Royston Drenthe: "Ik sta versteld van mezelf"

Tijd dus om contact te zoeken met de 26-jarige Drenthe, die sinds zijn vertrek bij Everton in 2012 zonder club zat. Het voortzetten van zijn voetbalcarrière heeft aan een zijden draadje gehangen, bekent hij in gesprek met VoetbalPrimeur. Ook zijn veelbesproken filmpjes op de social media licht hij toe.

Royston, hoe is het in Vladikavkaz?
Drenthe: "Rustig aan, rustig aan. Ik moet zeggen dat ik het uitstekend naar mijn zin heb. De resultaten zijn niet zoals gehoopt en verwacht, maar als ik naar mezelf kijk ben ik positief gestemd. Voetballend gezien ben ik helemaal terug. Als je naar Vladikavkaz gaat verwacht je in het 'hol van de leeuw' terecht te komen. Sinds ik hier ben, ben ik blij dat ik de stap heb gemaakt. Ik ben fantastisch ontvangen door de spelers en door de staf."

Hoeveel zorgen heb je je gemaakt in de tijd dat je zonder club zat?
"Ik zal je vertellen, ik was niet echt op zoek. Ik zat in een fase van 'het zal allemaal wel'. Er was niet veel interesse want er werd een bepaald stempel op me gedrukt. Ik heb bewust de keuze gemaakt om m’n tijd te nemen. Ik wilde niet weer een mislukt avontuur meemaken. Het gevoel was even weg. Als dat niet zou zijn teruggekomen, was ik gestopt. Zo simpel ligt het. Maar het is teruggekomen en daar ben ik blij om. We moeten nu maar kijken waar het schip gaat stranden. Op dit moment ben ik gewoon tevreden."

Laten we eerlijk zijn, Alania Vladikavkaz is niet de meest aansprekende club die er is. Wat verwachtte jij hier van?
"Ik wist niet wat ik moest verwachten. Het is een klein stadje, maar er kan genoeg gedaan worden. Uitgaan kan ook, maar veel gekkigheid is er niet te beleven. Er is wel een karaokebar. Of ik al meegezongen heb? Ha, nee. Ze zingen alleen Russisch. Ik heb er gegeten, dat kan daar ook. Mijn twee tantes zijn hier geweldig ontvangen, ze worden op handen en voeten gedragen. Zij hadden dat ook nooit verwacht. Vladikavkaz heeft een beetje de Surinaamse cultuur als het om familie gaat."

En voetballend gezien?
"Ik moet zeggen dat er jonge, getalenteerde jongens bij ons spelen. We zijn een goed voetballend team. Het heeft alleen wat tijd nodig."

Hoe is het met je eigen niveau?
"Ik moet zeggen dat ik versteld sta van mezelf. Toen ik bij de club kwam woog ik tussen de 80 en 81 kilo. Nu is dat 72 kilo. Ik ben echt klaargestoomd voor de eerste wedstrijd na de winterstop. Dat heb ik te danken aan de trainer. Ik had niet verwacht dat ik zo snel weer op niveau zou zijn. Het is fijn dat ik weer vertrouwen heb in mezelf, dat je weet wanneer je een bal moet spelen. Dat gevoel was weg. Ik wist ook niet meer wat het was om voetballer te zijn."

Ook op social media ben je behoorlijk actief. Heb je door dat die filmpjes goed bekeken worden in Nederland?
"Ja, ik heb wel een idee. Weet je wat het is, als je me niet kent, weet je ook niet precies hoe ik in elkaar zit. Ik zeg in die filmpjes wat ik denk dat ik kan zeggen. En als ik denk dat ik een fout heb gemaakt, ben ik de eerste om eventueel mijn excuses aan te bieden. Zoals ik dat heb gedaan met dat filmpje dat ik in de auto zat met een biertje. Nee, voor excuses ben ik niet te beroerd. Die filmpjes staan los van mijn prestaties op dit moment. Zo ben ik, zo praat ik. Ik kan me ook aanpassen, maar ik ga me niet aanpassen als ik in mijn vrije tijd ben, als je begrijpt wat ik bedoel."

"Die heisa die er om is gemaakt, dat begrijp ik wel. Dat filmpje met de niggerkapper was ook zoiets. Ik ben opgestaan en heb het geüpload. Ik ben wakker, kijk naar m'n haar en denk dan: effe serieus, ik moet echt wat aan mijn haar doen. Vandaar dat filmpje."

Is het trouwens gelukt met de kapper?
"Ja, ik heb een dameskapper gevonden. Die dame heeft een tondeuse en kan goed knippen. Met handen en voeten geef ik dan aan wat ik wil en wat ik niet wil. Dit wordt de kapper waar ik voorlopig heenga. Het is niet wat ik gewend was, maar het is een goede kapper."