Voetbal moet snel voorbeeld aan football nemen
De beelden van een zenuwachtige Messi, zichzelf opvretend op de reservebank tegen Paris Saint-Germain, waren vertederend. Viervoudig wereldvoetballer van het jaar, de beste aller tijden, nou en? Voetbal blijft voetbal en Messi houdt ervan. Gala's, op maat gesneden pakken, hij is er wars van. Zichtbaar ongemakkelijk neemt hij prijs na prijs in ontvangst en perst hij er een krampachtig glimlachje uit wanneer hij zich laat bejubelen met complimenten en applaus.
De transformatie van de Messi buiten het veld, naar de nietsontziende stervoetballer óp het veld is gigantisch. Zo timide en bijna beschaamd als Messi oogt wanneer hij geëerd wordt voor zijn 'werk', zo overtuigd, doelbewust en opzettelijk briljant is hij binnen de lijnen. Nee, Wout, ik denk niet dat je de Xavi's en de Iniesta's van Barça onderwaardeert, maar feit is wel dat ook zij enkele procenten minder zijn wanneer Messi ontbreekt.
Naast de fenomenale kwaliteiten van Messi, die het natuurlijk makkelijker voetballen maken voor héél Barça, bevestigde de Messi Dependencia van Barça voor mij een ander belangrijk - ondergewaardeerd - onderdeel in het voetbal: het mentale aspect. Xavi en Andrès Iniesta zijn van zichzelf voetballers van wereldniveau, maar wanneer Messi ontbreekt gaan zélfs zij twijfelen. Als de schoolvoetballertjes die tijdens de regiofinale de beste speler van de zesde klas missen; onthand, besluiteloos en opeens niet zo onklopbaar.
Het verrast me dat zelfs op het allerhoogste niveau, bij spelers die letterlijk alles gewonnen hebben wat er te winnen valt, de mentale weerbaarheid niet zo groot blijkt. Net zoals ik me verbaas over spelers die hun vormcrisis wijten aan een gebrek aan vertrouwen van de trainer. Wie is er nu verantwoordelijk voor het geven van een voorzet of het benutten van een opgelegde kans? De trainer toch zeker niet? Nee, op het gebied van mentale training valt er nog flink wat te winnen in het voetbal.
Het voetbal moet stappen maken, en snel
Niet alleen in de koppies van de spelers moet het voetbal stappen maken, eens te meer bleek afgelopen week dat de sport niet langer zonder technische hulpmiddelen kan. De Champions League-kwartfinales tussen Borussia Dortmund en Málaga en in mindere mate Galatasaray - Real Madrid hadden weinig met sportiviteit te maken. Onterecht afgekeurde goals en vooral onterecht toegekende treffers op het allerhoogste niveau bleken een oneerlijke horde tussen heel veel miljoenen en een roemloze uitschakeling.
De oplossing is simpel, snel en voorhanden: de voetbalwereld moet een voorbeeld nemen aan de Amerikaanse National Football League (NFL). Bij het American Football is sinds enkele seizoenen de vaste regel dat elke touchdown door een videoarbiter bekeken wordt, de zogenaamde goal replay. Is de score legitiem, kleuren alle spelers binnen de lijntjes en hebben de arbiters niets over het hoofd gezien? Binnen een halve minuut weet iedereen in het stadion of het een terechte score is. Een eenvoudige manier om de sport eerlijker en geloofwaardiger te maken.
Het voetbal claimt bij hoog en laag de meest invloedrijke sport ter wereld te zijn, maar tegelijkertijd leven vrijwel alle betrokkenen in de prehistorie. Het is makkelijk wijzen naar de 'dinosauriërs' die het voor het zeggen hebben bij de UEFA en de FIFA, maar tegelijkertijd ondernemen spelers, trainers en voetbalcommissies maar weinig échte actie om de verantwoordelijken ervan te doordringen dat voetbal anno 2013 met zijn tijd mee moet gaan. En nee, dat gebeurt niet door een vijfde en zesde official met een toverstaf en zonder zeggenschap op de achterlijn te zetten.
Als zelfs de sport die verantwoordelijk is voor het grootste eendaagse sportevenement ter wereld zijn lot in de handen van technologische hulpmiddelen legt, dan kan het voetbal toch niet achterblijven, Wout?
In de rubriek Tweestrijd legt de hoofdredactie van VoetbalPrimeur elkaar wekelijks schriftelijk het vuur aan de schenen.