Hongerige Redan wil weer brullen

Topfit is hij, gretig. Maar, wachtend op een club waar hij zich wekelijks kan profileren op het hoogste niveau, houdt hij zijn conditie op peil bij het tweede elftal van AZ.

Fabian Bijman
ALKMAAR

Zelf noemt hij zich beeldend een leeuw die op zoek is naar vlees. Dolend over de steppe begint de leeuw, die alsmaar zijn honger niet weet te stillen, aan zichzelf te vreten. Totdat ook dat niet meer mogelijk is. "Het is zwaar", verzucht Redan nog maar eens. "Elke ochtend sta ik weer om kwart voor acht bij Mounir (El Hamdaoui, red.) voor de deur om samen met hem naar Alkmaar te rijden. Makkelijk is dat niet. Ik heb niets om naar toe te leven. Ik train, ga weer naar huis, om de volgende dag opnieuw te trainen. Verdomd moeilijk als je weet dat er in het weekend geen wedstrijd voor je op het programma staat. Ik ben mentaal sterk. Maar dit vreet aan je. Ik hou het nog wel even vol, maar kan haast niet wachten tot ik weer een wedstrijd mag spelen."

Redan mist het gevoel, de prikkel waar een profvoetballer voor leeft. De wedstrijdspanning in de kleedkamer, het zenuwachtige getrappel in de catacomben voor aanvang van een duel, de geur van het vers gemaaide gras bij het betreden van het veld in een volgepakt stadion. Hoe anders had het kunnen lopen. Redan, wiens contract bij Willem II eind 2007 ontbonden werd, tekende afgelopen zomer een contract bij AEP Paphos. De spits, die het eerste halfjaar van 2008 op huurbasis uitkwam voor zijn oude club RBC Roosendaal, zag het Cypriotische avontuur helemaal zitten. Maar er kwam een kink in de kabel. De medische staf van Paphos had bij het bekijken van de medische geschiedenis van Redan een essentieel punt over het hoofd gezien.

De nietsvermoedende Redan genoot na de eerste drie trainingsdagen in dienst van zijn nieuwe werkgever  van een vrije dag toen hij een belletje kreeg. Het strand van Paphos, een door toeristen geliefde stad op het zuidwestelijke deel van het eiland in de Middellandse Zee, was de plek van bestemming. Samen met ploeggenoot Joost Terol, de oud-doelman van onder meer Sparta Rotterdam en FC Utrecht, praatte Redan na een roerige tijd over zijn nieuwe start. Even weg uit Nederland. Het land waar hij zich opgejaagd wild voelde. Twee jaar lang zou hij de clubkleuren van de Cypriotische club verdedigen, maar tot ook maar één officiële wedstrijd kwam het niet.

"Iedereen weet dat ik twee keer zwaar geblesseerd ben geweest", zegt Redan luid. Onbegrip. "Twee keer mijn kruisbanden afgescheurd. Dat is algemeen bekend. Dat zou een club die een nieuwe speler aantrekt toch al lang moeten weten?" Paphos op zijn beurt dacht echter dat Redan één keer met zijn kruisbanden in de lappenmand zat. Toen de club er achter kwam dat dit niet het geval was, wilden de Cyprioten onder het getekende tweejarige contract uit. "Paphos werd argwanend, dacht dat ik dingen verzweeg. Het risico zou volgens de medici te groot zijn." Opnieuw een flinke tik in het gezicht van Redan, die net een vervelend hoofdstuk in zijn carrière had afgesloten. Hij wel.


Iwan Redan keerde tijdens de tweede seizoenshelft van het afgelopen voetbaljaar terug naar de club waar het voor hem begon: RBC Roosendaal. (Foto Pro Shots)

De Rotterdammer reisde teleurgesteld naar huis en nam via een advocaat contact op de met de wereldvoetbalbond FIFA. Een bemiddelaar schreef het bestuur van Paphos vijf keer aan. Evenzoveel keer bleef het stil. Twee weken terug kwam het deels verlossende hoge woord eruit. De spits werd in het gelijk gesteld. Maar ook de financiële genoegdoening kan de pijn van de werkloze voetballer niet verzachten. "Ik doe het voor het spel, voor het balletje. Het geld komt later wel. Ik houd van voetbal. Ik wil dat mijn kleine en mijn vrouwtje trots op me zijn."

In afwachting van de uitspraak hield Redan bij eredivisionist AZ zijn conditie op peil. Door  een bemiddelingspoging van Kew Jaliens en El Hamdaoui, oud-ploeggenoten van de spits bij Willem II, en een gesprek met Louis van Gaal, belandde Redan bij de Alkmaarse club. "Gelukkig bestaan er op deze wereld heel goede mensen. Daar is Van Gaal er absoluut één van. Net als Marcel Bout (trainer Jong AZ, red.), die mij later ook voor onbepaalde tijd mee liet trainen met Jong AZ."

De trainingen bij AZ waren een verzuchting voor de spits. Redan haakte snel aan en maakte in een aantal oefenwedstrijden zijn opwachting voor de Alkmaarders. Ondanks zijn positie als linkermiddenvelder hield hij een goed gevoel over aan de duels. "Het ging lekker, zowel in die wedstrijden als op de training. Ik zat mezelf, mede door de positieve kritiek van Van Gaal, een beetje gek te maken. Ik dacht: 'Moussa Dembélé zit op de Spelen, Graziano Pellè is geblesseerd; misschien zit er wel wat meer in'." Zijn hoop bleek niet gegrond. Na de terugkeer van de Olympiërs was het avontuur bij de eerste selectie van AZ over voor Redan. Wel mocht hij blijven meetrainen met Jong AZ.

