Graziano Pellè; Zonnekoning in ontwikkelingsland
Tegenwoordig lijkt het erop dat je je alleen nog de terechte kampioen van Nederland mag noemen wanneer je 34 wedstrijden wint, meer dan 100 doelpunten maakt en het liefst er maximaal 17 incasseert. Enerzijds is er de wens dat een Ajax uit de jaren negentig, of een PSV uit de jaren tachtig Nederland weer in zijn ijzeren voetbalgreep neemt, anderzijds is iedereen maar wat blij met de huidige spanning en onvoorspelbaarheid van de Eredivisie.
Wedijveren in en met Europa is er al lang niet meer bij en die wens moeten we in Nederland ook uit ons hoofd zetten. Met als uitschieter een verloren kwartfinale hier of daar in de Europa League, moeten 'we' het doen. Dat zijn de feiten. De Eredivisie is in een vicieuze cirkel beland en in die cirkel staat één ding centraal: geld. Of in Nederland het gebrek eraan. Meer geld betekent betere spelers, méér spelers ook en dus grotere selecties. Een grote selectie neemt de druk van een vol programma weg en zorgt bovendien voor meer concurrentie in een groep. Voor Nederlandse topclubs is het risico om alles te geven in Europa te groot, het is de angst de broodnodige inkomsten van een nieuw Europees-ticket mis te lopen. Kiezen is er niet bij, dus wordt het – zolang van toepassing – van beiden een beetje.
Meer dan ooit is de Eredivisie de talentpool van Europa en om eerlijk te zijn, heb ik daar net zoals jij vrede mee. De jeugdopleidingen van verscheidene Eredivisie-clubs zijn een blauwdruk voor de allergrootsten der aarde, een groter compliment kun je eigenlijk niet krijgen. Talenten krijgen in de Eredivisie op jonge leeftijd de kans zich te onderscheiden, hetgeen uiteindelijk het Nederlands voetbal in z'n geheel – bijvoorbeeld in de vorm van Oranje – vooruit helpt. En de voetbalfan ziet nog altijd liever een jongen met Nederlandse roots zijn eerste stappen in het profvoetbal zetten, dan een uitgerangeerde buitenlander die geruisloos meehobbelt.
En zie hier: hoe welkom is de wederopstanding van Feyenoord vanuit dat opzicht? Ik denk dat de Rotterdammers niet eerder zo'n grote gunfactor genoten hebben in den lande. Met fris voetbal, gebracht door veelal jongens die van kleins af aan door Feyenoord zijn grootgebracht keerde de Stadionclub terug aan de top. En nee, dat gaat niet in één steile lijn omhoog. Het is een weg van vallen en opstaan, maar ook die slingerweg is adorabel om op de voet te volgen.
Met de opkomst van een nieuwe generatie is er ook sprake van een nieuwe mentaliteit, zo voelt het althans. Niet meer wordt een topclub verplicht om een wedstrijd met 5-0 te winnen en ook nog eens fenomenaal voetbal op de mat te leggen, het gaat om de knikkers. De punten, Wout, die tellen. Hóe die worden behaald is alleen voor analisten en romantici een bedenkelijke twist. Door de terugloop van de budgetten en de recente opmars van 'het achterland' is er eerder sprake van een gezond voetbalklimaat, dan armoede. Uiteindelijk zorgt een bredere top voor meer weerstand en zal dit de ontwikkeling van talenten alleen maar ten goede komen. Ontwikkelen en verkopen, schoenmaker anno 2013 blijf bij je leest.
Stiekem wil iedereen Pellè zijn
Als we dan toch in de Feyenoord-hoek zitten. De kopgoal van Graziano Pellè tegen VVV-Venlo, vrijdagavond. Wát een klasse, wát een kunde. We mogen gerust stellen dat Pellè dit seizoen dubbel en dwars sportief wraak genomen heeft op zij die hem tijdens zijn verblijf bij AZ week in, week uit de grond in trapten. Pellè bleef mooi lachen, bleef vriendelijk en bleef hard werken. En zie hier; gebruik Pellè op de juiste manier en opnieuw heeft het oog van de meester, in dit geval Louis van Gaal, het goed gezien.
Vorig seizoen was er John Guidetti, maar wie in Rotterdam heeft het nu nog over de Zweed? De koning is dood, lange leve de koning. Grazie mille. Pellè schiet, kopt en glijdt ze vanuit alle hoeken en standen met de klasse en stijl van een Italiaans mode-icoon in een afgesneden maatpak binnen, uitstekend bediend door ouderwetse buitenspelers met een prima voorzet in de benen. Johan Cruijff en al zijn volgers zullen met een juichend voetbalhart naar het Feyenoord van dit seizoen kijken.
Een kop waar Brad Pitt bleekjes van wegtrekt, het lichaam van een Romeinse gladiator en het Torinstinkt van 'Pipo' Inzaghi, stiekem wil elke man Graziano Pellè zijn. Maar is hij wel te behouden voor Feyenoord? Ik vrees dat men in de Kuip komende zomer opnieuw een beroep moet doen op de kennis van Ronald Koeman en Martin van Geel. Aan de lopende band scoren in de Eredivisie is doorgaans de ideale brug naar een buitenlandse topclub, wijst het verleden uit.
In de rubriek Tweestrijd legt de hoofdredactie van VoetbalPrimeur elkaar wekelijks schriftelijk het vuur aan de schenen.