Conte treurt: "Het is sport, geen oorlog"

Conte zag zijn elftal een voorsprong van twaalf punten realiseren en uitte zijn enthousiasme. "Ik vierde het feest met de fans van Juventus", oordeelde de oefenmeester na afloop. "Ik draaide me om naar de Curva en zag tribunes vol met Juventus-aanhangers. Als ik al niets meer mag vieren met mijn eigen supporters, wat mag ik dan nog wel doen?"

"Met nog één minuut op de klok stonden we met 2-0 voor en lag er een stevig fundament voor de Scudetto. Moet ik dan rekening houden met de manier en plaats van mijn vreugde? Maken we een grap? In plaats daarvan kijk ik naar het welkom van Juventus in de stadions. Ik keek op van het feit dat de spelersbus werd begroet met stokken, stenen en speeksel."

"Mensen begonnen te schreeuwen met jonge kinderen op de arm. Wat is dat voor opvoeding?", vroeg Conte zich af. "Zulke mensen moeten niet meer naar de stadions afreizen, ze moeten zich schamen in plaats van zich af te reageren op vreugde. Ik begrijp dat een nederlaag pijn doet, maar laat het wel realistisch blijven."

"Als zo'n welkom in Bologna normaal gaat worden, dan overweeg ik Italië te verlaten en naar het buitenland te gaan. Elders moet het leven simpeler zijn. Ik kan niet met mijn familie, mijn vrouw en dochter, naar het stadion. Florence is te riskant, Napels idem dito en nu zelfs in Bologna. Het is geen oorlog, maar sport. Op zulke momenten overweeg je te vertrekken", besloot Conte.