De zwarte bladzijde uit zijn carrière kan niet onbesproken blijven. We schrijven dinsdag 23 januari 2007. In Tilburg vindt het bekerduel tussen Willem II en De Graafschap plaats. De Tricolores maken een moeilijk seizoen door. Onder leiding van trainer Dennis van Wijk was de start goed, maar langzaamaan zakte de club weer naar de onderste regionen van de Eredivisie. Tegen De Graafschap is daar echter niets van te merken. De Superboeren worden in het Willem II-stadion op een 4-2 nederlaag getrakteerd. Maar na afloop wordt niet gesproken over de wedstrijd.

Gedurende het duel krijgt Redan, toentertijd aanvoerder van Willem II, het aan de stok met zijn Belgische ploeggenoot Kristof Imschoot. Nog niet eerder wijdde de spits zo uitgebreid uit over het moment dat zijn carrière veel langer dan verwacht zou bepalen. Wat Imschoot hem exact toeschreeuwde wil Redan niet zeggen ("Dat is absoluut niet voor herhaling vatbaar"), wel laat hij er geen twijfel over bestaan dat de uitlating van de Belg aan alle fatsoensnormen voorbijging. "Het was een respectloze opmerking die totaal niets met voetbal te maken had. Dat pik ik van niemand. Ik stapte op hem af, heb hem drie keer gevraagd of hij het écht tegen mij had. Op het moment dat ik mijn hoofd naar voren boog, trok hij het zijne weg." Een kopstoot was het oordeel.


'De Kopstoot' zorgde voor een vervroegd einde van Redans verblijf bij Willem II. "Het deed me pijn zo aan de schandpaal genageld te worden." (Foto Pro Shots)

Van Wijk nam het op voor zijn aanvoerder, de KNVB sprak hem vrij en ook na zelf de beelden keer op keer bekeken te hebben, kan Redan er nog altijd niet over uit dat het incident hem blijft achtervolgen. "Ik praat mijn actie niet goed. Absoluut niet. Ik had niet op die manier op hem af mogen stappen. Maar wat hij zei? Dat verwacht je van niemand. Zéker niet van een ploeggenoot." De club wilde van niets weten en stelde zijn spits zonder pardon op non-actief. Het begin van het einde van Redan in Tilburg. "Ik weet nog steeds niet wat er precies nog meer speelde, maar ik vind het jammer dat het zo moest eindigen."

Na een verhuurperiode, Redan vertrok voor een half jaar naar Cardiff City, meldde de Rotterdammer zich keurig voor de eerste training van het seizoen 2007/2008 bij de club waar hij nog een seizoen onder contract stond, Willem II. Daar kreeg hij echter te horen dat hij niet langer welkom was. "Ik stond met mijn bek vol tanden. Er volgde een goed gesprek met het bestuur en ik besloot me aan te sluiten bij Jong Willem II." Maar het beloftenelftal was niet het podium waar Redan wilde schitteren. In overleg met de club kwam hij eind 2007 een ontbinding van zijn lopende contract overeen. Niet veel later sloot hij zich aan bij RBC Roosendaal, de club waar hij 1999 zijn competitiedebuut maakte.

Na de affaire Paphos blijft het echter stil in huize Redan, die voordat hij op Cyprus een contract tekende dicht bij een overgang naar onder meer NEC was. "Die vermeende kopstoot zorgt ervoor dat ik nu al onnodig lang zonder club zit, daar ben ik van overtuigd. Het deed me pijn zo aan de schandpaal genageld te worden. Ik weet heel goed dat mijn actie niet goed is geweest, maar het is jammer dat het me nog steeds achtervolgt. Ik ben geen slechte man. Iedereen die mij kent weet dat ik geen lastige jongen ben. Ik baal ervan dat er zoveel gesuggereerd wordt. Allemaal onzin."


Redan: "Ik ben geen slechte man. Iedereen die mij kent weet dat ik geen lastige jongen ben." (Foto Pro Shots)

Inmiddels heeft hij zijn hoop gevestigd op de aankomende transferperiode. Alhoewel Redan op welk moment dan ook een contract kan tekenen, weet ook hij dat clubs vaak pas wanneer de transfermarkt open is om zich heen kijken. Terwijl vriend El Hamdaoui inmiddels gearriveerd is, spreekt Redan nogmaals zijn ongeloof uit. "Lee Bowyer en Kieron Dyer stonden vechtend op het veld, het gebeurt wel vaker; allen spelen zij gewoon hun wedstrijden. Ik vind dat ik veel te hard gestraft ben."

In afwachting van wat komen gaat toont Redan zich in elk geval strijdbaar. De spits is fit, gretig en nog lang niet van plan zijn voetballoopbaan te beëindigen. "Ik weet wat ik kan. Ik heb met AZ meegetraind en kon op dat hoge niveau goed meekomen. Ik zit nu weer op Eredivisie-niveau. Het enige dat ik mis is wedstrijdritme. Conditioneel is alles dik in orde, maar dat is maar zestig procent van het hele pakket. Ik wil nu gewoon weer een shirt met het embleem op mijn borst van een club waar ik alles voor kan geven. Ik ben een leeuw op zoek naar een stuk vlees waar ik nog lang op kan kauwen."