Berger: "Ik ben een speler voor de Eredivisie"

Goede seizoenen werden opgevolgd door blessures en pech. "Het is gewoon klote als je niet een aantal jaren achter elkaar een vast niveau vast kan houden, je wordt op die manier steeds teruggeworpen", is de alleszeggende reactie van de persoon in kwestie hierop.

VoetbalPrimeur zocht Ruud Berger op in Waalwijk, waar men na twee seizoenen Jupiler League weer langzaam aan gewend aan het raken is aan de Eredivisie. In het kleine, maar uiterst sfeervolle sponsorhome neemt de inmiddels 29-jarige aanvallende middenvelder alle tijd om het hoe en waarom uit zijn voetballeven te bespreken.

André Trompers
WAALWIJK

Het voetbalspelletje werd 'kleine Ruud' met de paplepel ingegoten. "Bij ons thuis ging het over voetbal, mijn vader was al jong trainer en als klein jongetje kwam ik natuurlijk ook bij de club. Aan tafel ging het ook weer over voetbal. Van horen zeggen weet ik dat ik toen ik kon lopen vanuit mezelf al gelijk wilde voetballen, het is er bij mij dus zeker niet ingepraat."

Berger junior bleek aanleg te hebben en al snel kwam hij terecht in de jeugdopleiding van FC Utrecht, waarvoor hij in het seizoen 1998/1999 debuteerde in het eerste elftal. Het was op dat moment een droom die uitkwam, maar de geboren Utrechter had meer ambitie. "Ik wilde definitief doorbreken en ik vind het nog altijd jammer dat dat niet gelukt is."



In het seizoen 2000/2001 haalde Utrecht voor het eerst sinds lange tijd weer eens Europees voetbal, een ervaring die Berger nooit meer zal vergeten. "Die tocht door de kanalen was fantastisch, overal stonden mensen." Aan het Europese voetbal mocht de toenmalige jongeling echter niet ruiken. "Ik heb bewust gekozen om een stapje terug te doen en meer aan spelen toe te komen. Allemaal met het doel om via een omweg toch weer in de Eredivisie terecht te komen."

Een moeilijke beslissing, temeer zijn vader op dat moment technisch directeur was in Utrecht. "Hij beslist dus in feite over spelers en ik was een van die spelers. Om het kort te zeggen: die situatie was niet altijd ideaal. In overleg met mijn vader heb ik toen besloten om een treedje lager te gaan spelen."

Henny Spijkerman
De strafschopspecialist kwam terecht in Leeuwarden, waar hij een moeizaam seizoen kende. Gelukkig werd hij 'gered' door Henny Spijkerman, die hij tot de dag van vandaag nog ziet als een heel belangrijke persoon voor zijn carrière. "Na een vervelend jaar bij SC Cambuur heeft hij me naar FC Emmen gehaald. Onder hem heb ik het plezier in het voetbal teruggevonden, daar ben ik hem heel dankbaar voor. Later heeft hij me ook nog naar FC Zwolle gehaald."

"Emmen draaide destijds bovenin mee in de eerste divisie en ook FC Zwolle was in die tijd top. Ik wilde daar laten zien dat ik de stap omhoog weer wilde maken." En na een ruim jaar Zwolle kwam die gewenste club ook. Nadat hij onder Spijkerman nog vier keer had weten te scoren in vijf duels kwam er een einde aan zijn periode in Overijssel. "Het was vlak voor het sluiten van de transferperiode. Verder was er geen concrete interesse van andere clubs, maar RKC was heel concreet. Ik zat destijds goed in mijn vel en de keuze was dan ook simpel. RKC was op dat moment een stabiele club, waar spelers de ruimte kregen om zich te ontwikkelen."

Berger kreeg die ruimte echter niet, want al vrij snel rolde hij in een vervelende blessure. Zijn eerste seizoen in Waalwijk ging daardoor zo goed als verloren en de doelstelling om zich te bewijzen in de Eredivisie moest weer een jaar door worden geschoven. Uiteindelijk slaagde Berger in die missie al ging dat helaas wel samen met degradatie. En dus 'kocht' Berger maar weer een retourtje eerste divisie, wat uiteindelijk een ritje werd van twee jaar.

Zwaar
"Promoveren was fantastisch, al had het eigenlijk al een jaar eerder moeten gebeuren." Waalwijk en omstreken rekende afgelopen seizoen eigenlijk niet op een promotie, maar via de play-offs werd de Eredivisie toch bereikt. Het zullen hoe dan ook 34 zware wedstrijden worden voor Berger en co op het hoogste niveau. "Voor de eerste divisie hadden we een goede selectie." Er vertrokken echter liefst acht spelers. "We hebben de kleinste begroting in de Eredivisie, dan weet je al dat het gewoon heel zwaar gaat worden. Het is elke week knokken en vechten en gelukkig is iedereen zich daarvan bewust."

Berger zelf laat in het gesprek doorschemeren toch wel een grote voorkeur te hebben voor de Eredivisie. "Ik hoor op dit niveau thuis en wil dit graag bewijzen."

Het avontuur
Mocht RKC Waalwijk er onverhoopt niet in slagen om het verblijf in de Eredivisie te verlengen, kan Ruud altijd nog aankloppen bij vader Han Berger, die momenteel actief is als technisch directeur van de Australische voetbalbond. "Ik ben niet zo avontuurlijk als mijn vader, maar ik zeg zeker geen nee als er een mooi avontuur in zit, maar ook dat ligt uiteraard aan het land en het niveau."

De ambitie is er, maar aan de lichaamstaal van Berger is te zien dat hij het in Waalwijk - waar hij nog een doorlopend contract heeft - vooralsnog prima naar de zin heeft. Inmiddels is hij met zijn 29 één van de oudere spelers. "Ik weet me prima te gedragen in die rol." Een leeftijd ook, waarop je als voetballer iets meer kan relativeren en stiekem zelfs al durft terug te kijken op de 'historie', waarbij hij aangeeft dat hij aan ruim tien jaar betaald voetbal amper échte vrienden heeft overgehouden.

"Eigenlijk maar één iemand en dat is Jordy Zuidam. Ik heb samen met hem de jeugd doorlopen bij FC Utrecht en hoewel we beiden voor andere clubs zijn gaan spelen, zijn we altijd beste vrienden gebleven. Ik weet zeker dat wij ook in de toekomst altijd contact zullen houden. Verder merk je vaak dat de band met bepaalde spelers goed is, maar op het moment dat je elkaar uit het oog verliest, verwaterd dat snel. Ik denk dan ook dat ik er niet veel uit over ga houden, dat zegt genoeg."

De periode na het voetbal is overigens iets waar Berger zich nu nog niet al te druk om maakt. Er rest namelijk eerst nog een hels karwei: met 'kleinduimpje' RKC overleven in de Eredivisie.