-Franse club. ?De eerste vier maanden verliepen moeizaam. Ik woonde met het gezin nog niet in het huis dat we wilden. In december hebben we onze nieuwe woning hier betrokken. Daardoor neemt het vertrouwen en plezier toe. Ik zit momenteel beter in mijn vel, dan mijn laatste periode bij Feyenoord.? De oud-international had nog een contract voor één seizoen bij de Rotterdamse club, waarmee hij in 1999 landskampioen werd en drie jaar later de UEFA Cup in de wacht sleepte. In de jaren die vorderden bleven prijzen uit. Na het winnen van de Europese bokaal in 2002 kreeg Paauwe niet meer het ?lekkere? gevoel van die seizoenen daarvoor. Een periode van tegenwind volgde. De middenvelder kijkt door die tegenslagen anders tegen het leven aan. ?Ik ben gereserveerder geworden. Denk veel meer na over hoe en wat ik zeg. Vroeger was ik zwart of wit. Nu ben ik grijs. Dat komt ook omdat ik vader ben geworden. Vroeger stond alles in het teken van voetbal, nu komen mijn twee kinderen op de eerste plaats.? Paauwe relativeert verder: ?Je ziet dat aan de ene kant alles mooi kan zijn, maar dat het razendsnel weer afgelopen kan zijn. Voetballers worden vaak op een voetstuk geplaatst, dan denk ik: ?Moet dat nu.? Wij zijn ook maar gewoon mensen, die af en toe tegen een balletje aanschoppen. Dat gaat ook de ene keer beter als de andere. Soms heb ik zoiets, als het allemaal negatief is: ?doe even rustig?. Ik wil ook graag dat het goed gaat. Ik vind kritiek prima, maar dan moet dat wel op een nette manier gebeuren. Niet mensen ongenuanceerd beschadigen. Dat is oneerlijk, maar dat gebeurde in die tijd zonder overwinningen wel. Daarom sta ik niet graag in de schijnwerpers. Laat elkaar in waarde.?Na een periode van acht seizoenen Feyenoord, met enorme pieken en diepe dalen, zocht Paauwe een andere uitdaging: ?Ik was na acht jaar Feyenoord toe aan iets anders: een grote competitie in het buitenland. Gezien mijn leeftijd moest het nu gebeuren. Daarnaast wilde ik me als mens verder ontwikkelen.? 1974Resteert de vraag: waarom Valenciennes?. ?Er kwam in eerste instantie geen club die aan mijn eisen voldeed. Ik ga niet voor de helft ergens anders voetballen. Ik had wel vakantie kunnen vieren bij Madeira in Portugal. Of in Duitsland. Maar als ik eerst op stage moet komen, heb ik mijn onzekerheden. Terwijl ik bij Feyenoord nog een contract voor een jaar had en basisspeler was?, analyseert Paauwe de opties. Resoluut vervolgt hij: ?Ik wilde een trainer hebben, die het in me ziet zitten. Die me vertrouwen geeft. Antoine Kombouare, de trainer van Valenciennes belde me in de vakantie op en gaf me direct een prima gevoel. Met een goed verhaal heb je bij mij een streepje voor.? Valenciennes staat letterlijk en figuurlijk in de steigers. Een groot billbord aan de voorzijde van het huidige, verouderde Stade Nungesser verklapt dat op diezelfde plaats over anderhalf jaar een nieuw stadion wordt opgeleverd. Dat blijkt de laatste fase in het rehabilitatieproces, die de club de voorbije dertien jaar doormaakte. In 1993 verloor Valenciennes zijn profstatus wegens een omkoopschandaal waar onder meer ook Olympique Marseille bij betrokken was. De club dobberde enkele jaren stuurloos rond in de spelonken van het Franse voetbal. In 2005 kreeg Valenciennes de profstatus terug. Prompt promoveerden de roodhemden in twee jaar tijd van de tweede naar de hoogste divisie Paauwe: ?Twee jaar geleden was dit nog een veredelde amateurclub. Je merkt aan alles dat de club zo snel mogelijk wil professionaliseren. Een nieuw stadion is daar het bewijs van.? Ondanks het feit dat Valenciennes op steenworp afstand van Nederland ligt, Breda is per auto twee uur rijden, noemt Paauwe Frankrijk een ?andere wereld?. Een voorbeeld: ?Tussen twaalf en twee ?s middags ligt het leven hier stil. Iedereen zit dan uitgebreid in restaurants te eten. Fransen nemen daar de tijd voor. Dan wordt er ook echt niet getraind.? Verder somt Paauwe de verschillen in voetbalinzicht tussen Frankrijk en Nederland op. ?In Nederland wordt er veel meer getraind op positiespel. Hier zijn lange partijen spelen normaal. Ook al worden er fouten gemaakt, gewoon doorspelen. In Nederland denken we veel meer na over voetbal. In Frankrijk voetballen ze met het hart.? 1975Dat gevoelsvoetbal is allemaal wel leuk en aardig, maar feit is dat Noord-Franse club momenteel bivakkeert in de kelder van de Ligue 1. Met zes ploegen is Valenciennes in een verhitte strijd tegen degradatie verwikkeld. Een wereld van verschil met zijn periode bij Feyenoord. In Rotterdam speelde hij doorgaans om de prijzen. Paauwe: ?Dat wist ik vooraf. Als ik dat niet zou willen, had ik niet moeten gaan. Handhaving met Valenciennes zie ik als een prijs. Overigens heb ik met De Graafschap ook degradatievoetbal gespeeld. Dus ik weet wat het is.?